۸۵٬۷۲۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می رسید' به 'می‌رسید') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوالمعالی محمّد العربی الدرقاوی الزروالی''' (1737–1823م) نسب او به جدش | '''ابوالمعالی محمّد العربی الدرقاوی الزروالی''' (1737–1823م) نسب او به جدش ابوعبدالله محمد بن یوسف ملقب به ابودرقه می‌رسد. درقه نام سپری است که ابوعبدالله در جنگ‌ها از آن استفاده می‌کرد و از این جهت او را ابودرقه می‌گفتند. | ||
=تولد و تربیت= | =تولد و تربیت= | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
=احوالات= | =احوالات= | ||
شیخ ابوالعباس احمد بن عجیبه انجری حسنی از شاگردانش می‌گوید: مولانا عربی بیست و پنج سال در این وضعیت زندگی | شیخ ابوالعباس احمد بن عجیبه انجری حسنی از شاگردانش می‌گوید: مولانا عربی بیست و پنج سال در این وضعیت زندگی می‌کرد. او غذایی برای هر وعده نگه نمی‌داشت. او حتی فتیله چراغ را در یک شب و یک روز استفاده می‌کرد. او متوکل به خدا و متکی به حضرت حق بود و فتوحاتی از جانب خدا به او رسید. او به قدر لازم برای زن و فرزندانش طعام و مالی جمع کرد. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
او را مجدد [[طریقت]] شاذلی مى‌دانستند و | او را مجدد [[طریقت]] شاذلی مى‌دانستند و آوازه‌اش به مشرق و مغرب کشیده شد، پس برای استفاده از او علمای بزرگ و صالحان و طلاب عازم حوزه درسی او شدند تا از او و راهنمایی و نصیحت‌هایش بهره مند شوند تا آنجا که یکی از حفاظ محدث در این رابطه چنین گفته است: پیروان استادم عربی درقاوی در زمان حیاتش به صد هزار نفر می‌رسیدند که از این تعداد چهل هزار نفر از شیوخ عارف بودند و از مشهورترین آنها عبارتند از: | ||
محمد بن احمد البوزیدی صاحب کتاب الآداب المرضیه لسالک طریق الصوفیه، شاگردش احمد بن عجیبه الادریسی صاحب کتاب ایقاظ الهمم فی شرح الحکم، ابو عزه المهاجی، محمد بن عبدالقــادر الپاشا، محمدالحــراق التطوانی، احمد البدوی زویتن، عبدالقــادر الکوهن الفاسی، عبدالواحد الدباغ | محمد بن احمد البوزیدی صاحب کتاب الآداب المرضیه لسالک طریق الصوفیه، شاگردش احمد بن عجیبه الادریسی صاحب کتاب ایقاظ الهمم فی شرح الحکم، ابو عزه المهاجی، محمد بن عبدالقــادر الپاشا، محمدالحــراق التطوانی، احمد البدوی زویتن، عبدالقــادر الکوهن الفاسی، عبدالواحد الدباغ الفاسی، احمد بن عبد المؤمن الغماری و... . | ||
=وفات= | =وفات= | ||