مسجد گوهرشاد: تفاوت میان نسخه‌ها

بخش‌های مختلف مسجد گوهرشاد مشهد به ضرورت، بارها مورد مرمت قرار گرفته است. در عهد [[صفویه]] که مسجد از حملۀ [[ازبکان]] سخت آسیب دیده بود، در دوران [[شاه عباس صفوی]] تعمیر شد و در 1083 ق، که در پی زلزله [[خراسان]] بر بخش‌هایی از بنای مسجد شکست‌هایی وارد آمده بود نیز اقدامات مرمتی صورت گرفت و خرابی‌های ناشی از تهاجم افغان‌ها و شورش ملک محمود سیستانی نیز در [[عهد افشاریه]] و [[قاجاریه]] برطرف شد. گنبد ایوان مقصوره که به واسطه وسعت دهانه در زلزله‌های شدید و با گذشت زمان آسیب دیده و چندین بار مرمت شده بود، در سال 1339 ش، به منظور مرمت اساسی تخریب شد و ساخت آن مجددا توسط معماران ایرانی وزیر نظر مهندس عباس آفرنده و با رعایت همان ویژگی‌های گذشته و حفظ مشخصات اصلی آغاز شده، در سال 1341 ش، خاتمه یافت و هم زمان سنگ‌های ازاره داخل ایوان مقصوره تعویض شد و کف ایوان با سنگ‌های مرمر مفروش گردید و در سال 1345 ش، دور ساقه گنبد با کاشی معرق کتیبه‌ای مزین گردید. پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی]] نیز مرمت‌هایی در بخش‌های گوناگون مسجد جامع گوهرشاد مشهد صورت گرفته است و با مجموعه‌ای از آب نما و آب خوری در وسط صحن زینت یافته که بر زیبایی و شکوه مسجد بیش از پیش افزوده است.

یکی از بخش‌های مهم مجموعه گوهرشاد، محراب زیبایی است که در انتهای ایوان مقصوره قرار دارد و حاشیه اطراف محراب با کتیبه مرمت شده با کاشی‌های معرق مرقم به [[آیة الکرسی]] تا الی النور مزین است و پایه‌های داخلی ایوان با سنگ‌های مرمر سفید زینت یافته است و در منتهی الیه سمت راست محراب، منبر صاحب الزمان (صاحب شاه) قرار دارد که منبری مرتفع و قدیمی است و در سال 1243ق (عصر [[فتحعلی شاه]] قاجار) توسط استاد محمّد خراسانی و به شیوه منبت کاری، از چوب گلابی و گردو و بدون میخ فلزی ساخته شده و در سال 1320ش مرمت شده است.  

این منبر شبیه منبرهای موجود در [[مسجد بیت‌المقدس]] و مسجد خلیل الرحمان در رواق حضرت ابراهیم در [[اردن]] ساخته شده است، اکنون در حفاظی با میله‌های آهنی که قسمت‌های پایین آن با شیشه‌های قطور مزین شده نگهداری می‌شود.  

دومین ایوان، ایوان شمالی معروف به ایوان ساده، رو به [[قبله]] و به قرینه مقابل ایوان مقصوره واقع است و متصل به رواق دارالسیاده است در پیشانی ایوان، کتیبه‌ای معرق با متنی مرقم به خطی زیبا از مرمت عهد شاه عباس صفوی سخن می‌گوید. همچنین کتیبه‌هایی در پیشانی کفشداری 11 و 12 و پیشانی ایوان وجود دارد که مرقم به سوره قرآنی با خط زیبای محمّدرضا امامی اصفهانی است و جلوه‌های زیبا و اصیل [[هنر اسلامی]] در قرن دهم را به نمایش می‌گذارد.  

کف صحن مسجد با سنگ خلج شش گوشه مفروش شده و در وسط صحن مسجد، حوضی هندی شکل و هشت گوش در سال‌های اخیر ساخته شده که دارای هلال‌های وترگونه است و با چهار آبخوری سنگی که با حفاظ مشبّک سنگی و چراغ‌های سبز به شیوه معماری سنتی زینت یافته که به انضمام حوض مرتفع کوچک در میان آب نما و فواره‌ها و شیرهای آب، شکوه و زیبایی و طراوت خاصی به فضای مسجد بخشیده است.  

در گوشه شمالی شرقی حوض (نزدیک به حوض سابق و محلی که در گذشته به مسجد پیرزن معروف بوده) ستون سنگی به ارتفاع بیش از 2 متر قرار دارد که مثلث شاخص نصف النهار و ظهر و شب بر آن نصب شده و یکی از موضوع‌های مورد توجّه زائران است.

[[پرونده:شهدای مسجد گوهرشاد.jpg|جایگزین=مسجد گوهرشاد|بندانگشتی|]]

روز 21 ماه تیر 1314 ش، قیام مردم [[مشهد]] در اعتراض به سیاست‌های ضداسلامی [[رضاخان]] در صحن مسجد گوهرشاد سرکوب شد. این قیام زمانی شکل گرفت که رضاخان دین‌ستیزی را به اوج خود رسانده و درصدد بود تا سنت‌های مذهبی و قوانین اسلامی را محو و نابود کند و فرهنگ غربی رابه جای آن بنشاند. رضاخان در پیگیری این سیاست دستور داده بود تا [[حجاب]] از سر زنان [[مسلمان]] برگیرند، مردان کلاه غربی به سر کنند، روحانیون لباس [[روحانیت]] را از تن بیرون کنند و در واکنش به این سیاست، روحانیون و مردم مسلمان در هر نقطه‌ای به مخالفت برخاستند ولی در این ماجرا [[مشهد]] پیشقدم‌ شد و قیام شکوهمندی در دل تاریخ به ثبت رسید. علما و روحانیان مشهد طی جلساتی پنهانی تصمیم گرفتند با این حرکت رضاخان مقابله کنند و او را از این کار بازدارند. در یکی از این جلسات پیشنهاد شد آیت‌الله حاج آقا [[حسین قمی]] به [[تهران]] برود و در مرحله اول با رضاخان مذاکره کند تا شاید بتواند او را از اجرای تصمیماتش باز دارد. وقتی آیت‌الله قمی به تهران آمد، بلافاصله از سوی حکومت دستگیر و ممنوع‌الملاقات شد. سایر روحانیان نیز در مساجد و مجالس‌، به آگاه کردن مردم پرداختند. مسجد گوهرشاد از جمله مکان‌های تجمع مردم بود. اجتماعات مردم در این مسجد هر روز بیشتر می‌شد و شهر حالت عادی خود را از دست می‌داد وسخنرانان نیز به ایراد بیانات آتشین می‌پرداختند.  

همزمان با بازداشت حاج آقا حسین قمی‌، در مشهد نیز به دستور حکومت‌، روحانیونی همچون شیخ غلامرضا طبسی و شیخ نیشابوری دستگیر شدند. صبح روز جمعه 20 تیر 1314 نظامیان مستقر در مشهد برای متفرق ساختن مردم وارد عمل شدند و به روی آنان آتش گشودند و تعداد زیادی را کشتند و زخمی کردند، ولی مردم مقاومت کرده و سربازان نیز بنا به دستوری که به آنها رسیده‌، مراجعت کردند. به دنبال این حادثه مردم اطراف مشهد با بیل وداس و ... به سوی مسجد حرکت کردند. فردای آن روز جمعیت زیادتری در مسجد گوهرشاد تجمع کردند و علیه اقدامات دولت اعتراض نمودند. سران نظامی و انتظامی مشهد این بار بنا به دستور رضاخان باتجهیزات کامل و افراد فراوان در نقاط حساس مستقر شدند و تفنگ‌ها، سلاح‌های خودکار و حتی توپ‌ها را به منظور سرکوب مردم به میدان آوردند. در حوالی ظهر مأمورین نظامی و انتظامی از هر سو به مردم هجوم آورده و در داخل مسجد به کشتار آنان پرداختند. در این واقعه تعداد بسیاری شهید، مجروح و بازداشت شدند. کشتار مردم در این مسجد به اندازه‌ای بود که به نقل از شاهدان عینی چند کامیون جنازه از صحنه کشتار خارج کردند. یک روز پس از این فاجعه عملیات دستگیری علما و روحانیون آغاز شد و تعداد کثیری از آنان بازداشت و روانه زندان شدند. قیام مسجد گوهرشاد برای همیشه در دفتر اقدامات [[سلسله پهلوی]] ثبت شد. گفتنی است این قیام یک سال پس از بازگشت رضاخان از سفر به [[ترکیه]] و در پی مشاهده بی بند و باری و بی‌حجابی زنان ترکیه توسط وی به وقوع پیوست.