۸۵٬۶۹۸
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'علوم دینی' به 'علوم دینی'
جز (جایگزینی متن - '[[رده: علمای' به '[[رده: عالمان') |
جز (جایگزینی متن - 'علوم دینی' به 'علوم دینی') |
||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
همچنین می‌گوید: استعمار برای آلوده ساختن الجزایر با شمشیر و صلیب آمده است، و تعداد زیادی از کشیش‌ها و معلم‌ها و پزشکان را با خود آورده است، کشیش‌هایشان به نشر عقیده نصرانیت پرداخته و در عقیده مسلمانان تشکیک ایجاد می‌کنند، و معلم‌هایشان عقل جوانان را فاسد کرده و امت را از زبانشان دور می‌کنند و تاریخ را تحریف نموده و آن‌ها را از دین دور می‌سازد، و پزشکشان یک درد را با چندین درد دیگر درمان می‌کند و یک میکروب را با چندین میکروب از بین می‌برد. | همچنین می‌گوید: استعمار برای آلوده ساختن الجزایر با شمشیر و صلیب آمده است، و تعداد زیادی از کشیش‌ها و معلم‌ها و پزشکان را با خود آورده است، کشیش‌هایشان به نشر عقیده نصرانیت پرداخته و در عقیده مسلمانان تشکیک ایجاد می‌کنند، و معلم‌هایشان عقل جوانان را فاسد کرده و امت را از زبانشان دور می‌کنند و تاریخ را تحریف نموده و آن‌ها را از دین دور می‌سازد، و پزشکشان یک درد را با چندین درد دیگر درمان می‌کند و یک میکروب را با چندین میکروب از بین می‌برد. | ||
پس از بازگشت به الجزایر، ابراهیمی پروژه اصلاحی خود در نشر | پس از بازگشت به الجزایر، ابراهیمی پروژه اصلاحی خود در نشر علوم دینی و زبان عربی را طبق آنچه در جلسات خود در مدینه منوره با ابن بادیس به توافق رسیده بود، آغاز کرد. ابراهیمی در شهر «سطیف» مشغول به تدریس شد و دیدارهایی ماهیانه با [[ابن بادیس]] برای پیگری اخبار فعالیت‌های اصلاحی و تأثیر آن بر جامعه داشت، وی می‌گوید: «در این دیدارها فعالیت‌های خودمان و تأثیر آن بر جامعه را عادلانه می‌سنجیدیم، و پس از آن تصمیمات لازم را اتخاذ می‌کردیم، و بگونه‌ای برنامه آینده خود را طراحی می‌کردیم که با هیچ اختلالی روبرو نشویم. حوادث را خوب مطالعه می‌کردیم و برای پیشامدها آماده می‌شدیم، و این ده سال مقدمه‌ای بود برای تأسیس جمعیت علمای الجزایر». | ||
وی همچنین می‌گوید:«نتایج بررسی‌های پیاپی جامعه [[الجزایر]] میان من و [[ابن بادیس]] از زمان نخستین نشستمان در مدینه منوره در سال ۱۳۳۱هجری قمری برابر با ۱۹۱۳ میلادی این بود که بلایی که بر سر این ملت آمده از دو جهت است که با هم همکاری گسترده دارند، و یا بعبارت دیگر دو استعمارگر مشترک خون این ملت را می‌مکند و دسترنجش را به یغما برده و دین و دنیایش را فاسد کرده است: | وی همچنین می‌گوید:«نتایج بررسی‌های پیاپی جامعه [[الجزایر]] میان من و [[ابن بادیس]] از زمان نخستین نشستمان در مدینه منوره در سال ۱۳۳۱هجری قمری برابر با ۱۹۱۳ میلادی این بود که بلایی که بر سر این ملت آمده از دو جهت است که با هم همکاری گسترده دارند، و یا بعبارت دیگر دو استعمارگر مشترک خون این ملت را می‌مکند و دسترنجش را به یغما برده و دین و دنیایش را فاسد کرده است: | ||