محمدحسن اختری: تفاوت میان نسخه‌ها

| استادان = {{فهرست جعبه افقی | ملکوتی | [[حسین وحید خراسانی|وحید خراسانی]] | میرزا باقر زنجانی | میرزا کاظم تبریزی | [[سید علی حسینی سیستانی]] | [[سید محمد باقر صدر|شهید محمدباقر صدر]] | گلپایگانی | [[امام خمینی (ره)|امام خمینی]] | [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‏‌الله خامنه‌ای]] | [[مرتضی مطهری|شهید مطهری]] | [[امام موسی صدر]]}}

'''محمدحسن اختری'''، دبیرکل سابق [[مجمع جهانی اهل بیت|مجمع جهانی اهل‌بیت]] و دارای تحصیلات خارج [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] و همچنین  در دانشگاه امام موسی صدر [[لبنان]] تحصیل داشته و از اعضای سابق شورای‌عالی [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]] به‌شمار می‌آید.

وی دورۀ مقدمات و سطح را در محضر استادانی همچون حجج اسلام و حضرات آقایان: آدینه‌وند، کوکبی، حاج حسن‏ آقا تهرانی، آقا جلال گلپایگانی، سید علی محقق داماد، رضوانی، شیخ نصرالله شاه ‏آبادی، قدیری، جنتی، راستی کاشانی، [[سید محمد حسینی بهشتی|شهید بهشتی]]، شهید مدنی و مشکینی فراگرفت. ایشان دروس سطح عالی حوزه را نزد استادانی همچون حضرات آیات: ملکوتی، [[حسین وحید خراسانی|وحید خراسانی]]، میرزا باقر زنجانی، میرزا کاظم تبریزی، [[سید علی حسینی سیستانی]]، [[سید محمد باقر صدر|شهید محمدباقر صدر]]، گلپایگانی، [[امام خمینی (ره)|امام خمینی]]، [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‏‌الله خامنه‌ای]] «[[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]]»، و در دروس [[فلسفه]] و [[کلام]] [[مرتضی مطهری|شهید مطهری]] و [[امام موسی صدر]]  تلمذ نمود. وی علاوه بر تسلط کامل به [[زبان عربی]] نوین و کلاسیک، دارای دو دکترای افتخاری از «دانشگاه ابوالنور» و «اتحادیه نویسندگان عرب» می‌‏باشد.

ایشان در سال 1351 خورشیدی، در پی بازگشت به [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]]، از سوی دستگاه امنیتی [[رژیم پهلوی]] دستگیر و برای بار دوم زندانی شد و پس از آزادی اجازه و امکان خروج مجدد از کشو را نیافت؛ لذا برای ادامه تحصیل در سطوح عالی حوزوی به [[قم]] بازگشت. ادامه مبارزه، به زندانی شدن ایشان برای بار سوم منتهی شد و این اسارت تا فجر صادق [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] و یوم‏ الله 12 بهمن 1357 خورشیدی، ادامه یافت.<br>پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] و بروز برخی ناآرامی‌‏های قومی، به دستور [[امام خمینی (ره)|امام خمینی]] و برای ساماندهی امور به «بافت کرمان» اعزام شد و پس از این مأموریت، مسؤولیت سازمان عقیدتی ـ سیاسی نیروی دریایی مستقر در بندرعباس را پذیرفت. با تأسیس نهاد مقدس جهاد سازندگی با حکم امام راحل و به‌طور همزمان به‌عنوان نمایندۀ ایشان در این سازمان عمرانی و جهادی و نیز امام‌جمعه سمنان منصوب گشت.<br>وی پس از تبدیل نهاد جهاد سازندگی به وزارتخانه، مسؤلیت معاون پارلمانی این وزارت را برعهده گرفت؛ تا اینکه با بحرانی‏‌تر شدن اوضاع در [[لبنان]] و [[فلسطین]]، در سال 1365 خورشیدی، به‌عنوان سفیر [[جمهوری اسلامی ایران]] در [[سوریه]] به [[دمشق]] اعزام شد. این مأموریت – بر خلاف معمول و با موافقت [[سید علی حسینی خامنه‌ای|مقام معظم رهبری]] – بیش از 12 سال به طول انجامید.<br>یکی از مسؤولیت‏‌های حساس ایشان در سال‏‌های سفارت، پشتیبانی از جنبش [[حزب‏ الله لبنان]] و تلاش برای گسترش و تقویت این حرکت در منطقه و دفاع از مقاومت اسلامی [[لبنان]] و [[فلسطین]] بود.<br>وی با شرکت مستمر در جلسات شورای مرکزی حزب ‏الله و حمایت‏‌های گسترده از این جنبش، علاوه بر کمک به حل اختلافات کمرشکن داخلی لبنان، روندی را پی‏ریزی کرد که سرانجام منجر به آزادسازی مناطق اشغال شده جنوب این کشور از لوث وجود غاصبان [[صهیونیست]] گردید.<br>ایشان در سال 1377 خورشیدی، و به محض بازگشت به کشور، به سمت معاونت امور بین‏‌الملل دفتر مقام معظم رهبری منصوب شد که این مسؤولیت تا سال 1385 ادامه داشت. او از همان سال تاپایان عمر عضو شورای‌عالی [[مجمع جهانی اهل‌‏بیت]] می‏‌باشد و از فروردین 1383 خورشیدی، و با حکم مقام معظم رهبری به‌عنوان چهارمین دبیرکل مجمع جهانی اهل‌بیت منصوب شد. همچنین ایشان سخنرانی‌ها و فعالیت‌های بسیاری در زمینۀ [[وحدت اسلامی|وحدت]] [[مسلمان|مسلمین]] و [[تقریب مذاهب اسلامی|تقریب مذاهب اسلامی‌]] داشته‌اند.