عثمان بن عیسی: تفاوت میان نسخه‌ها

| اساتید = {{فهرست جعبه افقی |ابوحمزه ثمالى|اسحاق بن عمار|حماد بن عثمان|زراره|علي بن ابي حمزة|على بن مهزيار|ابن مسكان|ابو بصير|عبدالله بن سنان|العلاء بن الفضيل|هارون بن خارجة الكوفي|يونس بن ظبيان|يونس بن عمار|

'''عثمان بن عیسی رواسی''' از بزرگان محدّثان نامی و فقهای شیعه است که معاصر امام صادق (علیه‌السلام)، امام کاظم (علیه‌السلام)، امام رضا (علیه‌السلام) و امام جواد(علیه‌السلام) بوده و از اصحاب اجماع شمرده می‌شود.

کنیه عثمان‏ بن‏ عیسی‏ ابو عمرو و از موالی بنی رؤاس بوده و لقب العامری، الرؤاسی و الکلابی‏ هم داشته است<ref>رجال النجاشي؛ ص 300.</ref> رُؤاسی و رَوّاسی گفته شده است؛ چون منسوب رؤاس بن کلاب بن ربیعة بن عامر بن صعصعة بن معاویة بن بکر بن هوازن است<ref>رجال ابن داود: 258تا 317.</ref> یا اینکه که از موالی بنی رؤاس بوده است<ref>الرجال (كتاب الرجال (برقى))، الرجال ‏الحلى‏ ق‏2، ص: 477.</ref> و یا اینکه از فرزندان عبید یا عبیداللّه‏ یا عبدالله ابن روّاس است<ref>إيضاح الاشتباه؛ ص 246.</ref>.  

کشّی در رجالش<ref>(ص۵۵۶، ش ۱۰۵۰)</ref> پس از نام‌بردن شش نفر آخر از [[اصحاب اجماع]]، از بعضی نقل می‌کند که به‌جای «ابن فضّال» از «عثمان بن عیسی» یاد کرده‌اند.

وی از ناحیه [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام کاظم (علیه‌السلام)]] در مصر، وکالت داشت و وجوه مختلف مالی را از شیعیان اخذ نموده و به حضرت تحویل می‌داد و چون نهاد وکالت گسترش چشمگیری یافته بود و از طرفی حضرت (علیه‌السلام) در زندان به سر می‌برد، امکان ارسال وجوه به خدمت حضرت وجود نداشت. به همین دلیل اموال زیادی از حضرت، پس از شهادت، در نزد وی بود. [[علی بن موسی (رضا)|امام رضا (علیه‌السلام)]] برای او نوشت تا اموال و کنیزکان را نزد ایشان بفرستد، وی ابتدا خودداری کرد. حضرت خشمگین شد. وی پشیمان شد و توبه کرد و اموال را برای حضرت فرستاد<ref>ر.ك به: رجال الكشى، ص۵۹۷، ش ۱۱۱۷؛ رجال النجاشى، ص۳۰۰، ش ۸۱۷؛ الغيبة، شيخ طوسى، ص۴۳؛ سفينة البحار، چاپ جديد، ج۶، ص۱۴۷.</ref>.  

شکی نیست که عثمان بن عیسی [[واقفیه|واقفی]] شده است و با امام رضا مخالفت کرده و اموال و کنیزان را به وی نداده است و ولایت خود بر آنها را ثابت دانسته است؛ لذا [[حسن بن یوسف حلی|علامه حلی]] وی را از قسم دوم راویان ضعیف شمرده است<ref>خلاصة الأقوال: ص 382.</ref> و [[ابن داوود]] حلی وی را از دسته اول رجال مجروح و مجهول قار داده است<ref>رجال ابن داوود: ص 258.</ref> و در قسم چهارم از روات ضعیف از وی نام برده است<ref>حاوي الأقوال: ج 4 ص 160- 162.</ref> و محمّد طه نجف در قسم سوم رجال خویش که مختص به ضعفای از راویان است از وی بحث کرده است<ref>إتقان المقال: ص 319- 322.</ref> .  

[[شیخ طوسی]] او را واقفی دانسته لذا گفته که در روایاتی که سند فقط به آنها می‌رسد باید توقف کرد.  

حاجی نوری در «[[مستدرک الوسائل (کتاب)|مستدرک‌الوسائل]]» می‌نویسد: وی ثقه است و اخبار او مورد اعتماد و نسبت وقف و خیانت به دلیل استبصار و بازگشت ضرری به وثاقت او نمی‌زند وی سپس استدلال کرده که او یکی از [[اصحاب اجماع]] است. <ref>سفينة البحار، ج۶،ص۱۴۷.</ref>

طبق نقل مؤلف «أحسن التراجم»، نام او در 743 مورد در اسناد روایات واقع شده است<ref>أحسن التراجم، ج۱، ص۳۹۲.</ref>.  

مرحوم کشّی در ترجمه جناب عثمان بن عیسی می‌فرمایند: «جناب عثمان بن عیسی که از وکلای امام کاظم (علیه‌السلام) بود، برای خودداری از پرداخت وجوهات شرعیّه و کنیز‌هایی که از ایشان در دست داشت، از واقفیّه شده و امامت امام رضا (علیه‌السلام) را نپذیرفت، ولی در پایان عمر، توبه نموده و تمامی اموالی را که از امام کاظم (علیه‌السلام) در دست داشت، به امام رضا (علیه‌السلام) تسلیم نمود».<ref>إختيار معرفة الرجال المعروف بـ رجال الكشي، الشيخ الطوسي، ج2، ص860.</ref>

باید توجّه داشت که صرف واقفی بودن این افراد اگرچه دلیل بر عدم عدالت آنهاست، ولی دلیل بر عدم وثاقت آنها نخواهد بود، زیرا اصحاب امامیّه روایاتی که این‌گونه روات در زمان صحّت مذهب و عقیده‌شان نقل نموده‌اند را معتبر می‌دانند؛ به عنوان مثال: مرحوم [[محمد بن عمر کشی|کشّی]] راجع به ایشان می‌فرمایند: «و لا یتهمون عثمان بن عیسی‌» یعنی اصحاب امامیّه، ایشان را متّهم به کذب نمی‌کرده‌اند<ref>إختيار معرفة الرجال المعروف بـ رجال الكشي، الشيخ الطوسي، ج2، ص860.</ref>، و در جای دیگر بالاتر رفته و می‌فرمایند: «برخی به جای «حسن بن علی بن فضّال»، جناب «عثمان بن عیسی» را به عنوان اصحاب اجماع ذکر نموده‌اند»<ref>إختيار معرفة الرجال المعروف بـ رجال الكشي، الشيخ الطوسي، ج2، ص831.</ref>، یعنی کسانی که امامیّه اجماع دارند از غیر ثقه روایت نقل نمی‌کنند.

شیخ طوسی در کتاب عدۀ می‌فرمایند علمای ما به روایات عثمان بن عیسی عمل کرده‌اند؛ چرا که دیدند اینها احتراز از کذب دارند و فساد مذهب آن‌ها مانع از اخذ به حدیث در مواردی که معارض ندارد، نیست<ref>عدة الأصول، شیخ طوسی، ج1، ص150.</ref> «. لکن جای این بحث وجود دارد که نقل‌هایی که راجع به عثمان بن عیسی در کتاب الغیبۀ شیخ طوسی وارد شده است که اینها به‌خاطر طمع در مال دنیا اموالی که امام کاظم (علیه‌السلام) نزد اینها داشت، در دوره امامت امام رضا (علیه‌السلام)را انکار کردند<ref>الغیبة، شیخ طوسی، ج 1، ص 65 .</ref> وَ رَوَی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِیدِ عَنِ الصَّفَّارِ وَ سَعْدِ بْنِ عَبْدِاللَّه‌ الْأَشْعَرِیِّ جَمِیعاً عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ الْأَنْبَارِیِّ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ قَالَ مَضَی أَبُو إِبْرَاهِیمَ(علیه‌السلام)وَ عِنْدَ زِیَادٍ الْقَنْدِیِّ سَبْعُونَ أَلْفَ دِینَارٍ وَ عِنْدَ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَی الرَّوَّاسِیِّ ثَلَاثُونَ أَلْفَ دِینَارٍ وَ خَمْسُ جَوَارٍ وَ مَسْکَنُهُ بِمِصْرَ فَبَعَثَ إِلَیْهِمْ أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا(علیه‌السلام)أَنِ احْمِلُوا مَا قِبَلَکُمْ مِنَ الْمَالِ وَ مَا کَانَ اجْتَمَعَ لِأَبِی عِنْدَکُمْ مِنْ أَثَاثٍ وَ جَوَارٍ فَإِنِّی وَارِثُهُ وَ قَائِمٌ مَقَامَهُ وَ قَدِ اقْتَسَمْنَا مِیرَاثَهُ وَ لَا عُذْرَ لَکُمْ فِی حَبْسِ مَا قَدِ اجْتَمَعَ لِی وَ لِوَارِثِهِ قِبَلَکُمْ وَ کَلَامٌ یُشْبِهُ هَذَا.أَمَّا ابْنُ أَبِی حَمْزَةَ فَإِنَّهُ أَنْکَرَهُ وَ لَمْ یَعْتَرِفْ بِمَا عِنْدَهُ وَ کَذَلِکَ زِیَادٌ الْقَنْدِیُّ وَ أَمَّا عُثْمَانُ بْنُ عِیسَی فَإِنَّهُ کَتَبَ إِلَیْهِ أَنَّ أَبَاکَ لَمْ یَمُتْ وَ هُوَ حَیٌّ قَائِمٌ وَ مَنْ ذَکَرَ أَنَّهُ مَاتَ فَهُوَ مُبْطِلٌ وَ أَعْمَلُ عَلَی أَنَّهُ قَدْ مَضَی کَمَا تَقُولُ فَلَمْ یَأْمُرْنِی بِدَفْعِ شَیْ‌ءٍ إِلَیْکَ وَ أَمَّا الْجَوَارِی فَقَدْ أَعْتَقَهُنَّ وَ تُزُوِّجَتْ بِهِن‌.

* [[سید ابوالقاسم خوئی|آیت الله خوئی]] اگرچه در مصباح الفقاهة، عثمان بن عیسی را تضعیف می‌کنند، ولی در معجم رجال الحدیث با تکیه به توثیق شیخ و ابن شهرآشوب و وقوع در تفسیر قمی حکم به توثیق ایشان کرده‌اند، هرچند که ممکن است وی واقفی باشد.<ref>معجم رجال الحدیث، خوئی، ج 12، ص 129 وبعد.</ref>

* [[حسین نوری همدانی|آیت الله نوری همدانی]] روایات وی را موثق می‌داند و گفته که روایت عثمان بن عیسی هر چند واقفی است ولی موثق است<ref>درس خارج فقه آیت الله نوری، کتاب الصوم، 89/08/18، https://www.eshia.ir/Feqh/Archive/text/noori/feqh/89/890818/

* نظر [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]] در مورد عثمان بن عیسی این است که حال این راوی مشوش است و نمی‌توان به روایات او اعتماد کرد.<ref>درس خارج فقه آیت‌الله مکارم، درس خارج کتاب الحج، 87/11/12، https://www.eshia.ir/Feqh/Archive/text/makarem/feqh/87/871112/</ref>

* حضرت [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] در مورد استدلال به روایت علیّ بن أبی حمزة می‌فرمایند که منافات ندارد که کسی ضعیف باشد و به روایات او بتوان عمل کرد، چون می‌توان باتکیه‌بر قول شیخ طوسی که گفته علمای شیعه به روایت وی عمل کرده‌اند، استناد کرد علاوه‌برآن علمای زیادی در که از مشایخ و بزرگان و حتی اصحاب اجماع هستند روایات ایشان را نقل کرده انداز جمله ابن أبی عمیر، و صفوان بن یحیی‏، و الحسن بن محبوب، و أحمد بن محمّد بن أبی نصر، و یونس بن عبدالرحمن، و أبان بن عثمان، و أبی بصیر، و حمّاد بن عیسی‏، و الحسن بن علیّ الوشّاء، و الحسین بن سعید، و عثمان‏ بن‏ عیسی که تعداد آنان به حدود پنجاه نفر می‌رسد. پس روایت ابن ابی حمزه قابل‌اعتماد است<ref>كتاب البيع، ج‏2، صص 631و 632.</ref> ما همین استدلال را برای عثمان بن عیسی هم می‌توانیم بیاوریم و به روایاتش عمل کنیم.

[[برقی]] در رجالش وی را از اصحاب امام صادق و امام کاظم (علیه‌السلام) دانسته است<ref>رجال البرقي: ص 119.</ref>  

شیخ طوسی گفته ایشان از ابی جعفر ثانی یعنی امام جواد (علیه‌السلام)هم نقل روایت دارند<ref>تهذيب شيخ طوسی ۹ / ۱۲۶ ح ۵۴۶.</ref>.  

عثمان بن عیسی أبو عمرو العامری الکلابی الرؤاسی؛

عثمان بن عیسی الکلابی؛

عثمان بن عیسی الرواسی الکوفی؛

عثمان بن عیسی العامری؛

عثمان بن عیسی الرؤاسی العامری؛

عثمان بن عیسی الرواسی؛

عثمان بن عیسی الکلابی رواسی کوفی.

وی از جمعی از بزرگان روایت می‌کند، از جمله:  

ابوحمزه ثمالی؛

علی بن ابی حمزة؛

علی بن مهزیار؛

علی بن سندی؛

سهل بن زیاد آدمی؛

ابن مسکان؛

ابو بصیر؛

ابن ابی شجرة؛

ابو اسحاق الجرجانی؛

ابو ایوب؛

ابو ایوب الخزاز؛

ابو بکر الحضرمی؛

ابو جریر؛

ابو سعید؛

ابو شیبة؛

ابو مریم؛

اسحاق بن جریر؛

اسحاق بن عبد‌العزیز؛

اسماعیل بن جابر؛

بکر بن محمد؛

بن اذینة؛

حریز بن عبدالله؛

الحسین بن المختار؛

الحسین بن نعیم الصحاف؛

حمید بن المثنی العجلی ابی المغراء؛

خالد بن نجیح؛

سعید الاعرج؛

سعید بن یسار؛

سلیمان بن هلال؛

شیخ من اهل المدینة؛

طلحة بن زید؛

عبدالرحمن بن سیابة؛

عبد‌الصمد بن بشیر؛

عبدالله بن سنان؛

العلاء بن الفضیل؛

علی بن سالم؛

عمر بن اذینة؛

عمرو بن جمیع؛

عیسی بن الضحاک؛

مبارک غلام شعیب؛

محمد بن یوسف؛

مسمع ابو السیار؛

معاویة بن شریح؛

معلی ابی شهاب؛

معلی بن شهاب؛

وهب بن عبد‌ربه؛

هارون بن خارجة الکوفی؛

یونس بن ظبیان؛

یونس بن عمار؛

 

ابراهیم بن عبدالحمید؛

ابراهیم بن هاشم؛

ابوعبدالله البرقی؛

احمد بن محمد بن خالد البرقی؛

احمد بن محمد بن عیسی؛

احمد بن محمد بن یحیی؛

الحسن بن علی الکوفی؛

الحسن بن علی بن یوسف؛

الحسین بن سعید؛

سندی بن الربیع؛

سهل بن زیاد؛

علی بن اسماعیل؛

علی بن الحسن؛

علی بن السندی؛

علی بن مهزیار؛

محمد بن الحسین بن ابی الخطاب؛

محمد بن علی الکوفی؛

محمد بن عیسی؛

موسی بن القاسم؛

یعقوب بن یزید.

 

در آثار و منابع روایی از عنوان عثمان بن عیسی۷۴۳ روایت، از عنوان عثمان بن عیسی الکلابی ۴ روایت و از عنوان عثمان بن عیسی العامری ۱ روایت نقل شده که مجموعاً ۷۴۸ روایت می‌شود. در کتب اربعه 734 روایت از ایشان ضبط شده است.<ref>معجم رجال الحديث: ج 11 ص 120 الرقم 7610 من طبقات الرواة.</ref>

عثمان بن عیسی تألیفاتی دارد، از جمله:

* «المیاه»؛

* القضایا؛

* الأحکام؛

* الوصایا؛

* الصلاة<ref>رجال النجاشى، ص۳۰۰، ش ۸۱۷</ref> (البته نجاشی نیز از «کتاب المیاه» نام می‌برد و اینکه علیّ بن اسماعیل بن عیسی از آن خبر می‌دهد).<ref>الفهرست، ص۱۹۳، ش ۵۴۵ .</ref>.

عثمان بن عیسی در خواب دید که در حیر (حیر، مخفف همان حائر است و منظور حائر حسینی است) می‌میرد و در همان‌جا دفن می‌شود؛ لذا از کوفه به حیر رفت فرزندانش هم او را همراهی کردند. او گفت که هرگز از حیر برنمی‌گردد تا تقدیر الهی انجام پذیرد، او در آنجا تا زمان مرگ خویش به عبادت پرداخت و فرزندانش بعد از دفن او به کوفه بازگشتند.<ref>اختيار معرفة الرجال المعروف برجال الكشى (مع تعليقات مير داماد الأسترآبادى) ؛ ج‏2؛ ص 860؛ الرجال (كتاب الرجال (برقى))، الرجال‏الحلى‏ق‏2، ص: 477؛ نقد الرجال، ج‏3، ص: 195.</ref>

وی،60 سال عمر کرد و تا قبل از سال 203ق، در قید حیات بوده است<ref>براى كسب آگاهى بيشتر از اين راوى، رجوع كنيد به: الاختصاص، ۷۸ و ۲۸۵؛ أحسن التراجم، ج۱، ص۳۹۱ـ ۳۹۴؛ ايضاح الاشتباه، ص۶۶؛ بهجة الآمال، ج۵، ص۲۲۳؛ التحرير الطاووسى، ص۱۹۹؛ تنقيح المقال، ج۲، ص۲۴۷؛ توضيح الاشتباه، ص۲۱۹؛ جامع الرواة، ج۱،ص۵۲۴؛ جامع المقال، ص۸۰؛ خلاصة الأقوال، ص۳۸۲، ش ۱۵۳۵؛ الغيبة، طوسى، ص۲۱۳؛ كامل الزيارات، ص۱۱؛ مجمع الرجال، ج۴،ص۱۳۳ـ ۱۳۵؛ معالم العلماء، ص۸۸؛ معجم الثقات، ص۷۸ و ۳۱۶؛ معجم رجال الحديث، ج۱۲،ص۱۲۹ ـ ۱۳۶؛ معجم المؤلفين، ج۶، ص۲۶۶؛ منهج المقال، ص۲۱۹؛ نقدالرجال، ص۲۱۹؛ هداية المحدّثين، ص۱۱۱؛ هدية العارفين، ج۱، ص۶۵۱؛ الوجيزة، ص۴۰</ref>.