۸۵٬۹۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'سران کشورهای اسلامی' به 'سران کشورهای اسلامی') |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
بعد از به قدرت رسیدن حسینبن طلال، توفیق عبدالهدی، نخستوزیر و از رجال بانفوذ اردن، در اردیبهشت 1332/ مه 1953 از مقام خود کناره گرفت و حسین، فوزی المُلْتقی را به این مقام منصوب کرد<ref>رابینز، ص90؛ صلیبی، ص 178</ref>.از اقدامات مهم حسین، عزل گلوبپاشا، فرمانده انگلیسی کل نیروهای مسلح اردن، بود. گلوب که سالها این سمت را برعهده داشت، به دستور ملکحسین در اسفند 1334/ مارس 1956 از اردن اخراج شد. حسین اعلام کرد این اقدام به منظور عربی کردن رهبری ارتش اردن و کاستن از مداخلات انگلیس در فرماندهی تشکیلات امنیتی است. | بعد از به قدرت رسیدن حسینبن طلال، توفیق عبدالهدی، نخستوزیر و از رجال بانفوذ اردن، در اردیبهشت 1332/ مه 1953 از مقام خود کناره گرفت و حسین، فوزی المُلْتقی را به این مقام منصوب کرد<ref>رابینز، ص90؛ صلیبی، ص 178</ref>.از اقدامات مهم حسین، عزل گلوبپاشا، فرمانده انگلیسی کل نیروهای مسلح اردن، بود. گلوب که سالها این سمت را برعهده داشت، به دستور ملکحسین در اسفند 1334/ مارس 1956 از اردن اخراج شد. حسین اعلام کرد این اقدام به منظور عربی کردن رهبری ارتش اردن و کاستن از مداخلات انگلیس در فرماندهی تشکیلات امنیتی است. | ||
با این اقدام، او نزد مردم اردن و بسیاری از کشورهای عربی وجههای کسب کرد<ref>حسینبن طلال، 1987، ص 97ـ98؛ شاعر، ص 58؛ لانت، ص 27ـ30؛ تاریخ معاصر کشورهای عربی، ص 118</ref>.در 1335ش/1956، اولین انتخابات مجلس در کشور برگزار شد و حسینبن طلال که ابتدا از دخالت مجلس در امور سیاسی چندان استقبال نمیکرد، قدرت بیشتری به مجلس بخشید، اما با تشدید مشکلات داخلی و افزایش تهدیدات خارجی، وی در آبان 1337/ نوامبر 1958 با صدور فرمانی، مجلس و | با این اقدام، او نزد مردم اردن و بسیاری از کشورهای عربی وجههای کسب کرد<ref>حسینبن طلال، 1987، ص 97ـ98؛ شاعر، ص 58؛ لانت، ص 27ـ30؛ تاریخ معاصر کشورهای عربی، ص 118</ref>.در 1335ش/1956، اولین انتخابات مجلس در کشور برگزار شد و حسینبن طلال که ابتدا از دخالت مجلس در امور سیاسی چندان استقبال نمیکرد، قدرت بیشتری به مجلس بخشید، اما با تشدید مشکلات داخلی و افزایش تهدیدات خارجی، وی در آبان 1337/ نوامبر 1958 با صدور فرمانی، مجلس و فعالیتهای قانونگذاری را تعطیل کرد، که وظیفه آن را دولت برعهده گرفت و برای اداره امور، قوانین موقت صادر کرد<ref>شاعر، ص 61؛ رابینز، ص190ـ191</ref>. | ||
=== تقویت دیپلماسی عربی === | === تقویت دیپلماسی عربی === | ||
خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
وی در 15دی 1362/ 5 ژانویه 1984، دستور تشکیل مجدد مجلس نمایندگان را صادر کرد و با احیای آن تلاش کرد از انتقاد گروههای مخالف بکاهد. در دوران تعطیل مجلس، قانونگذاریها و سیاستگذاریها بهطور کامل در اختیار وی بود، شخص پادشاه به هیچ نهادی پاسخگو نبود و هیئت وزیران در صدور قوانین و اداره کشور مجری فرمانهای او بودند. البته بعد از بازگشایی مجلس نیز نخستوزیران بیشتر تابع شاه و تمایلات او بودند، بهطوری که این امر بارها مخالفت نمایندگان مجلس را برانگیخت(<ref>شاعر، ص 61؛ شرعه، ص 186</ref>. | وی در 15دی 1362/ 5 ژانویه 1984، دستور تشکیل مجدد مجلس نمایندگان را صادر کرد و با احیای آن تلاش کرد از انتقاد گروههای مخالف بکاهد. در دوران تعطیل مجلس، قانونگذاریها و سیاستگذاریها بهطور کامل در اختیار وی بود، شخص پادشاه به هیچ نهادی پاسخگو نبود و هیئت وزیران در صدور قوانین و اداره کشور مجری فرمانهای او بودند. البته بعد از بازگشایی مجلس نیز نخستوزیران بیشتر تابع شاه و تمایلات او بودند، بهطوری که این امر بارها مخالفت نمایندگان مجلس را برانگیخت(<ref>شاعر، ص 61؛ شرعه، ص 186</ref>. | ||
=== | === رایزنیهای منطقهای در جهت کسب وجهه دیپلماتیک === | ||
بر اثر تلاشهای حسینبن طلال در نشست اتحادیه عرب در دارالبیضاء (کازابلانکا) در اردیبهشت 1368/ مه 1989، مصر مناسبات خود را با دیگر کشورهای عربی از سر گرفت و مقرّ اتحادیه عرب نیز به قاهره بازگشت و اردن به همراه مصر و عراق و [[یمن|یمن شمالی]]، «شورای همکاری عرب» (مجلس التعاون العربی) را در بهمن 1367/ فوریه 1989 تشکیل داد<ref>رابینز، ص 176</ref>.در 1367ـ1368ش/ 1988ـ1989، ارزش دینار اردن در برابر دلار کاهش بسیار یافت و دولت با کسری بودجه شدیدی مواجه شد. از سوی دیگر بدهیهای اردن به شدت بالا بود. این اوضاع زندگی را برای طبقات متوسط و پایین جامعه سخت کرده بود<ref>همان، ص 166ـ170؛ محافظه، ص 58ـ67؛ تلیلان، ص 152ـ153</ref>. ناآرامیها در 29 فروردین 1368/ 18 آوریل 1989 از شهر مَعان در جنوب اردن شروع شد و به شهرهای دیگر گسترش یافت. پس از آن، حسین برای ساماندهی اوضاع، زیدبن شاکر را مأمور تشکیل دولت جدید نمود. دولت جدید با اجرای طرحهای مؤثر و با کمک گرفتن از مؤسسات اقتصادی بینالمللی توانست تا حدودی از شدت بحران بکاهد و بر اوضاع مسلط شود<ref>میلتون ـ ادواردز و هینچکلیف، ص 54ـ 55؛ رابینز، ص 169ـ170؛ محافظه، ص 95ـ 108</ref>. | بر اثر تلاشهای حسینبن طلال در نشست اتحادیه عرب در دارالبیضاء (کازابلانکا) در اردیبهشت 1368/ مه 1989، مصر مناسبات خود را با دیگر کشورهای عربی از سر گرفت و مقرّ اتحادیه عرب نیز به قاهره بازگشت و اردن به همراه مصر و عراق و [[یمن|یمن شمالی]]، «شورای همکاری عرب» (مجلس التعاون العربی) را در بهمن 1367/ فوریه 1989 تشکیل داد<ref>رابینز، ص 176</ref>.در 1367ـ1368ش/ 1988ـ1989، ارزش دینار اردن در برابر دلار کاهش بسیار یافت و دولت با کسری بودجه شدیدی مواجه شد. از سوی دیگر بدهیهای اردن به شدت بالا بود. این اوضاع زندگی را برای طبقات متوسط و پایین جامعه سخت کرده بود<ref>همان، ص 166ـ170؛ محافظه، ص 58ـ67؛ تلیلان، ص 152ـ153</ref>. ناآرامیها در 29 فروردین 1368/ 18 آوریل 1989 از شهر مَعان در جنوب اردن شروع شد و به شهرهای دیگر گسترش یافت. پس از آن، حسین برای ساماندهی اوضاع، زیدبن شاکر را مأمور تشکیل دولت جدید نمود. دولت جدید با اجرای طرحهای مؤثر و با کمک گرفتن از مؤسسات اقتصادی بینالمللی توانست تا حدودی از شدت بحران بکاهد و بر اوضاع مسلط شود<ref>میلتون ـ ادواردز و هینچکلیف، ص 54ـ 55؛ رابینز، ص 169ـ170؛ محافظه، ص 95ـ 108</ref>. | ||
خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
== رویکرد اجتماعی == | == رویکرد اجتماعی == | ||
در زمان وی، با افزایش مهاجرت مردم بادیهنشین و روستایی به شهرها، روند تشکیل نهادهای مدنی تا حدودی تسریع شد. با اینکه او مانع دخالت این نهادها در امور سیاسی میشد، اما این محدودیتها سبب شد تا گروهها به سمت | در زمان وی، با افزایش مهاجرت مردم بادیهنشین و روستایی به شهرها، روند تشکیل نهادهای مدنی تا حدودی تسریع شد. با اینکه او مانع دخالت این نهادها در امور سیاسی میشد، اما این محدودیتها سبب شد تا گروهها به سمت فعالیتهای اجتماعی خارج از چهارچوب سیاسی سوق داده شوند و این گرایش، به تأسیس گروهها و نهادهای اجتماعی، فرهنگی، ورزشی، دانشجویی و جمعیتهای خیریه و مذهبی و همچنین اتحادیههای کارگری انجامید (همان، ص 111ـ112). | ||
== عملکرد اقتصادی == | == عملکرد اقتصادی == | ||
خط ۱۲۷: | خط ۱۲۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:سران | [[رده:سران کشورهای اسلامی]] | ||
[[رده:اردن]] | [[رده:اردن]] |