وحدت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از عوامل پیشرفت و رمز پیروزی هر ملتی، پیوند و اتحاد است، همان گونه که با اتحاد قطرات آب و پیوستن جویهای کوچک به همدیگر، رودخانه های عظیم و دریاهای عمیق ایجاد می شود، با اتحاد انسانها نیز صفوف بزرگی تشکیل می گردد که دشمن را به وحشت انداخته، فکر تجاوز را برای همیشه از سر او بیرون می کند: (تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکمْ). <ref>انفال: 60.</ref>

ثانیا: در طول تاریخ در مناطقی که شیعیان حکمفرما بوده‌اند نیز مساله وحدت با حدت و شدت مطرح بوده و دنبال می شده است، البته در طول حکمرانی اهل سنت نیز مساله مراودات صمیمانه میان علما و بدنه جامعه شیعهی و سنی  بسیار مشهود بوده به گونه‌ای که پیوندهای نسبی و سببی فراوانی میان اهل سنت و شیعیان مشاهده می گردیده و نیز بسیاری از اهل سنت که امروزه در جهان اسلام به عنوان سادات و ا اشراف و یا اهل تصوف معروف اند، به انتساب خود به ائمه اهل بیت (ع) از جهت نسبی افتخار می‌کنند که خود شاهدی بر عمق روابط میان شیعیان و اهل تسنن است.

جوامع اسلامی همواره در معرض تفرقه، اختلاف و به نوعی واگرایی و تشتت قرار داشته اند. وجود شکافهای اجتماعی و اختلافات مختلف، موجب چندگانگی و رشد دسته جات مختلف شده، گاه به تنش و درگیری در جامعه انجامیده و قدرت و وحدت ملی را با نقص و ضعف روبرو نموده است. هرچند بخشی از این واگراییها در ذات جامعۀ بشری و وجود اختلافات و تنوع در حوزۀ شناخت، نگرش، عواطف و احساسات ریشه دارد؛ اما بخشی دیگر محصول منفعت طلبی ها، زیاده خواهی ها و حب و بغضها است. در این بخش پایانی، به برخی از موانع تحقق وحدت و عوامل ایجاد تفرقه اشاره می گردد: