نتایج جستجو

دیگر از عالمان آن دیار آغاز کرد. در جبع نیز نزد عمو و زین الدین محمد(نوه صاحب معالم) و تعدادی از مشایخ آن دیار تحصیلات خود را ادامه داد. وی تا 40 سالگی در

الاعتدال، ج۴، ص۱۴۴. طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۲، ص۵۰۷. حسن بن زین الدین (صاحب معالم)، التحریر الطاووسی، ص۵۶۱. مامقانی، تنقیح المقال، ج۳، ص۲۲۸. خویی، معجم‌الرجال،

شیخ صدوق و شیخ طوسی (در کتاب من لا یحضره الفقیه و کتاب تهذیب) معمول است. صاحب معالم می‌فرماید: باید دانست که حال مشایخ ثلاثه (صاحبان کتب اربعه حدیث شیعه)

بزرگوار و دانشمند پارسا و ژرف نگر، ابو منصور جمال‌الدین حسن (صاحب کتاب معالم) و دیگری صاحب کتاب مدارک به ثمر رسید که آثار گران‌بهایی در اصول فقه و سایر

شهرآشوب، کتاب معالم العلماء، چاپ عباس اقبال آشتیانی، تهران ۱۳۵۳ ابن شهید ثانی، معالم الدین و ملاذالمجتهدین، قسمت اصول فقه معروف به معالم الاصول، چاپ مهدی

) ابوعلی حائری صاحب کتاب منتهی المقال (1159 - 1216 ق.) سید عبدالله شُبّر (متوفی 1244 ق.) شیخ محمد تقی اصفهانی ایوانکی، صاحب حاشیه معالم (متوفی 1248 ق.)

شیخ زین‌الدین عاملی، نوه شهید ثانی (در اعیان الشیعه آمده است که وی نوه «صاحب معالم» است.) شرف‌الدین محمد رویدشتی (در اعیان الشیعه «شریف‌الدین» آمده است.)

در اوایل دوازده سالگی کتاب معالم الاصول را نزد برادر خود مرحوم سید اسماعیل صدر آموخت. از تیزهوشی او همین بس که بر صاحب معالم ایراداتی را وارد کرد که مرحوم

اصطلاحات الفنون والعلوم، تهانوی، محمد علی بن علی، ج۱، ص۸۷۵. معالم الدین و ملاذ المجتهدین، صاحب معالم، حسن بن زین الدین، ص۲۰۳. تلخیص مقباس الهدایة، غفاری، علی

زین‌الدین، صاحب " کتاب معالم الدین 6.میرزای قمی، صاحب " ;کتاب قوانین الاصول 7.شیخ مرتضی انصاری، صاحب " کتاب فرائد الاصول 8.آخوند محمد کاظم خراسانی صاحب کتاب

بهتر است که بگویم خاندان ما، خاندانی روحانی بودند. مرحوم سلطان‌العلما، صاحب معالم، جد ماست. وقتی پادشاهان صفوی راهی سفر می‌شدند، اجداد ما جای آنان می‌نشستند،

و همه علمای امامیه انرا پذیرفته‌اند که از جمله آنها فاضلان و شهیدان و صاحب معالم می‌باشد هر چند شیخ طوسی نیز دربرخی صور روایت غیر امامی را نیز مقبول می‌دانند:

الروح» «معالم الدعاة» (ثلاثة أجزاء) «زاد الناسک فی أدعیة المناسک» «الحیاض المطهرة» «تفسیر سورة یس» «داعیة یتأمل القرآن» (سلسلة مقالات) «معالم للدعوة» «صلة

کلماتی که از اهل سنت بیان گردید حجیت فی‌الجمله حدیث ثقه ثابت شد. صاحب معالم در معالم الدین و ملاذ المجتهدین در تعریف حدیث موثق می‌گوید: حدیث موثق حدیثی

مطلق بـه خـدا نیست و متعلق به دیگران است. ویژگی جامعه جاهلی با اوج‌ رساندن‌ صاحب قدرت، چه فرد، چه‌ طبقه و یا حزب و ستایش وی از سوی مردم است. مودودی در تفسیر

رضى‌الدین حسن بن فضل طبرسى، صاحب کتاب شریف مکارم‌الأخلاق‏- ابن شهرآشوب مازندرانى، مؤلف کتاب معالم العلماء- شیخ منتجب الدین صاحب فهرست‏- قطب الدین راوندى‏-

مفسر، متکلم، فقیه، فیلسوف و مورخ شیعه در قرن ششم هجری و از شاگردان شیخ طبرسی صاحب تفسیر مجمع البیان است. وی دارای تألیفات بسیاری است که معروف‌ترین اثر وی کتاب

ج ۴، ص ۳۱۴: به نقل از معالم العلماء، ص ۷۱ روضات الجنات، ج ۴، ص ۳۱۴: به نقل از معالم العلماء، ص ۷۱ روضات الجنات: به نقل از معالم العلماء، ج ۴، ص ۳۱۳؛ الذریعه؛

نوادگان او به چهارسوقی یا چهارسویی شهرت دارند. مشهورترین فرزند او محمدباقر صاحب روضات الجنات است و نواده او سید محمد مهدی خوانساری مرجع تقلید جمعی از مردم

ضیاءآبادی در شهر قزوین پس از فراگیری مقدمات علمی(صرف و نحو، منطق، معانی و بیان و معالم الاصول از استادان معظّم خود، لمعتین ،رسائل، مکاسب و شرح منظومه را از محضر

در اوایل دوازده سالگی کتاب معالم الاصول را نزد برادر خود مرحوم سید اسماعیل صدر آموخت. از تیزهوشی او همین بس که بر صاحب معالم ایراداتی را وارد کرد که مرحوم

است، در حالی که گزارش مذکور درباره بشیر بن رحال است که نجاشی آن را در ترجمه صاحب شرح‌حال آورده است. از شاگردان او بسیاری از محدثان قمی و غیر قمی هستند که

زمان حیات آنان را درک نکرده بود، از جمله، محمد بن اسحاق بن یسار مدنی (ت:151) صاحب سیره معروف که ابن محبوب، بی‌واسطه از وی روایت کرده است: علی بن ابراهیم، عن

تنقیح المقال، ج۲۱، ص۲۴۱؛ شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۳۶؛ ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۷۷؛ حسینی تفرشی، سید مصطفی، نقد الرجال، ج۳، ص۱۴۵؛ حلی، حسن بن علی،

است؛ عالمانی چون: شیخ ابوعلی فضل بن حسن طبرسی صاحب مجمع البیان، ابومنصور طبرسی صاحب احتجاج، ابوالفتوح رازی صاحب تفسیر رازی، قطب الدین راوندی واعظ نیشابوری

قم بوده‌است. در تهران ادبیات را آغاز می‌کند و پس از آن، کتاب معالم الاصول، لمعتین و معالم را نزد علی فلسفی می‌آموزد. سپس به حوزهٔ علمیهٔ قم مهاجرت می‌کند

در سال ۱۳۳۴ش در شهر نجف در عراق به دنیا آمد. وی در سال ۱۳۵۶ ازدواج کرد و صاحب ۹ فرزند می‌باشد. ایشان فارغ‌التحصیل از دانشگاه پورتموث لندن در رشتهٔ فلسفه

کنيه‌اش ابوالنضر و معروف به «عياشى»، فقيه بزرگوار و عالم وارسته‌اى است. وی صاحب آثار فراوانی در زمینه تفسیر، فقه، ادب و حدیث بوده است. تفسیر عیاشی مشهورترین

أحمد بن رجب أبو یوسف أحمد بن الحسین الکفری الحنفی أبوالفداء إسماعیل بن کثیر صاحب التفسیر المعروف، و او اولین شخصی بود که به ابن جزری اجازه فتوا و تدریس را

برخی از شاگردان وی نیز بدین شرح می‌باشند: شیخ عباس قمی صاحب مفاتیح‌الجنان، آقا بزرگ تهرانی صاحب کتاب الذریعة، شیخ اسماعیل ابن شیخ محمد باقر اصفهانی. مشهورترین

سبب لقب «مفسر» به او داده شد. «ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولویه» (م369ق) صاحب کتاب «کامل‏‌الزیارات» از شاگردان مشهور وی بوده است. احمد بن اصفهبد قمی، ابوالعباس

ابی نصر البزنطی؛ البزنطی؛ احمد بن محمّد؛ ابونصر؛ احمد بن محمّد بن ابی نصر صاحب الانزال. شیخ طوسی درباره وی می‌گوید: ثقه، لقی الرضا (علیه‌السلام) وکان عظیم

114 بوده است و لذا نقل ابن مسکان از امام باقر (علیه‌السلام) مشکلی ندارد. صاحب مستدرکات علم رجال الحدیث با استناد این روایت کافی سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللَّهِ

طوسی، ص411 شماره 5960؛ رجال نجاشی، ص84شماره 203؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص18؛ معالم العلماء، ص55 شماره 87.

طبقات اعلام الشیعه، ج1ص16؛ الفهرست، طوسی، ص277 شماره 876؛ وص282شماره 909؛ معالم العلماء، ص174 شماره 981؛ معجم رجال الحدیث، ج23ص66 شماره14877.

شماره 236؛ رجال طوسی، ص416 شماره 6017؛ الفهرست، شیخ طوسی، ص75 شماره 88؛ معالم العلماء، ص54 شماره 79؛ خلاصه الاقوال، ص65 شماره 18؛ رجال ابن داود، ص44 شماره

کافیه نحو و شمسیه در منطق و شرح نظام در صرف، مطوّل در معانی و بیان و بدیع و معالم در اصول، تبصره در فقه و قوانین در اصول تا مبحث عام و خاص، را در آمل از محضر

697 و789؛ رجال البرقى، ص39؛ رجال ابن داوود، ص30؛ مجمع الرجال، ج1، ص24 و27؛ معالم العلماء، ص27؛ معجم الثقات، ص2؛ معجم المؤلفین، ج1، ص1؛ منتهى المقال، ص17؛

۱۵۳۵؛ الغيبة، طوسى، ص۲۱۳؛ كامل الزيارات، ص۱۱؛ مجمع الرجال، ج۴،ص۱۳۳ـ ۱۳۵؛ معالم العلماء، ص۸۸؛ معجم الثقات، ص۷۸ و ۳۱۶؛ معجم رجال الحديث، ج۱۲،ص۱۲۹ ـ ۱۳۶؛ معجم

کلماتی که از اهل سنت بیان گردید حجیت فی‌الجمله حدیث ثقه ثابت شد. صاحب معالم در معالم الدین و ملاذ المجتهدین در تعریف حدیث موثق می‌گوید: حدیث موثق حدیثی

شیخ الطائفه از فقیهان، محدثان و عالمان بزرگ شیعی در قرن چهارم هجری است. وی صاحب دو کتاب ارزشمند تهذیب و استبصار از کتب اربعه جوامع حدیثی شیعه و آثار متعددی

طوسی، ص 410 شماره 5953، وص 433 شماره 6199؛ الفهرست، شیخ طوسی، ص 77 شماره 94؛ معالم العلماء، ص 55 شماره 85؛ رجال ابن داود، ص 43 شماره 125؛ تنقیح المقال(حجری)،

تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج2ص160 باب42 حدیث15، و ص226 باب43 حدیث26؛ معالم العلماء، ص60 شماره 113؛ معانی الاخبار، ص40؛ معجم رجال الحدیث، ج2ص104 شماره

مدرسه صدر، حجره‌ای گرفت و از محضر استادانی چون شیخ محمدتقی اصفهانی صاحب حاشیه بر معالم ،سیدحسن مدرس و حاج محمدابراهیم کلباسی بهره برد و از خرمن علم ودانش

گرفت و ابوطیب متن بی وی را از خود شاعرتر می‏‌دانسته است. از هم‏ عصران او «صاحب بن عباد» است که وی را به «ملک‌الشعراء» لقب داده است. وی مشهورترین اشعار و

العلمیة - بیروت تحقیق ودراسة الإتقان للإمام السیوطی طبع دار السلام - القاهرة معالم الاهتداء فی أحادیث خاتم الأنبیاء طبع دار المنار - القاهرة نکاح المتعة بین

معروف به «عياشى»، فقيه بزرگوار و عالم وارسته‌اى است که در رشته‌هاى: عیاشی صاحب آثار فراوانی در زمینه تفسیر، فقه، ادب و حدیث بود. تفسیر عیاشی مشهورترین اثر

درس‌های مقدماتی حوزه را تدریس را شروع کرد و بعدها ۷ سال کتاب مطول، چند دوره معالم و لمعتین، ۷ دوره فرائدالاصول شیخ انصاری، چند دوره مکاسب و کفایه و پنج مرتبه

علی بن حسن بن فضال فطحی هم در تضعیف و توثیق پذیرفته می‌شود. نظریه دوم (صاحب معالم ): حجیت قول رجالی از باب حجیت #بینه (دو شاهد عادل) است؛ پس حتماً باید

کرد. صاحب به شهر قم که در آن زمان پایگاه اصلی شیعیان بود توجه ویژه داشت. نویسنده تاریخ قم که این کتاب را به صاحب هدیه کرده است می‌گوید: «برای صاحب چیزی