کشمیر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات کشور

| عنوان = کشمیر

| تصویر = کشمیر.jpg

| تصویر نقشه =  

| نام رایج =  

| نام کامل =  

| پایتخت =  

| تعداد جمعیت = بیش از ۱۲ میلیون نفر

| دین = {{فهرست جعبه عمودی |۷۷ درصد [[مسلمان]] |۲۰ درصد هندو| ۳% سیک و اقلیت‌ها }}

| زبان = {{فهرست جعبه افقی |هند |آریایی |اردو |انگلیسی }}  

}}

'''کشمیر''' منطقه‌ای در شمال غربی شبه‌قاره هند است که از ایالت جامو و کشمیر تحت کنترل [[هند]] ایالت گلگت-بلتستان و کشمیر آزاد تحت کنترل [[پاکستان]] و منطقه اقصی چین تحت کنترل جمهوری خلق [[چین]] تشکیل می‌شود. این منطقه عمدتاً کوهستانی است و رشته‌کوه قراقروم شامل قله کی۲ دومین نقطه مرتفع کره زمین و چندین قله مرتفع دیگر در آن قرار دارند.  

سابقه تاریخی حضور [[مذهب شیعه|تشیع]] در کشمیر به سده هشتم بازمی‌گردد. در این دوران برخی از [[صوفیان]] و علمای [[مذهب شیعه|شیعه]] ایرانی و گروهی از [[سادات]] به این منطقه مهاجرت کردند. گسترش تشیع با تأسیس سلسله چک‌ها در کشمیر به اوج خود رسید.

ایالت کشمیر (قبل از تقسیم) از پنج بخش دره کشمیر، جامو، لداخ، بلتستان، پونچ و گیلگت تشکیل شده بود. جمعیت کشمیر در سال ۱۹۴۱میلادی/ ۱۳۲۰ش. ۴۰۲۱۶۱۶ نفر بود که از آن میان ۷۷ درصد [[مسلمان]]، ۲۰ درصد [[هندو]] و ۳% [[سیک]] و اقلیت‌های دیگر بودند<ref> اسپوزیتو، دایره المعارف جهان نوین اسلام، ج۳، ص۷۱۴</ref>.

در سال ۱۸۴۶ بر اساس معاهده امرتسر، [[بریتانیا|انگلستان]] حکومت کشمیر را به گلاب سینگ فروخت و او سلسله دُگرا را در این منطقه تأسیس کرد. در دوران حکومت سلسله دگرا [[مسلمان|مسلمانان]] به‌شدت سرکوب شدند و تبعیض شدیدی بین مسلمانان و هندو‌ها وجود داشت<ref>حسین، کشمیر بهشت زخم‌خورده، ص۹۰-۹۲</ref>.

 

 

 

 

بنا بر گزارشی<ref>مجید حسین، ج۱، ص۱۱ـ۱۷</ref>، [[اردیبهشت]] و [[خرداد]] گرم ‌ترین ماه‌های سال (میانگین بیشترین دمای سالانه حدود ْ۲۹)، [[دی]] و [[بهمن]] سردترین ماه‌های سال (میانگین کمترین دمای سالانه حدود ْ۱۷) و تابستان پرباران ‌ترین فصل (بارش سالانه حدود ۹۶ میلیمتر) است. در شهرهای سرینگر و لی، خرداد و [[تیر]] و [[مرداد]] گرم‌ترین و مهر تا [[فروردین]] سردترین (عمدتاً با دمای زیر صفر درجه) ماه‌های سال‌اند. بارش سالانه سرینگر و لی نیز به ترتیب حدود ۸۴ و ۳ میلیمتر است<ref>حمیدرضا سیدناصری، کشمیر: گذشته، ج۱، ص۲۲، حال، آینده</ref>.

 

 

زبان کشمیری از مجموعه زبان‌های داردی متشکل از زبان‌های هند و [[آریایی]] است و به طور عمده توسط مردم کشمیر ساکن در دره کشمیر و دره چناب جامو و کشمیر صحبت می‌شود.

 

حدود 8.6 میلیون نفر به زبان کشمیری و گویش‌های مرتبط با آن در ایالت جامو و کشمیر در تصرف [[هند]] صحبت می‌کنند و حدود 130 هزار نفر نیز در دره نیلم و لپا در منطقه آزاد کشمیر پاکستان وجود دارند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

http://pakistaninfo.com › فرهنگ-مردم...</ref>.

 

نخستین گام‌های ورود [[اسلام]] به کشمیر در قرن پنجم هجری با ورود [[تصوف|صوفیان]] به این دیار برداشته شد، اما رواج و انتشار اسلام تا قرن نهم به تأخیر افتاد. در این زمان با ورود سید بلال شاه که از صوفیان [[طریقه نعمت اللهی]] بود و مسلمان شدن رنچن حاکم بودایی کشمیر، اسلام در این منطقه رواج بیشتری یافت و در زمان پادشاهی شاه میریان استحکام یافت<ref>بهارستان شاهی، ص۲۵۹-۲۶۰؛ هالیستر، ص۱۲۱</ref>.

 

 

در میانه سلطنت شاه میریان بود که گروه بزرگی از [[سادات]] و [[تصوف|صوفیان]] به کشمیر مهاجرت کردند؛ سفر این گروه‌ها را که یا خود شیعه بودند و یا به اندیشه‌های [[شیعی]] نزدیکی داشتند از عوامل رواج تشیع در کشمیر دانسته شده است. ازجمله این گروه‌ها سادات بیهقی به رهبری [[سید محمود سبزواری]] بودند که پس از تسلیم شدن خواجه علی مؤید، آخرین امیر [[سربداران]] به تیمور گورکانی، سبزوار را ترک کرده و در زمان سلطان اسکندر میرشاه<ref>بین سال‌های(۷۶۹-۸۱۶)</ref> به کشمیر رسیدند و مورد استقبال شاه قرار گرفتند. [[سادات بیهقی]] با شاه میریان وصلت کردند و در دوران سلطان زین‌العابدین میرشاه<ref>(۷۲۲-۸۷۴)بین سال‌های</ref> وارد تشکیلات سیاسی شدند و امور اداری را به دست گرفتند و پس از آن در تحولات سیاسی سلسله شاه میر تأثیرگذار بودند.

 

 

 

 

 

 

[[رده:کشورها]]

[[رده:کشورهای دارای جمعیت مسلمان]]