یحی بن معاذ رازی: تفاوت میان نسخه‌ها

|ابو یزید بسطامی،اسحاق بن سليمان الرازی، مكی بن ابراهيم البلخی و علی بن محمد الطنافسی  

ذهبی او را از شیوخ ارشد و نیکو معرفی کرده است و او را دارای سخنان و خطبه های معروف معرفی می کند. آنها سه برادر بودند: یحیی، اسماعیل و ابراهیم و همگی از زاهدان عصر به شمار می آمدند. وی به [[بلخ]] رفت و در آنجا اقامت گزید، سپس به [[نیشابور]] بازگشت و در 16 جمادی الاول <ref>وفيات الأعيان، تأليف: ابن خلكان، ج6 ص165-167</ref> سال 258 هجری قمری در آنجا درگذشت.

[[خطیب بغدادی]] در «المتفق و المتفرق» می گوید: او حکیم زمان خود بود مردم سخنانش را می نوشتند و سخنانش را جمع می کردند.

[[ابوعبدالرحمان سلمی]] در طبقات الصوفیه می گوید:او یکی از اوتاد زمان خود بود که تمام وقتش را در تخصص خویش(تصوف و وعظ) می گذراند.

ذهبی در «تاریخ اسلام» و در کتاب «العبر فی اخبار من غبر» درباره او گفته است: یحیی بن معاذ زاهد، دانشمند، عابد، صالح، حکیم و واعظ زمان خود بود.  

قزوینی در «آثار البلاد و اخبار العباد» درباره او می گوید: او شیخ زمان خود و استاد وعظ در و دارای مقبولیت  مردمی بود و در « تحفة العارفين » گفته: او زاهد واعظ از رجال تصوف است.

ابو یزید بسطامی،اسحاق بن سليمان الرازی، مكی بن ابراهيم البلخی و علی بن محمد الطنافسی.

بعضی از شاگردان او که اسامی آنان در کتابهای تاریخی آمده است عبارتند از:

نویسندگانی که تاریخ او را نگاشته اند «کتاب المریدین» او اتفاق نظر دارند. مترجمان معاصر مانند زرکلی و کحاله گفته اند که این اثر به چاپ رسیده است و در برخی از نسخه های فهرست ابن الندیم به نام «مرادالمریدین» نام گذاری شده است.

بهترین چیز کلام درست از زبانی مناسب همراه با گشاده رویی زیرا کلام دقیق از دریای عمیقی استخراج می شود که بر زبانی دوستانه جاری است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%8A%D8%AD%D9%8A%D9%89_%D8%A8%D9%86_%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B0_%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%8A#cite_note-%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA-2 يحيى بن معاذ الرازي]</ref>.