confirmed
۵٬۷۴۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مخمّسه''' از [[غلاة]] [[شیعه]] و از پیروان قاسم‌بن‌علی‌بن‌محمد‌کرخی بودند. | '''مخمّسه''' از [[غلاة]] [[شیعه]] و از پیروان قاسم‌بن‌علی‌بن‌محمد‌کرخی بودند. برادر وی به نام احمد و دو فرزندش به نام‌های جعفر و محمد جزء اولین کسانی بودند که از او پیروی کردند.<ref>حموی رومی بغدادی، یاقوت‌بن عبدالله (1979 م)، معجم البلدان، بیروت، انتشارات احیاء التراث العربی، ج 7، ص 236</ref> <ref>احاديث نور النبي و اهل بيته(ع)، تأليف و نشر قم، مرکز المصطفي، ص41.</ref> | ||
== معنای لغوی مخمسه == | == معنای لغوی مخمسه == | ||
مخمّس به چیزی می‌گویند که دارای پنج رکن باشد. <ref>وَجدی محمد فرید، دائره المعارف قرن عشرین، بیروت، نشر دارالمعرفه، سال 1971 میلادی، ج3، ص 792 | مخمّس به چیزی می‌گویند که دارای پنج رکن باشد.<ref>وَجدی محمد فرید، دائره المعارف قرن عشرین، بیروت، نشر دارالمعرفه، سال 1971 میلادی، ج3، ص 792 | ||
</ref> | </ref> | ||
== وجه تسمیه == | == وجه تسمیه == | ||
این طایفه چون | این طایفه چون در باره پنج‌تن معصومین عقاید خاص و غلو‌آمیز داشتند، از این‌جهت به مخمسه معروف شدند.<ref>دهخدا، علی اکبر، لغت‌نامه، تهران، نشر دانشگاه تهران، سال 1337 هجری شمسی، ج 24، ص 670</ref> <ref>حسینی دشتی، سید مصطفی، معارف و معاریف، تهران، نشر موسسه فرهنگی آرایه. سال 1379 هجری قمری، ج9، ص 234</ref> <ref>غریری سامی، الجذور التاریخیه والنفسیه للغلو والغلاة، قم، نشر دلیل ما، سال 1382 هجری قمری، ص 179</ref> <ref>حموی رومی بغدادی، یاقوت‌بن عبدالله معجم البلدان، بیروت، انتشارات احیاء التراث العربی، 1979 میلادی، ج7، ص 236</ref> | ||
== عقاید == | == عقاید == | ||
=== | === پنج‌تن اهل‌بیت نور ابدی‌اند === | ||
این فرقه معتقد بودند که [[حضرت محمد (ص)]]، [[علی بن ابی طالب|امام علی (ع)]]، [[حضرت فاطمه(س)]] و [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین|امام حسین(ع)]] پنج نورند که از قدیم بوده و تا ابد خواهند بود. <ref>احاديث نور النبي و اهل بيته(ع)، قم، تالیف و نشر مرکز المصطفي، ص41.</ref> | این فرقه معتقد بودند که [[حضرت محمد (ص)]]، [[علی بن ابی طالب|امام علی (ع)]]، [[حضرت فاطمه(س)]] و [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین|امام حسین(ع)]] پنج نورند که از قدیم بوده و تا ابد خواهند بود.<ref>احاديث نور النبي و اهل بيته(ع)، قم، تالیف و نشر مرکز المصطفي، ص41.</ref> | ||
=== خداوند مصالح بندگانش را به پنج نفر سپرده است === | === خداوند مصالح بندگانش را به پنج نفر سپرده است === | ||
می گفتند که خداوند متعال اداره مصالح بندگان خود را به پنج نفر سپرده است. آنها عبارتند از: [[سلمان]]، [[مقداد]]، [[عمار]]، [[ابوذر]] | می گفتند که خداوند متعال اداره مصالح بندگان خود را به پنج نفر سپرده است. آنها عبارتند از: [[سلمان]]، [[مقداد]]، [[عمار]]، [[ابوذر]]، عمر و ابن امیه. از میان ایشان، سلمان رییس آنها و در مقام پیامبری می‌باشد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 399</ref> | ||
<ref>دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، تهران، نشر دانشگاه تهران. سال 1337 هجری شمسی، ج 24، ص 670</ref> <ref>مدرس محمدعلی، ریحانه الأدب فی تراجم المعروفین بالکینه او اللقب، تبریز، نشر شفق، سال 1346، ج5، ص 265</ref> <ref>نوري طبرسي، حسين، خاتمة المستدرک، قم، نشر مؤسسه آل البيت، چاپ اول، سال 1415 هجری قمری، ج1، ص163. | <ref>دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، تهران، نشر دانشگاه تهران. سال 1337 هجری شمسی، ج 24، ص 670</ref> <ref>مدرس محمدعلی، ریحانه الأدب فی تراجم المعروفین بالکینه او اللقب، تبریز، نشر شفق، سال 1346، ج5، ص 265</ref> <ref>نوري طبرسي، حسين، خاتمة المستدرک، قم، نشر مؤسسه آل البيت، چاپ اول، سال 1415 هجری قمری، ج1، ص163. | ||
</ref> | </ref> | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
=== درجات ایمان === | === درجات ایمان === | ||
معتقد بودند که [[ایمان]] هفت درجه دارد و انسان مومن در آخرین درجه به شناخت پروردگار می‌رسد و حجاب‌ها از صورت او برداشته می‌شود و پروردگارش را با نورانیت می‌بیند. <ref>اشعری قمی، سعدبن عبدالله المقالات و الفرق، به تصحیح محمد جواد مشکور، قم، نشر موسسه مطبوعاتی عطایی، سال 1963 میلادی، ص 59</ref> | |||
== انشعابات مخمسه == | == انشعابات مخمسه == | ||
از مُخَمِّسَـه فرقه‌ای به نام «[[شریعیّه]]» پیروان محمد بن موسی شریعی، یا سریعی، یا شریفی و یا شریقی | از مُخَمِّسَـه فرقه‌ای به نام «[[شریعیّه]]» منشعب می‌شود که پیروان محمد بن موسی شریعی، یا سریعی، یا شریفی و یا شریقی هستند. این فرقه بر این باورند که [[روح‌القدس|روح‌القدس]] در پنج شخص حلول کرده است. آن اشخاص عبارت‌اند از: پیامبر (ص)، علی (ع)، فاطمه (س)، حسن (ع) و حسین (ع) <ref>غریری سامی، الجذور التاریخیه والنفسیه للغلو و الغلاة، قم، نشر دلیل‌ما، سال 1382 هجری‌‌قمری، ص 181</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||