وصیت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''وصیت''' سفارش‌نامه‌ای است که شخص قبل از [[مرگ]] می‌نویسد تا وصی بعد از مرگ بر طبق آن عمل کند. این واژه ریشه قرآنی دارد و در [[قرآن]] نیز بر آن تأکید شده است. وصیت در واقع احترامی برای صاحب مال است که بعد از مرگ نیز فرد می‌تواند در یک سوم اموال خودش تصرف داشته باشد. در حدیثی از [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه)]] در مورد اهمیت وصیت، مرگ انسان بدون وصیت همانند مرگ جاهلی دانسته شده است. نوشتن وصیت، [[مستحب]] مؤکد است و در مواردی مانند وجود دَین مالی و شرعی، [[واجب]] می‌شود.  

واژه <big>وصیت</big> درقرآن کریم در دو معنا به کار رفته:  

# فقهی که سفارش فردی به وصیّ خودش، برای رسیدگی به اموال و کارهای باقی مانده بعد ازمرگ او، مطرح شده است<ref> طیب، سید عبدالحسین؛ ‌اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ‌ تهران، اسلام، ۱۳۷۸ش، ‌چاپ دوم، ج‌۲، ص۳۱۹.</ref>.

همچنین نیکی به والدین از دستورات موکد خداوند متعال به انسان‌هاست:

{{متن قرآن |وَ وَصَّینَا الْانسَانَ بِوَالِدَیهِ حُسْنًا وَ إِن جَاهَدَاک لِتُشْرِک بیِ مَا لَیسَ لَک بِهِ عِلْمٌ فَلَاتُطِعْهُمَا... ‌ |سوره = عنکبوت |آیه = ۸ }}. «ما به نسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، و اگر آن دو (مشرک باشند و) تلاش کنند که برای من هم‌تایی قائل شوی که به آن علم نداری، از آنها پیروی مکن!.. ‌.»

عدم تصرف در مال یتیم، دقت در حلال و حرام و صبر در برابر مشکلاتی که در راه خدا به سراغ انسان می‌آید، نیز از جمله توصیه‌های خداوند درقرآن مجید است<ref> انعام/سوره۶، آیه۱۴۴</ref> <ref> انعام/سوره۶، آیات ۱۵۱ و ۱۵۲</ref> <ref> عصر/سوره۱۰۳، آیه۳</ref> <ref> انعام/سوره۱۹، آیه۳۱</ref>.

'''۲. توصیه در سیره پیامبران'''

 

پیامبران الهی از جمله [[حضرت ابراهیم|حضرت ابراهیم(علیه السلام)]] و [[حضرت یعقوب|حضرت یعقوب(علیه السلام)]] رمز موفقیت و سعادت انسان را در تسلیم در برابر حق خلاصه کرده و به فرزندان خود سفارش نموده‌اند. قرآن با بیان این وصیت به انسان‌ها متذکر می‌شود، همان‌گونه که در این دنیا مسئول و نگران معیشت فرزندان خود هستند، از زندگی معنوی آنها نیز نباید غافل باشند. <ref> تفسیر نمونه، ج۱، ص۴۶۲</ref> {{متن قرآن |وَ وَصَّی بِها إِبْراهیمُ بَنیهِ وَ یعْقُوبُ یابَنِیَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفی‌ لَکمُ الدِّینَ فَلاتَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ |سوره = بقره |آیه = ۱۳۲ }}.  

«و کسانی که از شما در آستانه مرگ قرار می‌گیرند و همسرانی از خود به‌جا می‌گذارند، باید برای همسران خود وصیت کنند که تا یک سال آنها را (با پرداختن هزینه زندگی) بهره‌مند سازند، به شرط این‌که آنها (از خانه شوهر) بیرون نروند (و اقدام به ازدواج مجدد نکنند)؛ و اگر بیرون روند، (حقی در هزینه ندارند ولی) گناهی بر شما نیست، نسبت به آن‌چه درباره خود، به‌طور شایسته انجام می‌دهند...»