عطار نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''فریدالدین ابوحامد محمد بن ابوبكر ابراهیم بن اسحاق عطار نیشابوری'''، یكی از شعرا و عارفان نام‌آور ایران در اواخر قرن ششم و اویل قرن هفتم هجری قمری است.  

الهی‌نامه، اسرارنامه، خسرونامه و منطق‌الطیر از آثار منظوم عطارند و تذکرة‌الاولیا تنها اثر او به نثر است.  

=ولادت=

در تاریخ سال ولادت عطار اختلاف است. برخی سال ولادت او را ۵۱۳ و بعضی سال ولادتش را ۵۳۷ هجری. ق، می‌دانند. مکان ولادت عطار قریه کدکن یا شادیاخ که در آن زمان از توابع شهر [[نیشابور]] بوده، می‌باشد. کودکی عطار با طغیان غزها همراه شد و او در کودکی شکنجه‌ها، تجاوزها، خرابی‌ها، مرگ و درد و وحشت را اطراف خود مشاهده نمود. چند سال بعد، پس از فروکش فتنهٔ غز، عطار در مکتب مشغول آموختن شد. او داروسازی و داروشناسی را از پدرش آموخت و با علوم مختلفی مانند [[قرآن]]، [[حدیث]]، [[فقه]]، [[تفسیر]]، طب، [[نجوم]] و [[کلام]] آشنایی داشت.  

=شغل=

پدر عطار به شغل دارو فروشی یا همان عطاری مشغول بوده است، فریدالدین بعد از پدر همان پیشه او یعنی عطاری را در پیش می‌گیرد و گاهی نیز طبابت می‌کند اما اطلاعی در دست نمی باشد که نزد چه کسی طبابت را فرا گرفته است. او به شغل عطاری و طبابت مشغول بوده تا ماجرایی برای او اتفاق می‌افتد.  

=ماجرای تغییر زندگی عطار به رسم سالکان=

روزی درویشی به دکان عطاری فریدالدین می‌آید و از او که مشغول به معامله بود، طلب کمک می‌کند اما او به [[درویش]] کمکی نمی کند. درویش به او می‌گوید: ای خواجه تو چگونه می‌خواهی از دنیا بروی؟ عطارمی گوید: همانگونه که تو از دنیا می‌روی. درویش می‌گوید: تو مانند من می‌توانی بمیری؟ عطار می‌گوید: بله، درویش کاسه چوبی خود را زیر سر می‌گذارد و با گفتن کلمه الله از دنیا می‌رود. عطار با دیدن [[مرگ]] درویش شدیداً متغیر شده و دست از کسب و کار می‌کشد و راه زندگیش را تغییر می‌دهد.  

=سفرهای عطار و آشنایی با استادان برجسته=

عطار بعد از ماجرای مرگ درویش متحول شد و چند سالی در خدمت شیخ الشیوخ عارف رکن‌الدین اکاف بود و در آن سال‌ها مشغول [[توبه]] و ریاضت و مجاهدت با نفس بود. به رسم سالکان عطار قسمتی از عمر خود را مشغول سفر بود و از مکه تا [[ماوراءالنهر]] به مسافرت پرداخت و در این سفرها با مشایخ و بزرگان زمان خود دیدار کرد و به خدمت مجدالدین بغدادی رسید. سپس به نیشابور بازگشت و تا پایان عمر در آنجا زیست.  

=هدیه نسخه‌ای از اسرار نامه به جلال‌الدین=

بهاءالدین محمد پدر جلال‌الدین بلخی با پسر خود که خردسال بود به [[عراق]] سفر می‌کرد که در مسیر خود به نیشابور به زیارت شیخ عطار می‌رود، شیخ که در آن زمان کهنسال بوده، نسخه‌ای از اسرار نامه خود را به جلال‌الدین که در آن زمان کودکی خردسال بود داد.  

=آثار منظوم و منثور عطار=

عطار مدتی از عمر خود را مشغول عطاری و طبابت بود و بعد از ادامه زندگی به رسم سالکان و گوشه گیری از خلق به سرودن و نوشتن آثار منظوم و منثور خود مشغول بوده است. آثار شیخ به دو دسته منظوم که عبارت است از دیوان اشعار که شامل غزلیات و قصاید و رباعیات است و آثار منثور که عبارت است از: الهی نامه، اسرار نامه، مصیبت نامه، وصلت نامه، بلبل نامه، بی سر نامه، منطق الطیر، جواهر الذات، حیدر نامه، مختار نامه، خسرو نامه، اشتر نامه و مظهر العجایب.  

=ویژگی سخن عطار=

سخن عطار ساده و گیرا و بی پیرایه و خالی از هرگونه آرایش است که خواننده را مجذوب می‌نماید. یکی دیگر از جاذبه‌های آثار او کمک گرفتن از تمثیلات و بیان داستانها و حکایات مختلف می‌باشد.  

=مذهب=

=وفات=

سال وفات عطار مشخص نیست و برخی از تاریخ نویسان سال وفات او را ۶۲۷ هجری. ق، دانسته‌اند و برخی دیگر سال وفات او را ۶۳۲ و ۶۱۶ دانسته‌اند. عطار نیشابوری هنگام یورش [[مغولان]] به شهر نیشابور [[اسیر]] شد و به دست یک سرباز [[مغول]] به شهادت رسید. زمانی که ضربت شمشیری توسط یکی از مغولان بر دوش شیخ خورد، شیخ قبل از مرگ با خون خود بر دیوار رباعی زیر را نوشت:  

=جزئیات قتل و قاتل عطار نیشابوری=

داستان‌های زیادی درباره مرگ عطار نیشابوری وجود دارد، یکی از معروفترین داستان‌هایی که درباره این اتفاق نقل شده است، را دکتر [[عبدالحسین زرین کوب]] در کتاب با کاروان حله آورده است. در این روایت آمده است: