قاسطیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ مهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''قاسطيه‏''' فرقه ای بودند که می گفتند مزد اعمال انسان ها در همین دنیا به آن ها...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''قاسطيه‏''' فرقه ای بودند که می گفتند مزد اعمال انسان ها در همین دنیا به آن ها داده می شود. بنا بر این، جزای خوبی و بدی در همین دنیا عطا می شود. معتقد بودند که نعمت دنیا، راحتی و فراغت و بر وفق مراد بودن زندگی است و این جزای نیکوکاران است. اما عذاب دنيا،  فقر و نامرادى و احتياج و غم و اندوه و خشكى است و این جزاى عمل بدكاران است. در همین دنیا به اعمال انسان رسیدگی می شود و در همین دنیا جزا داده می شود. پس در آخرت جایی برای نگرانی نخواهد بود. گمان می کردند که روزی حلال آن است که از راه حلال به دست بیاید و در ملک انسان باشد. بنا بر این، مالی که از راه حرام کسب شود، روزی نخواهد بودو بر بندگان واجب است که از ده کوشش یک دهم آن را در طلب عبادت و امور مربوط به آخرت به کار برند و بقیه کوشش ها را در طلب مال دنیا خرج کنند.علاوه، این فرقه زهد را نکوهش می کردند و کسب را فریضه می دانستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 355 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات</ref> ه<ref>فتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب، كتابى بى‏نام مربوط به قرن ششم با تصحيح دكتر محمد جواد مشكور، تهران، سال 1341 هجری شمسی، ص 52.</ref> <ref>العراقی ابو محمد عثمان بن عبد الله، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا،  سال 1961 میلادی، ص 51.</ref> غ<ref>زالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 12.
'''قاسطیه‏''' فرقه‌ای بودند که می‌گفتند مزد اعمال انسان‌ها در همین دنیا به آنها داده می‌شود. بنابراین، همه انسان‌ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. همچنین معتقد بودند که نعمت دنیا راحتی و فراغت و بر وفق مراد بودن زندگی است و این جزای نیکوکاران است، اما عذاب دنیا فقر و نامرادی و احتیاج و غم و اندوه و خشکی است و این جزای عمل بدکاران است. در همین دنیا به اعمال انسان رسیدگی می‌شود و در همین دنیا جزا داده می‌شود. پس در [[آخرت]] جایی برای نگرانی نخواهد بود. علاوه معتقد بودند که روزی حلال آن است که از کسب حلال به دست آید و در ملک انسان باشد. بنابراین، مالی که از راه [[حرام]] کسب شود روزی نخواهد بود و بر بندگان واجب است که از ده کوشش یک دهم آن را در طلب [[عبادت]] و امور مربوط به آخرت به کار برند و بقیه کوشش‌ها را در طلب مال دنیا خرج کنند. نکته دیگر اینکه قاسطیه زهد را نکوهش می‌کردند و کسب را فریضه می‌دانستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 355 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات</ref> <ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، کتابى بى ‏نام مربوط به قرن ششم با تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، تهران، سال 1341 هجری شمسی، ص 52.</ref> <ref>العراقی ابو محمد عثمان بن عبیدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 51.</ref> <ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحیح على اصغر حکمت، تهران، ص 12.
</ref>
</ref>


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: کلام ]]
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
confirmed
۵٬۷۴۷

ویرایش