فاضل بهسودی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
</div> | </div> | ||
''' آیت الله سید ابوالحسن فاضل فقیه و عالم شیعه کشور [[افغانستان]] و از شاگردان [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]] و [[سید محمد باقر صدر|آیت الله سید محمدباقر صدر]] بود.''' | ''' آیت الله سید ابوالحسن فاضل فقیه و عالم شیعه کشور [[افغانستان]] و از شاگردان [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]] و [[سید محمد باقر صدر|آیت الله سید محمدباقر صدر]] بود.''' | ||
=ولادت= | |||
سید ابوالحسن فاضل مشهور به فاضل بهسودی در ۱۳۱۹ش در کجاب بهسود که در 100 کیلومتری شهر کابل (پایتخت) واقع گردیده است، در افغانستان زاده شد. | سید ابوالحسن فاضل مشهور به فاضل بهسودی در ۱۳۱۹ش در کجاب بهسود که در 100 کیلومتری شهر کابل (پایتخت) واقع گردیده است، در افغانستان زاده شد. | ||
=تحصیلات= | |||
فاضل بهسودی مقداری از فقه، اصول و منطق را از سیدحسن، عموی خود فراگرفت. او بخش‌هایی از قوانین الاصول و رسائل شیخ انصاری را از حجت‌الاسلام شیخ خان‌علی خواتی آموخت.پس از آنکه مدارس بهسود را فراخور نیاز و ضرورت تحصیلی خود ندید برای طی نمودن مدارج بالاتر علمی به کابل عزیمت و دروس سطوح عالیه را نزد استاد فرزانه و عالم ربانی حضرت آیت الله شهید سیّد محمد سرور واعظ (ره) آموخت و بسیار سریع از چهره های ممتاز حوزه علمیه محمدّیه - که زیر نظر و هدایت شهید واعظ (ره) اداره می شد. - گردید و جایگاه خاصی را در بین طلاب علوم دینی باز نمود. | فاضل بهسودی مقداری از فقه، اصول و منطق را از سیدحسن، عموی خود فراگرفت. او بخش‌هایی از قوانین الاصول و رسائل شیخ انصاری را از حجت‌الاسلام شیخ خان‌علی خواتی آموخت.پس از آنکه مدارس بهسود را فراخور نیاز و ضرورت تحصیلی خود ندید برای طی نمودن مدارج بالاتر علمی به کابل عزیمت و دروس سطوح عالیه را نزد استاد فرزانه و عالم ربانی حضرت آیت الله شهید سیّد محمد سرور واعظ (ره) آموخت و بسیار سریع از چهره های ممتاز حوزه علمیه محمدّیه - که زیر نظر و هدایت شهید واعظ (ره) اداره می شد. - گردید و جایگاه خاصی را در بین طلاب علوم دینی باز نمود. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
فاضل بهسودی سپس حدود ۱۰ سال در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله خویی حضور یافت علاوه بر آن، از درس آیت الله شهید صدر هم بهره برد. | فاضل بهسودی سپس حدود ۱۰ سال در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله خویی حضور یافت علاوه بر آن، از درس آیت الله شهید صدر هم بهره برد. | ||
=وفات= | |||
وی در آبان ۱۳۷۷ش بر اثر ابتلا به سرطان خون، در شهر قم فوت کرد و در قبرستان شیخان دفن شد. | وی در آبان ۱۳۷۷ش بر اثر ابتلا به سرطان خون، در شهر قم فوت کرد و در قبرستان شیخان دفن شد. <ref>https://fa.wikishia.net/view</ref> | ||
=پانویس= | |||
{{پانویس|2}} | {{پانویس|2}} | ||
[[رده: عالمان]] | [[رده: عالمان]] | ||
[[رده: عالمان شیعه]] | [[رده: عالمان شیعه]] | ||
[[رده: عالمان افغانستان]] | [[رده: عالمان افغانستان]] | ||
[[رده: عالمان وحدت گرا]] | [[رده: عالمان وحدت گرا]] | ||
نسخهٔ ۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۵
| نام | سید ابوالحسن فاضل |
|---|---|
| نامهای دیگر | فاضل بهسودی |
| سمت | عالم و فقیه شیعه |
| ملیت | افغانستان |
| متولد | 1319ش |
| محل تولد | شهر کجاب |
| وفات | 1377ش در ایران |
آیت الله سید ابوالحسن فاضل فقیه و عالم شیعه کشور افغانستان و از شاگردان آیت‌الله خویی و آیت الله سید محمدباقر صدر بود.
ولادت
سید ابوالحسن فاضل مشهور به فاضل بهسودی در ۱۳۱۹ش در کجاب بهسود که در 100 کیلومتری شهر کابل (پایتخت) واقع گردیده است، در افغانستان زاده شد.
تحصیلات
فاضل بهسودی مقداری از فقه، اصول و منطق را از سیدحسن، عموی خود فراگرفت. او بخش‌هایی از قوانین الاصول و رسائل شیخ انصاری را از حجت‌الاسلام شیخ خان‌علی خواتی آموخت.پس از آنکه مدارس بهسود را فراخور نیاز و ضرورت تحصیلی خود ندید برای طی نمودن مدارج بالاتر علمی به کابل عزیمت و دروس سطوح عالیه را نزد استاد فرزانه و عالم ربانی حضرت آیت الله شهید سیّد محمد سرور واعظ (ره) آموخت و بسیار سریع از چهره های ممتاز حوزه علمیه محمدّیه - که زیر نظر و هدایت شهید واعظ (ره) اداره می شد. - گردید و جایگاه خاصی را در بین طلاب علوم دینی باز نمود.
سیدابوالحسن در ۱۳۴۹ش به نجف اشرف رفت و دروس سطح عالی فقه و اصول را پی گرفت. او در درس مکاسب شیخ صدرا بادکوبه‌ای و درس کفایة الاصول شیخ حسین لنکرانی حضور می‌یافت و در سال ۱۳۵۱ش، سطوح عالی را به پایان رساند. فاضل بهسودی سپس حدود ۱۰ سال در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله خویی حضور یافت علاوه بر آن، از درس آیت الله شهید صدر هم بهره برد.
وفات
وی در آبان ۱۳۷۷ش بر اثر ابتلا به سرطان خون، در شهر قم فوت کرد و در قبرستان شیخان دفن شد. [۱]