۸۵٬۸۶۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '[[حضرت علی' به '[[علی بن ابی طالب '
جز (جایگزینی متن - 'سمتها' به 'سمتها') |
جز (جایگزینی متن - '[[حضرت علی' به '[[علی بن ابی طالب ') |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عثمان بن عفّان''' [[خلیفه سوم]]، کسی است که از سوی [[ابوبکر]] به [[اسلام]] دعوت شد، سپس با حضور نزد [[ | '''عثمان بن عفّان''' [[خلیفه سوم]]، کسی است که از سوی [[ابوبکر]] به [[اسلام]] دعوت شد، سپس با حضور نزد [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا) | ||
]] [[مسلمان]] شد و از جمله [[مهاجران]] به [[مدینه]] – به نقلی از مهاجران به [[حبشه]] نیز- بود. او ابتدا با [[رقیه دختر پیامبر (ص)]] و پس از وفاتش با [[ام کلثوم دختر دیگر پیامبر (ص)]] ازدواج نمود.<ref>[https://www.islamquest.net/fa/archive/fa45511 برگرفته شده از مقاله زندگی‌نامه عثمان]</ref> | |||
<br> | <br> | ||
=خاندان عثمان= | =خاندان عثمان= | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۶: | ||
طولی نکشید که او با رقیه دختر پیامبر(ص) ازدواج کرد و بعد از وفاتش رقیه، با ام کلثوم دختر دیگر آن حضرت ازدواج نمود و به همین دلیل، بعدها به ذوالنورین شهرت یافت. این لقب توسط دوستان عثمان به وی اعطا شد.<ref>[http://lib.eshia.ir/40173/2/349/%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%91%D9%88%D8%B1%D9%8A%D9%86 ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۲، ص۳۴۹، تحقیق، عبدالموجود، عادل احمد، معوض، علی‌محمد، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.]</ref> | طولی نکشید که او با رقیه دختر پیامبر(ص) ازدواج کرد و بعد از وفاتش رقیه، با ام کلثوم دختر دیگر آن حضرت ازدواج نمود و به همین دلیل، بعدها به ذوالنورین شهرت یافت. این لقب توسط دوستان عثمان به وی اعطا شد.<ref>[http://lib.eshia.ir/40173/2/349/%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%91%D9%88%D8%B1%D9%8A%D9%86 ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۲، ص۳۴۹، تحقیق، عبدالموجود، عادل احمد، معوض، علی‌محمد، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.]</ref> | ||
<br> | <br> | ||
عثمان همراه معدودی از [[صحابه]] ـ مانند [[ | عثمان همراه معدودی از [[صحابه]] ـ مانند [[علی بن ابی طالب | ||
(ع)]] ـ که خواندن و نوشتن می‌دانستند، در زمره [[کاتبان وحی]] قرار گرفت.<ref>[http://lib.eshia.ir/40020/7/145/%D8%A7%D9%84%D9%92%D9%88%D9%8E%D8%AD%D9%92%D9%8A%D9%8E ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج۷، ص۱۴۵، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق.]</ref> | |||
<br> | <br> | ||
بنا بر گزارش برخی منابع، عثمان و همسرش رقیه از اولین افرادی بودند که به [[حبشه]] هجرت کردند، اما بعد از آن به مکه بازگشتند و مجدداً همراه دیگر مسلمانان به مدینه مهاجرت نمودند. | بنا بر گزارش برخی منابع، عثمان و همسرش رقیه از اولین افرادی بودند که به [[حبشه]] هجرت کردند، اما بعد از آن به مکه بازگشتند و مجدداً همراه دیگر مسلمانان به مدینه مهاجرت نمودند. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۳: | ||
=نارضایتی از حکومت= | =نارضایتی از حکومت= | ||
<br> | <br> | ||
عثمان در شش سال نخست خلافت بسیار آرام عمل کرد و کوشید تا موقعیت خود را مستحکم کند اما در نیمه دوم خلافت بود که به تدریج دگرگونی در ساختار سیاسی مناطق مختلف دیده شد و امور به گونه‌ای پیش می‌رفت که انگار او اساساً در اندیشه سپردن خلافت به | عثمان در شش سال نخست خلافت بسیار آرام عمل کرد و کوشید تا موقعیت خود را مستحکم کند اما در نیمه دوم خلافت بود که به تدریج دگرگونی در ساختار سیاسی مناطق مختلف دیده شد و امور به گونه‌ای پیش می‌رفت که انگار او اساساً در اندیشه سپردن خلافت به بنی‌امیه بود و این کارها را مقدمه‌ای برای اموی کردن تمام امور سیاسی انجام می‌داد. | ||
<br> | <br> | ||
او در آغاز از حمایت قریش برخوردار بود و می‌کوشید تا سهم همه آنان را حفظ کند. اما در شش سال دوم خلافت، کار او قدرت بخشیدن به طایفه خاص اموی شد این امر خشم برخی از قریش را نیز برانگیخت. حاکم کردن افراد خاندان اموی بر شهرها، خشم بسیاری را برانگیخت و مردم را به مرور به شورش بر ضد وی واداشت. | او در آغاز از حمایت قریش برخوردار بود و می‌کوشید تا سهم همه آنان را حفظ کند. اما در شش سال دوم خلافت، کار او قدرت بخشیدن به طایفه خاص اموی شد این امر خشم برخی از قریش را نیز برانگیخت. حاکم کردن افراد خاندان اموی بر شهرها، خشم بسیاری را برانگیخت و مردم را به مرور به شورش بر ضد وی واداشت. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۵: | ||
1. بدعت‌های دینی توسط عثمان. | 1. بدعت‌های دینی توسط عثمان. | ||
<br> | <br> | ||
2. واگذاری فرمانداری شهرها به افرادی از خاندان | 2. واگذاری فرمانداری شهرها به افرادی از خاندان بنی‌امیه. | ||
<br> | <br> | ||
3. بذل و بخشش‌های بی حساب او به افراد خاندان اموی. | 3. بذل و بخشش‌های بی حساب او به افراد خاندان اموی. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۶: | ||
<br> | <br> | ||
البته همه اینان به قتل او اعتقاد نداشتند یا آنرا به مصلحت نمی دیدند، اما به هر روی شدیدترین انتقادات را به اعمال و رفتار سیاسی و دینی او داشتند. <br> | البته همه اینان به قتل او اعتقاد نداشتند یا آنرا به مصلحت نمی دیدند، اما به هر روی شدیدترین انتقادات را به اعمال و رفتار سیاسی و دینی او داشتند. <br> | ||
در این شرائط امام علی(ع) نه به همراه عثمان بود و نه بر ضد او اقدام می‌کرد. به مرور اعتراضات علیه عثمان بالا | در این شرائط امام علی(ع) نه به همراه عثمان بود و نه بر ضد او اقدام می‌کرد. به مرور اعتراضات علیه عثمان بالا می‌گرفت و عثمان مجبور بود برای آرام کردن آنها از زور استفاده کند که خود این امر منجر به نزاع و درگیری بیشتر می‌شد. | ||
<br> | <br> | ||
تا وقتی که عده‌ای از مردم [[مصر]] و [[کوفه]] به عنوان اعتراض نزد عثمان آمدند. پس از مدتی گروه بیشتری از مصریان که شمار آنها را بین چهارصد تا هفتصد نفر گفتهاند به [[مدینه]] آمدند و درخواست‌های خود را مطرح کردند. عثمان تعهد کرد که به درخواست‌های آنان توجه کند. مصریان به شهر خود بازگشتند اما توطئه‌ای شد مبنی بر اینکه آنها کشته شوند. | تا وقتی که عده‌ای از مردم [[مصر]] و [[کوفه]] به عنوان اعتراض نزد عثمان آمدند. پس از مدتی گروه بیشتری از مصریان که شمار آنها را بین چهارصد تا هفتصد نفر گفتهاند به [[مدینه]] آمدند و درخواست‌های خود را مطرح کردند. عثمان تعهد کرد که به درخواست‌های آنان توجه کند. مصریان به شهر خود بازگشتند اما توطئه‌ای شد مبنی بر اینکه آنها کشته شوند. | ||