۸۵٬۸۱۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(←زرتشتی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
نسب او در بیشتر مآخذ چنین آمده است: ابومحمد، عبیدالله بن محمد (حبیب) بن احمد بن عبدالله بن محمد بن اسماعیل بن [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر صادق]] طالبی علوی. او مؤسس دولت علویان مغرب و نیای [[عبیدیان]] (پادشاهان [[مصر]]) بود. عبیدالله در شهر «سلمیّه» (نزدیک شهر حماةِ [[سوریه]]) سکونت داشت. پدرش مبلغان را به اطراف می‌فرستاد. تا برای [[مهدی منتظر]] تبلیغ کنند. مبلّغی که به [[یمن]] فرستاده بود، رستم بن حسین بن حوشب نجار نام داشت که به کوشش او تبلیغاتش در یمن کارساز شد و یاران و پیروانی پیدا کرد. | نسب او در بیشتر مآخذ چنین آمده است: ابومحمد، عبیدالله بن محمد (حبیب) بن احمد بن عبدالله بن محمد بن اسماعیل بن [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر صادق]] طالبی علوی. او مؤسس دولت علویان مغرب و نیای [[عبیدیان]] (پادشاهان [[مصر]]) بود. عبیدالله در شهر «سلمیّه» (نزدیک شهر حماةِ [[سوریه]]) سکونت داشت. پدرش مبلغان را به اطراف می‌فرستاد. تا برای [[حجت بن حسن (مهدی)|مهدی منتظر]] تبلیغ کنند. مبلّغی که به [[یمن]] فرستاده بود، رستم بن حسین بن حوشب نجار نام داشت که به کوشش او تبلیغاتش در یمن کارساز شد و یاران و پیروانی پیدا کرد. | ||
ابن حوشب مبلّغی با اراده، کارساز، زیرک و حیله‌گر، آگاه به رموز تبلیغ، خوش بیان و توانا در بحث و جدل و اقناع خصم، معروف به ابوعبدالله شیعی، به مغرب فرستاد. او توانست با دانش و زیرکی خاص خود در قبیله «کتامه» (که از بزرگ‌ترین قبایل بربر بود) دعوت را گسترش دهد و سرزمین‌های دیگری را با کمک این قبیله فتح کند و به آنان وعده نزدیک بودن ظهور مهدی ([[حجت بن حسن (مهدی)|امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)]]) را بدهد. با این‌کار، زمینه را برای عبیدالله آماده کرد و پیک‌هایی برای دعوت از عبیدالله به سوی او فرستاد. | ابن حوشب مبلّغی با اراده، کارساز، زیرک و حیله‌گر، آگاه به رموز تبلیغ، خوش بیان و توانا در بحث و جدل و اقناع خصم، معروف به ابوعبدالله شیعی، به مغرب فرستاد. او توانست با دانش و زیرکی خاص خود در قبیله «کتامه» (که از بزرگ‌ترین قبایل بربر بود) دعوت را گسترش دهد و سرزمین‌های دیگری را با کمک این قبیله فتح کند و به آنان وعده نزدیک بودن ظهور مهدی ([[حجت بن حسن (مهدی)|امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)]]) را بدهد. با این‌کار، زمینه را برای عبیدالله آماده کرد و پیک‌هایی برای دعوت از عبیدالله به سوی او فرستاد. | ||
خبر به مکتفی‌بالله رسید. خلیفه در نامهای به کارگزارانش در [[شام]] فرمان داد عبیدالله را دستگیر کنند. وقتی عبیدالله از این فرمان آگاه شد، به مصر و از آن‌جا به مغرب گریخت و از همه خطرهایی که برای دستگیری‌اش در کمین او بود، گذشت. در این‌راه، فرزندش محمد قائم بامر الله و یاران نزدیکش با او همراه بودند. در قیروان با ابوعبدالله شیعی دیدار کرد. ابوعبدالله در سال ۳۹۷ق بر قیروان دست یافته، واپسین فرمانروای [[اغلبیان]] را شکست داده بود. ابوعبدالله به مردم اعلام کرد که عبیدالله همان مهدی است. مردم نیز با او بیعت کردند. عبیدالله در شهر رقاده ساکن شد و والیانی از قبیله کتامه برگزید و به [[طرابلس]]، برقه و سیسیل فرستاد. بر تاهرت دست یافت و دوباره سعی کرد مصر را تصرف کند، ولی موفق نشد و لشکریان [[خلیفه]] عباسی مانع استیلای او بر مصر شدند. در سال ۳۰۳ق طرح بنای شهر «مهدیه» را ریخت و آن‌جا را مرکز حکومت خود قرار داد و در ۶۳ سالگی پس از ۲۴ سال حکومت درگذشت. | خبر به مکتفی‌بالله رسید. خلیفه در نامهای به کارگزارانش در [[شام]] فرمان داد عبیدالله را دستگیر کنند. وقتی عبیدالله از این فرمان آگاه شد، به مصر و از آن‌جا به مغرب گریخت و از همه خطرهایی که برای دستگیری‌اش در کمین او بود، گذشت. در این‌راه، فرزندش محمد قائم بامر الله و یاران نزدیکش با او همراه بودند. در قیروان با ابوعبدالله شیعی دیدار کرد. ابوعبدالله در سال ۳۹۷ق بر قیروان دست یافته، واپسین فرمانروای [[اغلبیان]] را شکست داده بود. ابوعبدالله به مردم اعلام کرد که عبیدالله همان مهدی است. مردم نیز با او بیعت کردند. عبیدالله در شهر رقاده ساکن شد و والیانی از قبیله کتامه برگزید و به [[طرابلس]]، برقه و سیسیل فرستاد. بر تاهرت دست یافت و دوباره سعی کرد مصر را تصرف کند، ولی موفق نشد و لشکریان [[خلیفه]] عباسی مانع استیلای او بر مصر شدند. در سال ۳۰۳ق طرح بنای شهر «مهدیه» را ریخت و آن‌جا را مرکز حکومت خود قرار داد و در ۶۳ سالگی پس از ۲۴ سال حکومت درگذشت. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
===علوی=== | ===علوی=== | ||
امّا از کسانی که می‌گویند انتساب عبیدیان به اهل‌بیت صحیح است، [[ابن اثیر]]، [[ابن خلدون]] و | امّا از کسانی که می‌گویند انتساب عبیدیان به اهل‌بیت صحیح است، [[ابن اثیر]]، [[ابن خلدون]] و مقریزی هستند و استدلالشان این است که پیشوایان عبیدی از ترس شدّت عمل [[عباسیان]]، خودشان را پنهان می‌کردند و برای رد گم کردن، نامهای مستعار برخود می‌گذاشتند. ابن خلدون در تایید این نظریه می‌گوید: «همین‌که مردم مطیع و فرمانبردار ایشان بودند و دعوت آنان در [[مکه]] و [[مدینه]] قوام گرفت، بهترین دلیل بر صحت نسبت ایشان است.» | ||
ابن اثیر به قصیده‌ای که [[سید رضی|شریف رضی]] سرود و در آن به صحّت نسب عبیدیان اعتراف می‌کند، استشهاد می‌کند؛ در صورتی که رضی قبلا مکتوبی که علیه ایشان فراهم شده بود، امضا کرد. | ابن اثیر به قصیده‌ای که [[سید رضی|شریف رضی]] سرود و در آن به صحّت نسب عبیدیان اعتراف می‌کند، استشهاد می‌کند؛ در صورتی که رضی قبلا مکتوبی که علیه ایشان فراهم شده بود، امضا کرد. | ||
ابن اثیر می‌گوید: «پدر شریف رضی از پسرش خواسته بود که برای قادربالله عباسی عذر بیاورد، ولی او چنین نکرد.» ابن اثیر اضافه می‌کند: خودداری رضی از عذرآوردن، نشانه محکمی بر درستی نسب عبیدیان است.» ابن اثیر می‌گوید: «خود از عده‌ای از بزرگان علوی راجع به نسب عبیدالله مهدی سؤال کرده و هیچ‌یک شکی در صحت آن نداشته است. علاوه بر این، برخی از مورّخان و محدّثان متقدم همانند [[ابن ندیم]] و [[ابن خلکان]] رای قطعی نداده‌اند؛ گرچه بعضی‌شان بدون جزم و اظهار قطعی به یکی از دو نظر متمایل شده‌اند». | ابن اثیر می‌گوید: «پدر شریف رضی از پسرش خواسته بود که برای قادربالله عباسی عذر بیاورد، ولی او چنین نکرد.» ابن اثیر اضافه می‌کند: خودداری رضی از عذرآوردن، نشانه محکمی بر درستی نسب عبیدیان است.» ابن اثیر می‌گوید: «خود از عده‌ای از بزرگان علوی راجع به نسب عبیدالله مهدی سؤال کرده و هیچ‌یک شکی در صحت آن نداشته است. علاوه بر این، برخی از مورّخان و محدّثان متقدم همانند [[ابن ندیم]] و [[ابن خلکان]] رای قطعی نداده‌اند؛ گرچه بعضی‌شان بدون جزم و اظهار قطعی به یکی از دو نظر متمایل شده‌اند». | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس|2}} | {{پانویس|2}} | ||
[[رده:شخصیت‌ها]] | |||
[[رده: | [[رده:شخصیت‌های تاریخی]] | ||
[[رده: | |||
[[رده:اسماعیلیه]] | [[رده:اسماعیلیه]] | ||