قاسطیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ مهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''قاسطیه‏''' فرقه‌ای بودند که می‌گفتند مزد اعمال انسان ها در همین دنیا به آن‌ها داده می شود. بنابراین همه انسان ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. معتقد بودند که نعمت دنیا راحتی و فراغت و بر وفق مراد بودن زندگی است و این جزای نیکوکاران است. اما عذاب دنیا فقر و نامرادى و احتیاج و غم و اندوه و خشکى است و این جزاى عمل بدکاران است. در همین دنیا به اعمال انسان رسیدگی می شود و در همین دنیا جزا داده می شود. پس در [[آخرت]] جایی برای نگرانی نخواهد بود. معتقد بودند که روزی حلال آن است که از کسب حلال به دست بیاید و در ملک انسان باشد. بنابراین مالی که از راه [[حرام]] کسب شود روزی نخواهد بود و بر بندگان واجب است که از ده کوشش یک دهم آن را در طلب [[عبادت]] و امور مربوط به آخرت به کار برند و بقیه کوشش ها را در طلب مال دنیا خرج کنند. علاوه، این فرقه زهد را نکوهش می کردند و کسب را فریضه می دانستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 355 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات</ref> <ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، كتابى بى ‏نام مربوط به قرن ششم با تصحیح دكتر محمد جواد مشكور، تهران، سال 1341 هجری شمسی، ص 52.</ref> <ref>العراقی ابو محمد عثمان بن عبد الله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا،  سال 1961 میلادی، ص 51.</ref> <ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحیح على اصغر حكمت، تهران، ص 12.
'''قاسطیه‏''' فرقه‌ای بودند که می‌گفتند مزد اعمال انسان‌ها در همین دنیا به آنها داده می‌شود. بنابراین، همه انسان‌ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. همچنین معتقد بودند که نعمت دنیا راحتی و فراغت و بر وفق مراد بودن زندگی است و این جزای نیکوکاران است، اما عذاب دنیا فقر و نامرادی و احتیاج و غم و اندوه و خشکی است و این جزای عمل بدکاران است. در همین دنیا به اعمال انسان رسیدگی می‌شود و در همین دنیا جزا داده می‌شود. پس در [[آخرت]] جایی برای نگرانی نخواهد بود. علاوه معتقد بودند که روزی حلال آن است که از کسب حلال به دست آید و در ملک انسان باشد. بنابراین، مالی که از راه [[حرام]] کسب شود روزی نخواهد بود و بر بندگان واجب است که از ده کوشش یک دهم آن را در طلب [[عبادت]] و امور مربوط به آخرت به کار برند و بقیه کوشش‌ها را در طلب مال دنیا خرج کنند. نکته دیگر اینکه قاسطیه زهد را نکوهش می‌کردند و کسب را فریضه می‌دانستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 355 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات</ref> <ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، کتابى بى ‏نام مربوط به قرن ششم با تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، تهران، سال 1341 هجری شمسی، ص 52.</ref> <ref>العراقی ابو محمد عثمان بن عبیدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 51.</ref> <ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحیح على اصغر حکمت، تهران، ص 12.
</ref>
</ref>


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: کلام ]]
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
<references />
confirmed
۵٬۷۴۷

ویرایش