محمد بن هیثم عجلی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن محمد بن هیثم (ابراهیم) عجلی، محدث شیعی. وی از استادان «شیخ صدوق»(م381ق) بود بنابراین وفات او تقریباً در اواسط قرن چهارم اتفاق افتاده است. قرائن نشان می‌‏دهد که وی در [[ری]] پرورش یافت و ممکن است در همان‌جا تولد یافته باشد اما تاریخ ولادت او در دست نیست. سوابق علمی او حاکی از آن است که وی بیشتر در شهر قم اقامت داشته و در آن‌جا ضمن این‌که خود به استماع حدیث مشغول بوده، شاگردان چندی نیز تربیت نموده است. پدرش [[محمد بن هیثم عجلی]] از چهره‏‌های اصحاب حدیث بود و روایات او مورد قبول صاحب نظران است. فرزند او [[حسن بن احمد بن محمد عجلی]] از ری به [[کوفه]] مهاجرت نمود و در آنجا به نقل حدیث پرداخت. نجاشی اخبار و روایات این خانواده را مورد قبول دانسته و از آنها به نیکی یاد نموده است. شیخ صدوق نیز هرگاه حدیثی از او نقل کرده با تعبیر «رضی الله عنه» از او یاد نموده است. از معاصران او «[[احمد بن حسن قطان]]»، «[[علی بن احمد بن موسی]]»، «[[حسین بن ابراهیم بن احمد مکتب]]» و «[[محمد بن احمد سنانی]]» هستند که احتمالاً در قم نزد «[[ابوالعباس احمد بن یحیی بن زکریا قطان]]» به استماع حدیث اشتغال داشتند. از دیگر اساتید او «[[حمزه بن قاسم علوی]]» (شاگرد [[حسن بن متیل قمی]]، م.ح305ق) است که در قم نزد او حدیث شنیده است. از شاگردان او تنها «شیخ صدوق» را می‏‌شناسیم که احادیث او را به آیندگان انتقال داده است. در منابع هیچ اثر تألیفی از او گزارش نشده است.