محمد مولی عیدید: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد مولى عيديد''' (۷۴۷-۸۶۲ ه.ق) فقیه و عالم امور شریعت و طریقت بود. او در وادی عیدید در تریم زندگی می کرد. خانه او به حفاظت و حمایت از نیازمندان و پناهندگان و نجابت معروف بود و به همین دلیل به او لقب «مولی عیدید» داده شد. همه آل عیدید از علویین به او باز می‌گردند.

محمد بن علي صاحب الحوطة بن محمد بن عبد الله بن الفقيه أحمد بن عبد الرحمن بن علوي عم الفقيه المقدم بن محمد صاحب مرباط بن علي خالع قسم بن علوي بن محمد بن علوي بن عبيد الله بن أحمد المهاجر بن عيسى بن محمد النقيب بن علي العريضي بن [[امام صادق (ع)|جعفر الصادق]] بن [[امام باقر (ع)|محمد الباقر]] بن علی [[امام سجاد (ع)|زین العابدین]] بن [[امام حسین (ع)|الحسین]] بن امام [[امام علی (ع)|علی بن ابی‌طالب]]، و امام علی همسر [[فاطمه]] دختر [[محمد]] صلی الله علیه و آله است.<ref> المشهور, عبد الرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهيرة. الجزء الثاني. جدة، المملكة العربية السعودية: عالم المعرفة. صفحة 536.</ref>  

در سال ۷۴۷ه.ق در [[تریم]] [[حضرموت]] به دنیا آمد، در آنجا بزرگ شد و کتاب های زیادی در علم شریعت نزد اساتیدش خواند و نزد گروهی از ایشان به صورت عمیق علم آموزی کرد. علم و آداب تصوف را نزد شیخ عبدالرحمن السقاف خواند و نزدیک به بیست سال او را همراهی کرد تا تمام داشته‌های او را آموخت. سپس در وادی عیدید سکونت گزید و در آنجا مسجئی ساخت و در کنار مسجد خانه‌ای برای سکونت خود بنا کرد و کم کم آنجا تیدیل به یک آبادی شد. ورد خاص او خواندن 3000 مرتبه سوره اخلاص بین نماز مغرب و عشاء بود.<ref> الحبشي, أحمد بن زين. شرح العينية. سنغافورة: مطبعة كرجاي المحدودة. صفحة 205.</ref>

دریافت حدود تعدادی از دانشمندان از جمله:

پدرش علی بن محمد صاحب الحوتا

عبدالرحمان بن محمد السقاف

محمد بن حسن الیل

محمد بن حکیم باقر

عبدالله بن فاضل بلحاج

عبدالرحمن بن محمد ال خطیب

بسیاری از آن ها از آن فارغ التحصیل شدند:

عبدالله بن ابی بکر الایزاروس

علی بن ابی ابوبکر سوکران