قطب راوندی: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:قطب راوندی.jpg |جایگزین=قطب راوندی]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

!قطب‌الدین سعید بن عبدالله بن حسین بن هبهالله راوندی کاشانی

|-

|القاب و سایر نام‌ها

|راون‍دی‌ • ق‍طب‌ال‍دی‍ن‌ س‍ع‍ی‍د ب‍ن‌ ه‍ب‍هال‍ل‍ه‌ • ق‍طب‌ال‍دی‍ن‌ راون‍دی‌ • اب‍وال‍ح‍س‍ی‍ن‌ س‍ع‍ی‍د ب‍ن‌ ه‍ب‍هال‍ل‍ه‌ • ق‍طب‌ ال‍راون‍دی‌ • اب‍وال‍ح‍س‍ن‌ س‍ع‍ی‍د ب‍ن‌ ه‍ب‍هال‍ل‍ه‌

|-

|راوند • نزدیک کاشان

|-

|درگذشت

|۱۴ شوال سال ۵۷۳ هجری قمری • [[قم]]

|استادان

|فضل بن حسن طبرسی • محمد بن علی طبری • صفی الدین مرتضی بن داعی رازی

|شاگردان

|احمد بن علی بن عبدالجبار طوسی • [[ابن شهرآشوب]]

|-

|آثار

|الخرائج و الجرائح • تهافت الفلاسفه • جواهر الکلام فی شرح مقدمه الکلام

|-

|[[دین]] و [[مذهب]]  

|[[اسلام]] • [[تشیع]]

|-

|}

'''قطب‌الدین سعید بن عبدالله بن حسین بن هبه الله راوندی کاشانی معروف به قطب راوندی''' (متوفای ۵۷۳ق) [[محدث]]، [[مفسر]]، [[متکلم]]، [[فقیه]]، فیلسوف و مورخ [[شیعه]] در قرن ششم هجری و از شاگردان [[شیخ طبرسی]] صاحب تفسیر [[مجمع البیان]] است. وی دارای تألیفات بسیاری است که معروف‌ترین اثر وی کتاب الخرائج و الجرائح است.

== زادگاه و نیاكان==

«راوند» كه در آن زمان روستایی در نزدیكی كاشان بود زادگاه عالمان بسیاری شناخته می‌شد به گونه‌ای كه [[آقا بزرگ تهرانی]] بیش از ده نفر از بزرگان راوند را منحصر قرن ششم یاد می‌كند<ref>الثقات العیون فی سادس القرون، آقا بزرگ تهرانی، ص 103.</ref>.

«سعید» گلی از بوستان مكتب محمدی بود كه از آن دیار برخاست و قلب‌الدین لقب یافت او فرزند «هبه الله بن حسین بن هبه الله بن حسن راوندی» بود. گرچه اطلاعات كافی از همه نیاكان او به دست نیامده، همین اندازه معلوم است كه پدر و جد قطب‌الدین، از عالمان و برجستگان آن دیار بوده‌اند<ref> همان، ص 124، امل الآمل، و عامل، ج 2، ص 125؛ اعیان الشیعه، سید محسن امین عاملی، ج 7، ص 260.</ref>. با تأسف تاریخچه و شرح حالی از تولد و دوران كودكی او نیز به دست نیامده است.  

فرزانه برومند راوند، علاوه بر پدر، از محضر بزرگان دیگری استفاده كرده است. قطب الدین خوشه‌چین خرمن عالمانی است كه ثمره اندیشه‌شان قرنهای متمادی مشام انسانها را معطر ساخته است. افكار بزرگ شخصیت هایی چون [[شیخ صدوق]]، [[سید مرتضی]]، [[سید رضی]] و [[شیخ طوسی]]، در اندیشه و تفكر او جای پیدا كرده و با نقل حدیث از شاگردان آنان، جوهره علمی وعملی او نضج یافته است.

بنابر آنچه در [[ریاض العلماء]] آمده است، قطب الدین روایاتی از بزرگان [[حدیث]] در شهرهای [[اصفهان]]، [[خراسان]] و [[همدان]] شنیده و نقل كرده است<ref>ریاض العلماء، میرزا عبدالله افندی، ج 2، ص 435.</ref> و از این روزنه می‌توان به مسافرتهای علمی او به شهرهای مختلف پی برد. چنانكه قرار داشتن قبر شریف او در شهر [[قم]]، دلیلی بر استفاده او از محضر استادان آن دیار است.

# ابو جعفر محمد بن علی بن محسن حلبی. او موفق به درك محضر شیخ طوسی شده و قطب الدین راوندی از وی روایت نقل كرده است.

# سید ابوالبركات محمد بن اسماعیل مشهدی. وی از شاگردان شیخ طوسی بوده است و علاوه بر قطب الدین منتجب الدین (صاحب كتاب الفهرست) و امام ضیاء الدین از جمله شاگردانش بوده‌اند.

# صفی الدین مرتضی بن داعی بن قاسم. او از شاگردان شیخ طوسی و مؤلف كتاب تبصره العوام است.

# شیخ الساده مجتبی بن داعی بن قاسم. ایشان نیز همچون برادرش از محدثان بزرگ بوده و قطب الدین از این دو برادر روایت نقل كرده است.

# ابو جعفر محمد بن مرزبان. از شاگردان شیخ مفید است كه قطب‌الدین در كتاب قصص الانبیاء از او روایت نقل كرده است.

# ابوجعفر بن كمیح.

# ابوالحسین احمد بن محمد بن علی مرشكی.

علاوه بر آنها، نام هفت نفر از بزرگان و اندیشه‌وران آن عصر در شمار استادان قطب الدین قرار دارد<ref>الثقات العیون فی سادس القرون، ص 15، 62، 66، 82، 99، 135، 158، 178، 196، 240، 242، 250، 274، 276، 288، 297، 299، 302، 332، 333؛ ریاض العلماء، ج 5، ص 62؛ الغدیر، علامه امینی، ج 5، ص 381. </ref>.

ابوعلی فضل بن حسن بن فضل طبرسی، معروف به «امین الدین» از بزرگترین دانشمندان و مفسران شیعی در قرن ششم هجری است. شیخ طبرسی با خلق تفسیر بی‌نظیر از [[قرآن كریم]] به نام [[مجمع البیان]] جاودانگی نام و یاد خویش را موجب گشت.

گرچه او بیش از دهها اثر مفید همچون «اعلام الوری» از خود به جا گذاشت، [[تفسیر قرآن]](مجمع البیان) برای شناساندن شخصیت علمی‌اش از همه ممتازتر است<ref>شرح زندگانی این مفسر بزرگ را در كتاب شیخ طبرسی (از مجموعه دیدار با ابرار) نوشته محمد باقر پورامینی مطالعه كنید.</ref>. قطب راوندی شاگر ممتاز شیخ طبرسی بوده است و این امتیاز و شایستگی شاگرد، به حدّی رسیده كه قطب را با او و او را با قطب می‌شناسند.

راوندی دانشمند بزرگ و وارسته قرن ششم از چهره‌های درخشانی است كه فرزانگان بسیاری از محضر نورانی‌اش به فیض رسیده و دانش اندوخته و خود نیز شمع فروزان محافل علمی گردیده‌اند.

از میان انبوه جویندگان علم كه از خرمن فضل راوندی خوشه‌چینی كرده‌اند نام فرزندان وی درخششی ویژه دارد. او نه تنها در [[مسجد]] و منزل و مكتب بلكه در سفر و حضر، به نورافشانی پرداخته و شاگردان بسیاری را به جامعه اسلامی آن روز ارائه داده است. شاگردان قطب الدین چهره‌های برجسته‌ای هستند كه از وی به نقل روایت پرداخته‌اند. برخی از آنان عبارت‌اند از:

# محمد بن سعید بن هبه الله. او فرزند دیگر قطب راوندی است كه به ظهیر الدین معروف بود<ref>الثقات العیون فی سادس القرون، ص 13، 75، 192، 206، 254.</ref>.

محمد بن علی معروف به «ابن شهر آشوب» از ستارگان درخشان تشیع و برجسته‌ترین شاگردان قطب بود. «ابن شهر آشوب» در كتاب خویش «معالم العلماء» با یادی از قطب الدین به عنوان استاد خویش نام چند كتاب وی را ثبت كرده است<ref> معالم العلماء، ابن شهر آشوب، ص 55.</ref>.

== دانش و آثار==

مردان خدا الگوهای روشنی هستند كه به رغم مشكلات و كمبودهای عصر خویش، همه تلاش و همتشان خدمت به [[اسلام]] عزیز و احیای مجد و عظمت آن بوده است.

آنان با عشق به [[قرآن مجید]] و [[اهل بیت(ع)]] به نشر و پخش آثار ایشان پرداخته، همواره از سرچشمه زلال ابدیت سیراب می‌شوند.

قطب الدین راوندی در زمره مردان بزرگی است كه با دانش فراوان خود پس از بهره‌مندی از علوم مختلف و تبحر در آنها، حلقه زرینی در سلسله حافظان و راویان معارف اسلامی گردید و در بیشتر رشته‌های [[علوم اسلامی]] تبحر و تخصص خود را به نمایش گذارد كه می‌توان به آثار زیر اشاره نمود:

# «شرح آیات المشكله فی التنزیه».

# «اللباب فی فضل آیه الكرسی».

# «الخرایج و الجرایح». این كتاب كه معروفترین آثار قطب به شمار می‌آید در بیان مسائل كلامی و عقاید بوده و در برگیرنده هفت كتاب پیرامون مسأله معجزه و شیوه زندگی رسول خدا(ص) است.

# «ام المعجزات». نام كتابی است كه راوندی پس از چندی به عنوان «تتمه الخرایج» به نگارش درآورد.

# «الاختلافات». این كتاب در برگیرنده اختلاف‌های كلامی بین [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] (علم الهدی) بوده و 95 مسأله اختلافی در آن بررسی شده است.

# «تهافت الفلاسفه». این كتاب كه نشان دهنده دانش فلسفی قطب است در موضوع حكمت و فلسفه نگارش شده و به تناقض گویی فلاسفه پرداخته است.

# «جواهر الكلام فی شرح مقدمه الكلام». شرحی بر كتاب «مقدمه الكلام» [[شیخ طوسی]] در علم كلام است<ref>رياض العلماء، ج 2، ص 424 و 425؛ الذريعة، ج 4، ص 502؛ ج 5، ص 277.</ref>.

# «آیات الاحكام». این كتاب آیاتی از [[قرآن كریم]] را كه مربوط به مسائل فقهی واحكام دینی است مورد بحث و بررسی قرار داده است.

# «احكام الاحكام».

# «الانجاز». شرحی است بر كتاب «الایجاز فی الفرائض» شیخ طوسی.

# «مشكلات النهایه».

# «المنتهی فی شرح النهایه». این كتاب به شرح نهایه شیخ طوسی پرداخته و در ده جلد به چاپ رسیده است.

# «فقه القرآن». این كتاب گرانسنگ با تلاش و كوششی ستودنی به دست توانمند قطب راوندی نوشته شده است. او در كتاب فوق تمام آیات قرآنی را كه به احكام فقهی مربوط بوده است به ترتیب ابواب فقه دسته‌بندی كرده و در دو جلد به یادگار نهاده است.

# «رساله فی صحه احادیث اصحابنا». موضوع آن بیان صحت احادیثی است كه علمای [[شیعه]] نقل كرده‌اند.

# «شرح الكلمات المائه». شامل شرح صد كلمه از سخنان [[حضرت علی(ع)]].

# «ضیاء الشهاب». شرحی بر كتاب شهاب الاخبار قاضی سلامه مصری.

# «مزار». كتابی بزرگ در موضوع زیارتنامه‌ها.

# «دعوات» معروف به سلوه الحزین. موضوع این كتاب ارزشمند مربوط به آداب دعاها و تأثیر آنها است كه در چهار باب تدوین گشته است.

# «جنی الجنتین». در تاریخ اولاد [[امام هادی(ع)]] و [[امام عسكری(ع)]].

# «قصص الانبیاء». در این كتاب تاریخ و شرح زندگی [[پیامبران]] از زبان روایات بیان شده است<ref> معالم العلماء، ص 55.</ref>.

# «المستقصی». نام كتابی از راوندی در علم [[اصول فقه]] است. این كتاب شرحی بر «الذریعه» سید مرتضی در [[علم اصول]] می‌باشد<ref>الذريعة، ج 21، ص 13.</ref>.

# «غریب النهایه». در شرح لغتهای مشكل فقهی كتاب نهایه شیخ طوسی.

# «نفثه المصدور». این كتاب دیوان اشعار قطب راوندی است<ref> الذريعة، ج 4، ص 228، ج 13، ص 372، ج 16، ص 50.</ref>.  

چهاردم شوال 573 ق. آسمان شهر [[قم]] رنگی دیگر به خود گرفته بود و عالمان و اندیشمندان و دوستداران [[اهل بیت(ع)]] در خانه قطب راوندی، بر بالین یكی از بزرگمردان گرد آمده بودند نزدیكیهای اذان ظهر بود كه نسیم عطرآگین [[بهشت]] مشام راوندی را نوازش داد و شبنم اشك از دیدگان زنان و كودكان سرازیر گشت و [[جهان اسلام]] در عزای یكی از فرهیختگان مكتب اهل(ع) بیت به سوگ نشست.

پس از مراسم تشییع پیكر پاك آن فرزانه در جوار مرقد مطهر [[حضرت معصومه]] به خاك سپرده شد و روح «سعید» محدثان با زمزمه «عاش سعیدا و مات سعیدا» به ملكوت اعلی پر كشید.

از آن پس جسم مطهرش با كتابها و نوشته‌هایش جاودانه شد و روزی كه پس از هشت قرن تعمیرگران صحن مطهر حضرت معصومه(س) با پیكر سالم و سیمای نورانیش رو به رو شدند چیزی جز این منزلت را برای او تصور نكردند كه باید جسم مطهرش چون روح شاهد و ناظرش بر حوزه فقاهت اهل بیت(ع) تا قیام قیامت سالم بماند. [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]] ـ رحمه الله ـ به پاس خدمات او، سنگ قبری بلند و به یاد ماندنی را بر فرازش به یادگار نهاد تا زائران حرم فاطمه معصومه(س) در ابتدای ورود وخروج از صحن مباركش چشمانشان به قبر این فرزانه بزرگ روشن شود.  

 

[[رده:عالمان شیعه]]

[[رده:مفسران شیعه]]