یونسیه (مرجئه): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - '=پانویس=↵↵ ↵[[رده: ' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:')
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''یونسیه‏''' از شاخه‌های فرق «[[مرجئه]]» و از پیروان یونس بن عون نمیرى بودند.
'''یونسیه‏''' از شاخه‌های فرق «[[مرجئه]]» و از پیروان یونس بن عون نمیرى بودند.


==عقاید==
== عقاید ==
موسس این فرقه معتقد بود که معنای [[ایمان]] آن است که از دل و زبان برآید و آن شناختن خداى تعالى و مهر ورزیدن و فروتنى به او از روى دل و اقرار نمودن به زبان است. این امر تا زمانی است که پیامبران به راهبرى نیامده باشند و چون اقدام به راهبری کنند، تصدیق به آن چه می‌گویند و نیز شناخت نسبت به آن چه که ابلاغ می‌کنند، ایمان است. بنابراین تنها شناختن آن‌چه که از ایشان به ما برسد، ایمان نام ندارد.
موسس این فرقه معتقد بود که معنای [[ایمان]] آن است که از دل و زبان برآید و آن شناختن خداى تعالى و مهر ورزیدن و فروتنى به او از روى دل و اقرار نمودن به زبان است. این امر تا زمانی است که پیامبران به راهبرى نیامده باشند و چون اقدام به راهبری کنند، تصدیق به آن چه می‌گویند و نیز شناخت نسبت به آن چه که ابلاغ می‌کنند، ایمان است. بنابراین تنها شناختن آن‌چه که از ایشان به ما برسد، ایمان نام ندارد.


یونسیه علاوه معتقد بودند که هر خصلتى از خصال ایمان به تنهایى یا برخى از آن، ایمان نیست، بلکه مجموع آن ایمان خوانده می‌شود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 478 با ویرایش و اصلاح اندک جملات</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 122.</ref>
یونسیه علاوه معتقد بودند که هر خصلتى از خصال ایمان به تنهایى یا برخى از آن، ایمان نیست، بلکه مجموع آن ایمان خوانده می‌شود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 478 با ویرایش و اصلاح اندک جملات</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 122.</ref>


== پانویس ==  
== پانویس ==  

نسخهٔ ‏۶ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۴

یونسیه‏ از شاخه‌های فرق «مرجئه» و از پیروان یونس بن عون نمیرى بودند.

عقاید

موسس این فرقه معتقد بود که معنای ایمان آن است که از دل و زبان برآید و آن شناختن خداى تعالى و مهر ورزیدن و فروتنى به او از روى دل و اقرار نمودن به زبان است. این امر تا زمانی است که پیامبران به راهبرى نیامده باشند و چون اقدام به راهبری کنند، تصدیق به آن چه می‌گویند و نیز شناخت نسبت به آن چه که ابلاغ می‌کنند، ایمان است. بنابراین تنها شناختن آن‌چه که از ایشان به ما برسد، ایمان نام ندارد.

یونسیه علاوه معتقد بودند که هر خصلتى از خصال ایمان به تنهایى یا برخى از آن، ایمان نیست، بلکه مجموع آن ایمان خوانده می‌شود.[۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 478 با ویرایش و اصلاح اندک جملات
  2. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 122.