ابوحفص عمرو بن سلمه نیشابوری
أبوحفص عمرو بن سَلَمة النیشابوری یکی از بزرگان علمای اهل سنت و تصوف در قرن سوم هجری است[۱].
محل تولد
گفته میشود که ابوحفض در روستایی حوالی نیشابور به نام کردآباد متولد شده است[۲].
نظر علما درباره او
ذهبی وی را با عناوینی همچون "الإمام القدوة الربانی، شیخ خراسان" یاد کرده است[۳].
ابوعبدالرحمن سلمی درباره او چنین گفته: "کان أحد الأئمة والسادة" و با این عبارت از جایگاه ویژه او نزد علمای طریقت یاد کرده است.
اساتید
نزد حفص بن عبدالرحمن الفقیه و أحمد بن خضرویه بهرهمند شد.
شاگردان
أبو عثمان الحیری، أبوجعفر بن حمدان و حمدون القصار از او بهرهها بردهاند.
وفات
ابوحفض نیشابوری در سال 264 هـ به دیار باقی شتافت.
گفتارها
از حقارت دنیا همین بس که نه بر خود و نه بر دیگران بخیل نیستم زیرا دنیا و نفسانیت من در نظرم حقیرند[۴].
تصوف از رعایت آداب تشکیل شده هر زمان و مقامی آدابی دارد. هرکس به آن آداب پایبند باشد به جایگاه مردان واقعی دست مییابد و هرکس از آن آداب چشمپوشی کند از جایی که فکر میکند نزدیک شده دور است و از جایی که امید دارد پذیرفته شده طرد میگردد[۵].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص103-109، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ النیسابوری
- ↑ سیر أعلام النبلاء، تألیف: الذهبی، ج12،ص510-513
- ↑ طبقات الأولیاء، تألیف: ابن الملقن، ص195
- ↑ أبو حفص النیسابوری
