confirmed، مدیران
۱۸٬۴۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
=زندگی‌نامه= | =زندگی‌نامه= | ||
ایشان یکی از رهبران سیاسی دانشجویی در دانشگاه داکا بودند. در سال 1947 دبیرکل واحد دانشجویی دانشگاه داکا شد. او اظهار داشت که [[اردو]] تنها زبان [[پاکستان]] خواهد بود که جرقه جنبشی را در بنگلادش به نام جنبش زبان بنگالی برانگیخت. در همان سال، کمیسیون زبان بین‌المللی تصمیم گرفت که [[بنگالی]] را به همراه [[اردو]] به‌عنوان یک زبان رسمی در پاکستان شرقی مطرح کند. از آنجایی که او در آن زمان | ایشان یکی از رهبران سیاسی دانشجویی در دانشگاه داکا بودند. در سال 1947 دبیرکل واحد دانشجویی دانشگاه داکا شد. او اظهار داشت که [[اردو]] تنها زبان [[پاکستان]] خواهد بود که جرقه جنبشی را در بنگلادش به نام جنبش زبان بنگالی برانگیخت. در همان سال، کمیسیون زبان بین‌المللی تصمیم گرفت که [[بنگالی]] را به همراه [[اردو]] به‌عنوان یک زبان رسمی در پاکستان شرقی(بنگلادش کنونی) مطرح کند. از آنجایی که او در آن زمان دبیرکل دانشگاه داکا بود، روسای کمیته احساس کردند که بهتر است از رئیس واحد، اورابندو باسو، درخواست نکنند که با نخست وزیر مقابله کند؛ زیرا اورابندو بخشی از جامعه هندو است. که در آن زمان مورد بدبینی دولت پاکستان بود. ایشان بین سال‌های 1950 تا 1955 میلادی در کالج دولتی کارمایکل در رنگپور تدریس می‌کرد. در سال 1952 میلادی به دلیل مشارکت در جنبش زبان دستگیر و از سمت تدریس خود در دانشکده اخراج شد. وی از سال 1952 تا 1954 میلادی به عنوان رهبر (امیر) این سازمان، بزرگترین عضو فعال جماعت تبلیغی در ناحیه رنگپور بود.<br> | ||
=فعالیت در سازمان= | =فعالیت در سازمان= | ||
ایشان در سال 1954 میلادی مدیر شاخه رنگپور سازمان فرهنگ اسلامی پاکستان شرقی (بنگلادش کنونی) شد و با مشارکت در این سازمان تحت تأثیر افکار آقای [[ابوالعلاء مودودی]] قرار گرفت و زمانی که به زندان افتاد. در سال 1955 بزرگترین عضو حزب مودودی (جماعت اسلامی) شد، پس از مدت کوتاهی در سال 1957 میلادی به مقام دبیرکلی جماعت اسلامی در پاکستان شرقی "بنگلادش" ارتقا یافت. در سال 1964 میلادی دولت ژنرال ایاب خان فعالیت جماعت اسلامی را به دلیل | ایشان در سال 1954 میلادی مدیر شاخه رنگپور سازمان فرهنگ اسلامی پاکستان شرقی(بنگلادش کنونی) شد و با مشارکت در این سازمان تحت تأثیر افکار آقای [[ابوالعلاء مودودی]] قرار گرفت و زمانی که به زندان افتاد. در سال 1955 میلادی بزرگترین عضو حزب مودودی(جماعت اسلامی) شد، پس از مدت کوتاهی در سال 1957 میلادی به مقام دبیرکلی جماعت اسلامی در پاکستان شرقی "بنگلادش" ارتقا یافت. در سال 1964 میلادی دولت ژنرال ایاب خان فعالیت جماعت اسلامی را به دلیل فعالیت‌های تروریستی آن ممنوع کرد و به همین دلیل او دستگیر و به مدت هشت ماه در بازداشت بود و بعد تا زمان جنگ استقلال به عنوان امیر جماعت الاسلام منصوب شد. در سال 1971 آغاز شد و او همچنین در تشکیل اتحاد دموکراتیک در پاکستان در سال 1967 شرکت کرد.<br> | ||
=جنگ استقلال= | =جنگ استقلال= | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
در 12 آوریل 1971، عزام و مطیع الرحمن نظامی، یکی از رهبران گروه اسلامی، تظاهراتی را رهبری کردند که جنبش استقلال را به عنوان یک توطئه هند محکوم کرد. اعظم مدعی است که مخالفت خود را به طور علنی با جنایات ارتش ابراز کرده است و تاکید می کند که چنین رفتار وحشتناکی به این معنی است که اتحادیه نمی تواند در پاکستان ادامه یابد، اما اظهار می کند که چنین اظهاراتی در روزنامه های سانسور شده این ایالت در آن زمان منتشر نشده است. | در 12 آوریل 1971، عزام و مطیع الرحمن نظامی، یکی از رهبران گروه اسلامی، تظاهراتی را رهبری کردند که جنبش استقلال را به عنوان یک توطئه هند محکوم کرد. اعظم مدعی است که مخالفت خود را به طور علنی با جنایات ارتش ابراز کرده است و تاکید می کند که چنین رفتار وحشتناکی به این معنی است که اتحادیه نمی تواند در پاکستان ادامه یابد، اما اظهار می کند که چنین اظهاراتی در روزنامه های سانسور شده این ایالت در آن زمان منتشر نشده است. | ||
عزام در روز بیستم ژوئن 1971 در شهر بی پروا اعلام کرد که | عزام در روز بیستم ژوئن 1971 در شهر بی پروا اعلام کرد که اقلیت‌های هندو در شرق پاکستان به رهبری شیخ مجیب رحمان در حال آماده سازی نقشه جدایی از پاکستان هستند. عزام در 21 آگوست همان سال در جمله‌ای که در روزنامه سنگرام بنگلادش منتشر شد، گفت: «حامیان جنبش بنگلادش در اصل دشمنان اسلام، مسلمانان و دولت پاکستان هستند. | ||
شاخه نظامی دولت یحیی خان تصمیم به برگزاری انتخابات برای مشروعیت بخشیدن به قدرت خود گرفت. در 12 اکتبر اعلام شد که این انتخابات از 25 نوامبر تا 9 دسامبر برگزار می شود. عزام تصمیم گرفت در این انتخابات شرکت کند، اما به زودی دولت پاکستان در 15 اکتبر اعلام کرد که 15 نامزد بدون شرکت در انتخابات انتخاب شده اند و در منابع اعلام شده در 2 نوامبر، 53 نامزد بدون انتخابات انتخاب شده اند. این گروه ها در این انتخابات چهارده کرسی به دست آوردند. | شاخه نظامی دولت یحیی خان تصمیم به برگزاری انتخابات برای مشروعیت بخشیدن به قدرت خود گرفت. در 12 اکتبر اعلام شد که این انتخابات از 25 نوامبر تا 9 دسامبر برگزار می شود. عزام تصمیم گرفت در این انتخابات شرکت کند، اما به زودی دولت پاکستان در 15 اکتبر اعلام کرد که 15 نامزد بدون شرکت در انتخابات انتخاب شده اند و در منابع اعلام شده در 2 نوامبر، 53 نامزد بدون انتخابات انتخاب شده اند. این گروه ها در این انتخابات چهارده کرسی به دست آوردند. | ||