وحدت و همگرایی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

كتاب حاضر دربردارندة مقالات و نوشتارهاي مختلف مؤلف در سال¬هاي متمادي با رويكردي هم¬گرايانه و ‏وحدت¬جويانه در مناسبت¬هاي مختلف مي¬باشد كه در چهار فصل تنظيم شده است؛ فصل اول با عنوان «وحدت در ‏سنت و سيرة معصومين عليهم السلام» مشتمل بر سه بحث زير است: وحدت و مبعث، رفتار پيامبر صلي الله ‏عليه و آله با پيروان اديان و زمينه¬هاي انسجام مذهبي در صحيفة سجاديه، كه پتانسيل نصوص معتبري چون ‏‏«صحيفة سجاديه» را براي تقويت انسجام مذهبي تبيين مي¬كند.‏

عنوان فصل دوم «دين و وحدت ملي، فرهنگ ديني و انسجام اسلامي» است كه پتانسيل¬هاي فرهنگ ديني ‏براي ايجاد انسجام ملي را مورد توجه و بررسي قرار داده و در مقا لة «بررسي ريشه¬هاي هم¬گرايي بين اهل كتاب ‏با ساير ايرانيان در دفاع مقدس» به خوبي نشان مي¬دهد كه دين اسلام در كنار ساير عوامل، در عمل سبب هم-‏گرايي و هم¬دلي همة ايرانيان براي دفاع از مرز و بوم كشورشان گرديده است.‏

در فصل سوم با عنوان «وحدت از نگاه متفكران شيعي» انديشة چهار نفر از  مصلحان بزرگ ايراني و شيعي ‏معاصر پيرامون هم¬دلي و وحدت به رشتة تحرير درآمده است. اين چهار مصلح بزرگ عبارت¬اند از : ١ـ سيد جما ‏لالدين اسدآبادي كه آغازگر هم¬دلي جدي سني و شيعه بوده و رويكرد هم¬گرايانة او به نحوي از مسئله تجدد ‏متأثر است؛ ٢ـ آيت الله العظمي بروجردي كه با رويكردي سنتي به وحدت شيعه و سني عشق مي¬ورزيد؛ ٣ـ امام ‏خميني كه هم در نظر به صورت جدي به وحدت ايرانيان و وحدت پيروان مذاهب شيعه و سني معتقد بود و هم ‏در عمل در اين مسير گام¬هاي اساسي برداشت؛ ٤ـ استاد مطهري، شاگرد برجستة امام خميني كه هم منادي ‏وحدت ملي و هم مقوم انسجام مذهبي بود . انديشة اين چهار متفكر در سه مقالة «هم¬گرايي شيعه با اهل سنت ‏مقايسة دو رويكرد: سيد جمال الدين اسدآبادي و آيت الله العظمي بروجردي»، «كتاب و عترت از ديدگاه امام ‏خميني» و مطهري و رويكردي هم¬گرايانه در مباحث اعتقادي» بررسي شده است. ‏

فصل چهارم با عنوان «وحدت از راه گفت وگو و دعوت» با مقالة «زمينه¬هاي ايجاد وحدت اسلامي از طريق ‏گفت وگوي بين تمدني» آغاز مي شود، و مقالة ديگر با عنوان « اصل گفت وگو و دعوت در روابط بين الملل از ‏نگاه اسلامي» نگاهي به سطح فراتر از جهان اسلام دارد و غير مسلمانان ر ا از راه گفت وگو به تقارب و تعامل و ‏نزديكي مي¬خواند.‏