confirmed، مدیران
۶٬۴۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
[[طرابلس]] پایتخت کشور لیبی‌است. طرابلس را که در شمال غربی لیبی بر کرانه دریای مدیترانه واقع شده در سده هفتم پیش از میلاد فینیقی‌ها ساخته‌اند. نام طرابلس گونه عربی‌شده واژه یونانی تریپولی به معنی «سه‌شهر» است. | [[طرابلس]] پایتخت کشور لیبی‌است. طرابلس را که در شمال غربی لیبی بر کرانه دریای مدیترانه واقع شده در سده هفتم پیش از میلاد فینیقی‌ها ساخته‌اند. نام طرابلس گونه عربی‌شده واژه یونانی تریپولی به معنی «سه‌شهر» است. | ||
== قیام وپس ازجنگ == | |||
=== منابع | مجموعه‌ای از راهپیمایی‌های خیابانی، اعتراضات و نافرمانی‌های مدنی علیه حکومت لیبی و رهبر آن، [[معمر قذافی]] است که از <big>۱۳ ژانویه ۲۰۱۱</big> میلادی، در کشور لیبی آغاز شد و از روز <big>۱۷ فوریه ۲۰۱۱</big> میلادی، به شکلی گسترده‌تر درآمد و با برخوردهای خونین و خشونت‌آمیز حاکمیت با مردم معترض روبه‌رو شد. شورای امنیت [[سازمان ملل متحد]] با تصویب دو قطعنامه، منطقهٔ پرواز ممنوع در لیبی ایجاد کرد و مجوز حملهٔ هوایی نیروهای [[ناتو]] به خاک لیبی علیه دولت [[قذافی]] داده شد. سحرگاه [[۳۱ مرداد]] ۱۳۹۰ ۲۲ اوت ۲۰۱۱ مخالفان توانستند وارد طرابلس شوند و در همان روز یکی از دو تلویزیون ملی کشور را تحت کنترل خود بگیرند و تعدادی از نزدیکان معمر قذافی را دستگیر کنند. ساعاتی بعد یکی از پسران قذافی در خیابان‌های طرابلس ظاهر شد و خبر دستگیری خود را تکذیب کرد. سرانجام در [[۲۸ مهرماه]] ۱۳۹۰ سرت آخرین پایگاه معمر قذافی سقوط کرد و معمر قذافی کشته شد. دولت انتقالی اعلام پایان جنگ کرد اما از نیروهای ناتو خواست تا یک ماه دیگر نیز به مأموریت خود ادامه دهند.<ref><ref>«سیف الاسلام فرزند قذافی درخیابان‌های طرابلس ظاهرشد». وبگاه. العربیة. </ref></ref> | ||
سه سال پس از مداخله [[نظامی غرب]] در لیبی که به سرنگونی [[معمر قذافی]] منتهی شد؛ لیبی به کشوری ویران، فاقد نظم، فاقد امنیت و در ضمن به صحنه جنگهای گوناگون داخلی تبدیل شد. از آن زمان تا کنون این کشور شاهد خرابکاری‌های گسترده، محاصره دائمی مجلس، اشغال وزارتخانه‌ها و حتی در یک مورد ربودن نخست‌وزیر بوده‌است. لیبی بعد از سرنگونی سرهنگ «معمر القذافی» دیکتاتور سابق لیبی در سال ۲۰۱۱، مدتی بدون دولت مرکزی ماند تا اینکه سال ۲۰۱۵ با حمایت سازمان ملل و جامعه بین‌الملل، دولت وفاق ملی با هدف ایجاد ثبات در این کشور به ریاست [[فایز سراج]] بر اساس توافق «[[صُخیرات]]» مغرب تشکیل شد که هم‌اکنون شهر طرابلس، محل استقرار این دولت و پارلمان وابسته به آن است.[۱۵] | |||
به دنبال تشکیل این دولت، نیروهای سیاسی و نظامی حامی <big>ژنرال خلیفه حفتر</big> نیز دست به ایجاد دولت موازی به ریاست عبدالله الثنی و پارلمان در طُبرُق زدند که به پارلمان طبرق معروف است و طی این سال‌ها، بین نیروهای مورد حمایت این دو دولت و پارلمان، جنگ و درگیری است.[۱۶] | |||
بنا بر این، اکنون دو دولت رقیب در لیبی وجود دارد. یکی اعضای مجلسی که در انتخابات ژوئن ۲۰۱۴ برگزیده شدند. آن‌ها نماد آینده دموکراتیک کشوری بوده و از سوی جامعه جهانی و سازمان ملل به رسمیت شناخته می‌شوند اما کنترل هیچ‌یک از سه شهر کلیدی کشور را در دست ندارند. آن‌ها برای فرار از دست شبه‌نظامیان به شهر طُبرُق در نزدیکی مرز مصر گریخته‌اند. گروه دیگر، مجلس پیشین موسوم به کنگره ملی عمومی در طرابلس هنوز بر سر کار است. این مجلس حتی دولت خود را در رقابت با آن مجلس بر سر کار آورده‌است. | |||
بعضی از شبه‌نظامیان تا حد زیادی به دلیل علاقه به شهر و منطقه خودشان می‌جنگند؛ و بعضی دیگر به گروه‌های اسلامی سیاسی مثل اخوان المسلمین، القاعده یا دولت اسلامی عراق و شام وابسته هستند. | |||
بحران کنونی در ماه ژوئن ۲۰۱۴ با باختن اسلام‌گراها در انتخابات آغاز شد. شبه‌نظامیانی از شهر مصراته و سایر شهرها پایتخت را محاصره کردند. مجلس پیشین گفت مجلس جدید را به رسمیت نمی‌شناسد چرا که قدرت در مراسمی رسمی منتقل نشده‌است. اما در شرایطی که طرابلس و بنغازی را شبه‌نظامیان کنترل می‌کردند انتقال قدرت به سختی امکانپذیر بود. | |||
نزدیک به ۱۷۰۰ گروه شبه‌نظامی از جمله [[اخوان‌المسلمین]]، [[القاعده]] و [[داعش]] در حال جنگ با یکدیگر بر سر قدرت هستند. | |||
== زبان ودین == | |||
زبان رسمی لیبی [[عربی]] است، ولی بربری هم در میان اقلیتی از مردم این کشور رواج دارد. | |||
اکثر مردم در این کشور پیرو دین [[اسلام]] می‌باشند. ۹۷ درصد مردم لیبی از پیروان اهل تسنن هستند. | |||
== منابع == | |||