حدیث سلسلة الذهب: تفاوت میان نسخه‌ها

مطاابق با نقل منابع تاریخی، کاروان امام رضا (ع) در روز هفتم جمادی الاول سال 201 هجری قمری مطابق با پانزدهم آذر سال 195 هجری شمسی وارد نیشابور شد.<ref>مجله زائر، شماره 109، ص 17.</ref> و جمع فراوانی از راویان و محدثان که بسیاری از آنها از [[اهل سنت]] بودند ‌نزد حضرت آمدند و از او درخواست کردند احادیثى‌ را که‌ از پدران خود شنیده‌‌ است، برای آنها نقل کند.امام نیز چنین بیان کرد: «سَمِعتُ أبی موسَی بنَ جَعفَرٍ یقولُ: سَمِعتُ أبی جَعفَرَ ابنَ مُحَمَّدٍ یقولُ: سَمِعتُ أبی مُحَمَّدَ بنَ عَلِی یقولُ: سَمِعتُ أبی عَلِی بنَ الحُسَینِ یقولُ: سَمِعتُ أبِی الحُسَینَ بنَ عَلِی بنِ أبی طالِبٍ یقولُ: سَمِعتُ أبی أمیرَ المُؤمِنینَ عَلِی بنَ أبی طالِبٍ یقولُ: سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ (ص) یقولُ: سَمِعتُ جَبرَئیلَ یقولُ: سَمِعتُ اللّهَ جَلَّ جَلالُهُ یقولُ: لا إلهَ إلَّا اللّهُ حِصنی،فَمَن دَخَلَ حِصنی أمِنَ مِن عَذابی» و سپس این جمله را اضافه کردند که:«بِشُروطِها و أنَا مِن شُروطِها»ترجمه این روایت چنین است: «از پدرم موسی بن جعفر شنیدم که می‌فرمود: از پدرم جعفر بن محمّد شنیدم که می‌فرمود: از پدرم محمّد بن علی شنیدم که می‌فرمود: از پدرم، علی بن الحسین شنیدم که می‌فرمود: از پدرم، [[حسین بن علی]] بن ابی‌طالب شنیدم که می‌فرمود: از پدرم، [[امام علی|امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب]] شنیدم که می‌فرمود: از [[رسول خدا (ص)]] شنیدم که می‌فرمود: از [[جبرئیل]] شنیدم که می‌فرمود: از خداوند جلّ جلاله شنیدم که می‌فرمود: (کلمه) لا اله الا اللّه حصار من است و هرکس وارد حصار من شود، از عذابم در امان است ... اما این شرط‌هایی دارد و من از شرط‌های آن هستم.»  

علاوه بر این، در برخی از آیات و روایات مضمون این حدیث بیان شده است. در این صورت اگر ادعا نکنیم که این حدیث متواتر لفظی است، اما به طور حتم از نظر معنوی متواتر می‌باشد. <ref>رحمانی محمد، علوم حدیث، بررسى حدیث «سلسلة الذّهب»، سال ۱۳۷۵ شمسی، شماره ۲

ابن صبّاغ نقل می‌کند که:« حدود بیست هزار نفر این حدیث را کتابت کردند» <ref>ابن الصبّاغ، الفصول المهمّة فى معرفة احوال الائمّة، ص۲۳۵</ref> حافظ ابونعیم از دانشمندان بزرگ اهل سنت آورده است که حدیث مذکور با همین سند از انسان هاى پاک و از پدران پاک‌شان به دست ما رسیده است به‌طوری که یکی از محدثان بزرگ نقل می‌کند که این حدیث چنانچه بر فردى مجنون خوانده شود، سالم می‌شود. <ref>حافظ ابونعیم احمدبن عبدالله اصفهانى، حلیةالأولیاء وطبقات الأصفیاء، نشر دارالکتب العلمیّة، ج۳، ص۱۹۲</ref>