مسیرة التقریب (کتاب)
در اين پژوهش که در دو جلد تهيه شده است در چهار محور کليه فعاليت¬ها و اقداماتي که توسط برخي از کشورهاي اسلامي در مسير ايجاد وحدت و تقر يب بين مذاهب اسلامي در سده اخير صورت گرفته و اقدامات فرهنگي اعم از تأليف کتاب، نگارش مقاله، مصاحبه¬ها، سخنرا ني¬ها و کنفرانس¬ها گزارش شده است. در ابتداي اين نوشتار در جلد اول برخي از مؤسسات تقر يبي که در صد سال اخير تأسيس شده است و فعاليت¬هاي متعددي در زمينه ايجاد وحدت اسلامي و نزديکي بين مذاهب نسبت به هم انجام داده است معر في شده و اقدامات مؤسسات در نقد طائفي¬گري، قوميت¬گرايي، گردهمايي علماي مسلمان اعم از شيعه و اهل سنت در برخي کشورها، مانند مصر، لبنان و ايران، تلاش¬هاي فکري آنان در زمينه ايجاد وحدت اسلامي تشريح شده است. دراين زمينه نگارنده به فعاليت¬هاي سه مؤسسه مهم، مانند دارالتقريب بين المذاهب الاسلامية در قاهره، مجمع جها ني تقر يب بين مذاهب اسلامي در تهران و مجمع علماي مسلمين لبنان اشاره نموده است. در قسمت دوم اين نوشتار برخي از وجوه مهم تقريب بين مسلمانان شيعه و اهل سنت در مسائل فقهي، کلامي، سياسي، تار يخي و اجتماعي و ديدگاه¬هاي علماي شيعه واهل سنت در اين زمينه مطرح شده و جنبه¬هاي تقريبي اين مسائل تشر يح گرديده است. در قسمت سوم از اين نوشتار برخي از مجلات علمي که جنبه تقريبي داشته¬اند معر في شده که مهم¬ترين آنها مجله «مجله رسالة الاسلام» در مصر و مجله «رسالة التقريب» در ايران است که در صورت مشروح مباحث تقريبي اين قبيل از مجلات بيان شده و فعاليت¬هاي نشريات تقر يبي در صد سال اخير توصيف گرديد. نگارنده بسياري از مقالات مهم مندرج در اين دو مجله مذکور را در زمينه¬هاي مختلف فقهي، عقيدتي، سياسي، تاريخي، فکري و فلسفي را معرفي کرده و برخي از مصاحبه¬ها و گفتگوهاي تقريبي که اهميت بيشتري داشته است را نقل کرده است . در قسمت چهارم از اين نوشتار برخي از استراتژي¬هاي تقريبي توسط کشورهاي حوزه ايسسکو در سطح ملي و جهاني (جهان اسلام) و فعاليت¬هاي فرهنگي اين کشورها معرفي شده و اقدامات برخي از شخصيت¬هاي تأثيرگذار در زمينه تقريب بين مذاهب اسلامي مانند فعاليت¬هاي علامه سيد مهدي شمس الدين و استراتژي¬ها و سياست¬هاي مجمع جهاني تقريب بين مذاهب اسلامي و اقدامات مؤسسه فرهنگي و علمي معروف به ايسسکو در زمينه وحدت و تقريب شرح داده شده است. نويسنده همچنين چشم-اندازي از آينده تقريب با توجه به اوضاع کنوني کشورهاي اسلامي ارائه نموده ومشکلات و موانع مهم برسر راه تقريب را اعم از مشکلات علمي، فرهنگي و سياسي را در اين باره مطرح کرده است. وي وحدت صفوف مسلمانان را امري ضروري خوانده و مهم¬ترين آفت اختلاف بين مسلمانان را قوميت¬گرايي، تعصبات ديني و دامن زدن به اختلافات فقهي و کلامي شيعه و اهل سنت عنوان کرده و رشد، حيات و بالندگي جهان اسلام را تنها در سایه وحدت و تقريب بين مذاهب اسلامي دانسته است.
