نبرد الجزایر (فیلم): تفاوت میان نسخه‌ها

به دلیل ماهیت آتش‌افزای این فیلم، اکران آن تا پنج سال در [[فرانسه]] ممنوع بود. بسیاری از این فیلم به صورت الگویی برای جنگ‌‌‌های شهری و چریکی یاد می‌کنند. تأثیر این فیلم آنچنان زیاد بود که با عنوان فیلمی آموزشی برای تیم‌‌‌های ضد‌شورش مورد استفاده قرار گرفت و حتی گفته شد برخی از گروه‌‌‌ها چون «یوزپلنگ‌‌‌های سیاه» و «ارتش آزادیخواه» ایرلند از برخی از تاکتیک‌‌‌های مورد استفاده در این فیلم استفاده کردند<ref>[http://www.qudsonline.ir/news/609047/%D9%87%D8%B1-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D9%84%D8%AA-%D9%85%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D8%A8%D8%B3%D8%A7%D8%B2-%D8%AC%D8%B2-%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%B1 هر فیلمی دلت می‌خواد بساز جز «نبرد الجزایر» !].</ref>. این فیلم در همان سال تولید جوایز مهمی از جمله جایزۀ شیر طلایی در جشنوارۀ فیلم فونیز ایتالیا و جایزه نقد جشنواره کن [[فرانسه]] را کسب کرد.

تنها بازیگر حرفه‌ای نبرد الجزایر، ژان‌مارتین در نقش سرهنگ ماتیو بود که در دهه ۱۹۵۰ به علت حمایت از مقاومت الجزایر در لیست سیاه هنرپیشگان قرار داشت<ref>«[https://iqna.ir/fa/news/3288701/%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D8%B2%DB%8C%D8%B1%D9%87-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D8%A8%D8%B1%D8%AA%D8%B1-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D8%AF نبرد الجزایر» فیلم برتر جهان شد].</ref>.

تاثیر این فیلم آن چنان زیاد بود که به عنوان فیلمی آموزشی برای تیم‌‌‌های ضد شورش مورد استفاده قرار می‌گیرد. این فیلم در سال 2003 در پنتاگون به نمایش در آمد و از تاکتیک‌‌‌های آن به عنوان مشکلاتی یاد شد که در جنگ [[عراق]]، ارتش [[آمریکا]] با آن مواجه شده است<ref>10 [https://seemorgh.com/culture/cinema/cinema-articles/139671-139671/ فیلمی که جهان را تغییر دادند!!].</ref>. «نبرد الجزایر» در سال ۱۹۵۷ پایان یافت، یعنی پنج سال پیش از آنکه جنگ [[الجزایر]] به اتمام رسد. فرانسوی‌‌‌ها موفق شدند مقاومت [[جبهه آزادی‌بخش ملی]] [[الجزایر]] را در یکی از شهر‌‌های قدیمی مسلمانان در هم بشکنند. این یک پیروزی بزرگ در بهترین حالت ممکن بود. اما ن‌هایتاً [[فرانسه]] در جنگ شکست خورد و در سال ۱۹۶۲ از [[الجزایر]] عقب نشست و آن کشور را در دست رهبران جبهه آزادی‌بخش ملی [[الجزایر]] ر‌‌ها کرد. استفاده از زور موفقیتی تاکتیکی به همراه داشت اما چنین استفاده ای اشتباهی استراتژیک بود.  

اعمال خشونت‌بار، زور، حمایت از ملی‌گرایان را در داخل و خارج از [[الجزایر]] به دنبال داشت و مایه بدنامی ارتش [[فرانسه]] شد. در داخل [[فرانسه]] این بدنامی منجر به رسوایی‌‌های سیاسی شد و برای زندگی سیاسی [[فرانسه]] در دهه‌‌های متمادی پس از آن خاطره‌ای عذاب آور بود<ref>

[https://vista.ir/w/a/16/m4jw7 جنگ وحشیانه برای صلح].</ref>.

== خلاصه فیلم ==

در سال ۱۹۵۷ بازجویان نظامی فرانسوی در شهر [[الجزیره]] یک میهن‌پرست الجزایری را شکنجه می‌دهند و او سرانجام مخفی‌گاه آخرین رهبر چریک‌‌های الجزایری با نام «علی لاپوآنته» را فاش می‌کند. هم‌زمان با تیتراژ آغازین فیلم، نیرو‌‌های چترباز فرانسوی، لاپوآنته را همراه با یک زن و کودک در مخفی‌گاه خود پیدا می‌کنند و به آن‌‌ها مهلتی داده می‌شود که خود را تسلیم کنند، در غیر این‌صورت کشته خواهند شد.  

اعتراض به اشغالگری همچنان ادامه می‌یابد و قیام الجزایری‌‌ها ابعاد تازه‌ای به خود می‌گیرد و سرانجام به استقلال [[الجزایر]] در سال ۱۹۶۲ می‌انجامد و [[فرانسه]] با امضای پیمان اِویان (Evian) در نوزدهم مارس این سال قدرت را به جبهه آزادی‌بخش واگذار می‌کنند و از [[الجزایر]] خارج می‌شوند<ref>[http://mobareze.ir/cul/12648.html نبرد زنبیل و بمب‌افکن].</ref>.

== تحلیل فیلم ==  

در طول هشت سال درگیری، ارتش [[فرانسه]] و شبه‌نظامیان هم‌پیمانش یک‌میلیون الجزایری را به قتل رساندند. دولت سوسیالیست گای موله در پاریس، که فرانسوا میتران به‌عنوان وزیر کشور در کابینه‌اش خدمت می‌کرد، با تصویب قانون ویژه در [[فرانسه]] به نظامیان اختیارات کامل داد. ترور، شکنجه و تجاوز جزء اعمال عادی این ارتش بود. یکی از ژنرال‌‌های فرانسوی بعد‌‌ها مغرورانه چنین می‌گفت که «به ما آزادی عمل دادند تا هر کاری را که ضروری بود انجام دهیم».

ده‌‌ها هزار زن، مرد و کودک بی‌گناه مورد شکنجه واقع شده، بیش از سه‌هزار الجزایری که توسط نیرو‌‌های فرانسوی دستگیر شده بودند «ناپدید شدند». فرانسویان با اجرای برنامه «آرام‌سازی»، دو میلیون الجزایری را از خانه‌‌‌هایشان آواره کرده، به اردوگاه‌‌های اجباری محصور در سیم خاردار بردند، و هشت‌هزار روستا را تخریب کردند.

لاپوآنته اهل «کاسباه»، منطقه دوکیلومتر مربعی با جمعیت فقیر و از شخصیت‌‌های کلیدی قیام مسلحانه است. سرهنگ ژان ماتیو که از روی ژاک ماسو، فرمانده لشکر مخوف چترباز، الگوبرداری شده نماینده سنگدل نظامیان فرانسوی است که آمادگی دارد برای درهم کوبیدن جنبش ملی از هر ابزاری استفاده کند.

در ماه آگوست سال گذشته، اداره عملیات ویژه و درگیری‌‌های کم‌شدت پنتاگون«تصمیم گرفت فیلم «نبرد الجزایر» را برای کارکنان خود پخش کند. این تصمیم بعد از این گرفته شد که گروه‌‌‌های مقاومت [[عراق]] عملیات خود بر ضد نظامیان آمریکایی را تشدید کردند و دونالد رامسفلد، وزیر دفاع آمریکا، خواستار بالا بردن عملیات اطلاعاتی در [[عراق]] و سایر نقاط شد. دیوید ایگناتیوس، نویسنده واشنگتن‌پست در ادعایی احمقانه گفت که «چنین تصمیمی نشانه امیدبخشی است که ارتش درباره [[عراق]] خلاقانه‌تر می‌اندیشد». هدف اصلی و واقعی نمایش فیلم «نبرد الجزایر» تشویق آنان به شکنجه زندانیان عراقی به شکلی غیرقانونی و آزاردهنده‌تر است.

در این میان بحث لاپوآنته و بن‌مهدی، رهبر جبهه آزادی‌بخش، نیز نکته جالب توجهی است. مهدی به او هشدار می‌دهد که «تروریسم» ضامن پیروزی در جنگ و انقلاب نیست و می‌گوید که مبارزه انقلابی دشوار است اما پیروزی «از همه سخت‌تر است. » سختی‌‌های واقعی، تازه پس از پیروزی قیام جلوه می‌کند.

او در سال ۱۹۶۶ به روزنامه‌نگاری چنین گفت: «به نظرم اصلاً معنا ندارد بگوییم آن طرفی‌‌ها ده نفر را کشتند، و این‌طرفی‌‌ها دو نفر را. مسئله این است که آن‌‌ها [الجزایری‌‌ها] در موقعیتی قرار گرفته‌اند که تنها ویژگی‌اش ظلم و ستم است… شما باید قضاوت کنید که چه کسی از بعد تاریخی ظالم و محکوم است و چه‌کسی در جبهه حق قرار گرفته است».

این رویکرد سیاسی در صحنه‌ای که روزنامه‌نگاران، بن‌مهدی را با سؤالات خود به چالش کشیده تا تاکتیک‌‌های جبهه آزادی‌بخش را توجیه کند به‌خوبی نمایش داده می‌شود. گزارشگری می‌پرسد: «آیا بزدلانه نیست که از زنبیل‌ها و کیف‌های دستی زنانه برای حملات تروریستی و انفجار بمب در میان فرانسویان استفاده می‌کنید؟ بن مهدی خیلی خونسرد با اشاره به بمباران هزاران روستای [[الجزایر]] توسط بمب‌های ناپالم فرانسوی پاسخ می‌دهد: «البته، اگر ما هواپیما‌های شما را داشتیم خیلی راحت‌تر بودیم. بمب‌افکن‌هایتان را به ما بدهید، و زنبیل‌های ما را بگیرید».

وی با عباراتی که امروزه [[واشنگتن]] برای توجیه «جنگ با تروریسم» از آنها تقلید می‌کند به افسرانش می‌گوید «جبهه آزادی‌بخش یک دشمن ناشناس و تشخیص‌ناپذیر است که با هزاران نفری که شبیه او هستند، درآمیخته است. » و نتیجه می‌گیرد که چنین اوضاعی اقتضا می‌کند که تمام «ملاحظات انسانی» در برابر مقاومت آنها تعطیل شود.

ماتیو در پاسخ به گزارشگرانی که روش‌های بی‌رحمانه و غیر انسانی او را به چالش کشیده‌اند، می‌گوید: «کلمه شکنجه» در فرامین ما قید نشده … [اما] مسئله این‌جاست که جبهه آزادی‌بخش خواستار بیرون رفتن ما از [[الجزایر]] است و ما چنین تصمیمی نداریم.

علی‌رغم تفاوت دیدگاه‌‌ها همه شما با ماندن ما موافقید. شورش که آغاز شده بود در هیچ زمینه‌ای با هم اختلاف نظر نداشتیم. همه روزنامه‌‌ها، حتی چپگرا‌ها خواستار سرکوبی شورش بودند… [اما] اکنون سؤالی از شما می‌پرسم: آیا [[فرانسه]] باید در [[الجزایر]] بماند یا نه؟ چنانچه پاسخ مثبت است، شما باید تمام عواقب ناشی از آن را بپذیرید».

«نبرد الجزایر» این عواقب و پیامد‌های اجتناب‌ناپذیر را به تصویر می‌کشد. صحنه‌‌های شکنجه با مشعل، شوک الکتریکی، و فرو کردن زندانیان در آب تا حد خفگی. اولین باری که فیلم در انگلستان و آمریکا به نمایش درآمد، سانسور شده بود. اما در نسخه مرمت‌شده فیلم تمام این صحنه‌‌ها اضافه شده است، و مانند تکنیک‌های مورد استفاده آمریکاییان در ابوغریب و خلیج گوانتانامو، برای محو کردن فریاد‌های دردناک قربانیان، موسیقی بلندی پخش می‌شود.

بیننده از دریچه دوربین به کوچه پس‌کوچه‌‌های محله فقیرنشین «کاسباه» پای گذاشته، اقدامات سرکوبگرانه و اعمال نژادپرستانه دولت را که با دقت بازآفرینی شده، می‌بیند؛ اقداماتی که ن‌هایتاً شورش را دامن زد. تظاهرات انبوه و گسترده صد‌ها نفر در صحنه پایانی فیلم حیرت‌انگیز است و چنان شور و حرارتی دارد که تصاویر رایانه‌ای هرگز قادر به آفریدن آن نیستند. درواقع، واقع‌نمایی دراماتیک فیلم چنان به دل می‌نشیند که تهیه‌کنندگان ناچار شدند در تیتراژ آغاز فیلم توضیح دهند که در تولید آن از تصویر‌های خبری استفاده نکرده‌اند.

پونته‌کوروو پس از فیلم «نبرد الجزایر» فیلم «بسوزان» (۱۹۶۹) را ساخت. که با بازیگری مارلون براندو به موضوع استعمارگران بریتانیایی و پرتغالی در قرن هجدهم در هند غربی می‌پرداخت. او در سال ۱۹۷۹ با ساختن فیلم «تونل» موضوع جنبش جدایی‌طلب باسک را دستمایه قرار داد. اما هیچ‌یک از این‌ها به قو‌ّت نبرد الجزایر نبود که ال‌هام‌بخش کارگردانانی مانند کوستا گاوراس، مارسل اوفولز و بسیاری دیگر شد.

به هرحال فیلم «نبرد الجزایر» تصویری هوشمندانه و نافذ از مبارزات ضد استعماری است و حق مشروع توده‌‌ها را در کشور‌های تحت ستم برای مقاومت با اشغالگران امپریالیست قویاً تأیید می‌کند. با دیدن فیلم پونته‌کوروو به‌روشنی درمی‌یابیم که اشغال [[عراق]] توسط [[آمریکا]] و سایر پروژه‌‌های استعمار نو یک اتوپیای مرتجعانه و محکوم به شکست است و اقدامات سلطه‌جویانه امپریالیست‌ها علی‌رغم بهره‌گیری آنها از سلاح‌های پیشرفته هرگز نمی‌تواند آرمان توده‌‌های استعمارزده را سرکوب کند.

«نبرد الجزایر» تصویری هوشمندانه و نافذ از مبارزات ضد استعماری است و حق مشروع توده‌‌ها را در کشور‌های تحت ستم برای مقاومت با اشغالگران امپریالیست قویاً تأیید می‌کند<ref>[http://mobareze.ir/cul/12648.html ماهنامه سوره (دوره چهارم، شماره ۱۱)].</ref>.

=== مصاحبه خواندنی کارگردان ===  

* پیش از ورود به بحث تهیه فیلم «نبرد الجزایر» بگو چطور شد اصلاً فیلمساز شدی و مهم‌ترین شخصیت‌‌هایی که تو عالم سینما و ادبیات از اونا الگو گرفتی کیا بودن؟

* چرا تصمیم گرفتی فیلم «نبرد الجزایر» را به شکل مستند بسازی؟

* مقدمات تولید چند وقت طول کشید؟ بودجه‌اش را چطور تأمین کردی؟

هرجای شهر را که می‌خواستیم ببینیم راحت مجوز می‌دادند. پول زیادی هم از ما نمی‌گرفتند<ref>[http://www.qudsonline.ir/news/609047/%D9%87%D8%B1-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D9%84%D8%AA-%D9%85%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D8%A8%D8%B3%D8%A7%D8%B2-%D8%AC%D8%B2-%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%B1 هر فیلمی دلت می‌خواد بساز جز «نبرد الجزایر» !].</ref>.

# یاسف سعدی، در نقش جعفر، در زندگی واقعی خود نیز ژنرال جبهه آزادی‌بخش میهنی [[الجزایر]] بود. او در دوران مبارزات خود توسط فرانسویان دستگیر و زندانی شد و خاطراتش را در زندان نوشت که بعد‌‌ها پونته‌کوروو سولیناس برای داستان فیلم از آن استفاده کردند.

# مرد میان‌سالی که در فیلم شکنجه شده و به لاپوآنته، خیانت می‌کند، موقتاً برای ایفای نقش خود از یکی از زندان‌‌های [[الجزیره]] آزاد شده بود.

# تنها بازیگر حرفه‌ای "نبرد [[الجزیره]]" ژان مارتین در نقش سرهنگ ماتیو بود که در دهه 1950 به علت حمایت از مقاومت [[الجزیره]] در لیست سیاه هنرپیشگان قرار داشت<ref>[https://www.tarafdari.com/%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1/891329/%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D8%B2%DB%8C%D8%B1%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%B6%D9%85%DB%8C%D9%85%D9%87-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1-%D9%88-%DA%86%D9%86%D8%AF-%D9%86%DA%A9%D8%AA%D9%87 معرفی فیلم نبرد الجزایر].</ref>.

* [[ایالات متحده آمریکا]]

* [[الجزایر]]

* [[عراق]]