۸۷٬۸۱۰
ویرایش
نقش وحدت مذاهب اسلامی در انقلاب عراق (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
نقش وحدت مذاهب اسلامی در انقلاب عراق (مقاله) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۵
، ۱۴ نوامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیت‌الله'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیت‌الله') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده: | <div class="wikiInfo">[[پرونده:آیت‌الله سید کاظم یزدی.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|ثوره العشرین]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|عنوان مقاله | |عنوان مقاله | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
=مقدمه= | =مقدمه= | ||
اجتماع گسترده‌ای از مسلمانان [[شیعه]] و [[اهل سنت]] [[بغداد]] در آیین برگزاری جشن میلاد [[پیامبر]]، با تأکید بر [[وحدت مسلمانان]] به تظاهرات گسترده‌ای بر ضد اشغالگران دست زدند که [[ | اجتماع گسترده‌ای از مسلمانان [[شیعه]] و [[اهل سنت]] [[بغداد]] در آیین برگزاری جشن میلاد [[پیامبر]]، با تأکید بر [[وحدت مسلمانان]] به تظاهرات گسترده‌ای بر ضد اشغالگران دست زدند که [[آیت‌الله سید محمد صدر|آیت‌الله سید محمد صدر]] از علمای شیعه کاظمین و [[شیخ احمد الداوود]] از علمای سنی مذهب [[بغداد]] آن را رهبری می‌کردند. | ||
در سال‌های ۱۹۱۷ در خلال [[جنگ جهانی اول]] که [[انگلیس]] وارد خاک [[عراق]] شد تا بعد از [[جنگ جهانی دوم]] بر اثر ناخرسندی مردم [[عراق]] از دست درازی [[انگلستان|بریتانیا]] به کشورشان، در بیشتر مناطق آن شکل‌های گوناگونی از جنبش‌های سیاسی و نظامی مخالف با اشغال و طرح‌هایش به رهبری نخبگان و گروه‌های وابسته به ایدئولوژی‌ها و سیاست‌های مختلف، پدید آمد<ref> | در سال‌های ۱۹۱۷ در خلال [[جنگ جهانی اول]] که [[انگلیس]] وارد خاک [[عراق]] شد تا بعد از [[جنگ جهانی دوم]] بر اثر ناخرسندی مردم [[عراق]] از دست درازی [[انگلستان|بریتانیا]] به کشورشان، در بیشتر مناطق آن شکل‌های گوناگونی از جنبش‌های سیاسی و نظامی مخالف با اشغال و طرح‌هایش به رهبری نخبگان و گروه‌های وابسته به ایدئولوژی‌ها و سیاست‌های مختلف، پدید آمد<ref> | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
=صدور فتوای میرزای دوم در مورد همه پرسی= | =صدور فتوای میرزای دوم در مورد همه پرسی= | ||
آنچه در این زمان<ref>بعد از فوت | آنچه در این زمان<ref>بعد از فوت آیت‌الله یزدی، مرجعیت وقت شیعه در عراق</ref> [[آیت‌الله العظمی میرزا محمدتقی شیرازی|آیت‌الله العظمی میرزا محمدتقی شیرازی]] <ref>میرزا محمدتقی شیرازی معروف به میرزای دوم یا میرزای شیرازی</ref> را به رهبری دینی - سیاسی نزد مردم بدل می‌کرد، صدور فتوای شهیر او درباره همه پرسی<ref>قیمومیت انگلیس در عراق</ref> بود. این فتوا، در پاسخ به پرسش گروهی از علمای نجف صادر شد. شماری از علما و رهبران عشایر، در استفتایی از ایشان پرسیدند: «آیا می‌توانیم فرد غیر مسلمانی برای حکومت و سلطنت انتخاب نماییم و یا اینکه وظیفه ماست که فرد مسلمانی برگزینیم؟ این مطلب را برای ما روشن کنید!» <ref>الحسنی، عبدالرزاق (۱۹۹۲)، الثوره، العراقیة الکبرى، چاپ ششم، بغداد، دار الشئون الثقافیة العامه ۷۴</ref> .<br> | ||
آیت‌الله شیرازی در پاسخ، چنین فتوایی صادر کرد: «هیچ مسلمانی حق ندارد، غیر مسلمان را به فرمانروایی و حاکیمت بر مسلمین انتخاب کند. بیستم ربیع الاول برابر با ۱۹۱۹/ ۱ / ۲۳» <ref>همان</ref>. | آیت‌الله شیرازی در پاسخ، چنین فتوایی صادر کرد: «هیچ مسلمانی حق ندارد، غیر مسلمان را به فرمانروایی و حاکیمت بر مسلمین انتخاب کند. بیستم ربیع الاول برابر با ۱۹۱۹/ ۱ / ۲۳» <ref>همان</ref>. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
=جشن میلاد پیامبر اسلام و آغاز مقابله با استعمار= | =جشن میلاد پیامبر اسلام و آغاز مقابله با استعمار= | ||
اجتماع گسترده‌ای از مسلمانان شیعه و اهل سنت بغداد در آیین برگزاری جشن میلاد پیامبر، با تأکید بر وحدت مسلمانان به تظاهرات گسترده‌ای بر ضد اشغالگران دست زدند که [[ | اجتماع گسترده‌ای از مسلمانان شیعه و اهل سنت بغداد در آیین برگزاری جشن میلاد پیامبر، با تأکید بر وحدت مسلمانان به تظاهرات گسترده‌ای بر ضد اشغالگران دست زدند که [[آیت‌الله سید محمد صدر|آیت‌الله سید محمد صدر]] از علمای شیعه کاظمین و [[شیخ احمد الداوود]] از علمای سنی مذهب بغداد آن را رهبری می‌کردند، اما این تظاهرات با حمله نیروهای اشغالگر پراکنده شد و اداره قیمومیت برگزاری جشن‌ها را لغو و رهبران مخالف را تعقیب کرد.<ref>الحسنی، ۸۳.</ref> | ||
اجتماع گسترده‌ای از مسلمانان [[شیعه]] و [[اهل سنت]] بغداد در آیین برگزاری جشن میلاد پیامبر، با تأکید بر وحدت مسلمانان به تظاهرات گسترده‌ای بر ضد اشغالگران دست زدند که [[ | اجتماع گسترده‌ای از مسلمانان [[شیعه]] و [[اهل سنت]] بغداد در آیین برگزاری جشن میلاد پیامبر، با تأکید بر وحدت مسلمانان به تظاهرات گسترده‌ای بر ضد اشغالگران دست زدند که [[آیت‌الله سید محمد صدر|آیت‌الله سید محمد صدر]] از علمای شیعه کاظمین و شیخ احمد الداوود از علمای سنی مذهب بغداد آن را رهبری می‌کردند، اما این تظاهرات با حمله نیروهای اشغالگر پراکنده شد و اداره قیمومیت برگزاری جشن‌ها را لغو و رهبران مخالف را تعقیب کرد<ref>الحسنی، عبدالرزاق (۱۹۹۲)، الثوره، العراقیة الکبرى، چاپ ششم، بغداد، دار الشئون الثقافیة العامه ۸۳.</ref><br> | ||
باری، جنبش مقاومت اسلامی شهرهای شیعه و منطقه فرات میانه، پس از نشست نیمه شعبان، گسترده تر شد؛ پس از این نشست و بعد از توسعه دامنه مبارزه در بغداد به ویژه به دنبال برپایی جشن‌های زادروز پیامبر (ص)، علما و رهبران فرات میانه بیانیه‌ای در همه مناطق فرات منتشر کردند و در آن برپایی انقلاب را خواستند <ref>آل محبوبه، ۲۴۷ - ۲۴۶.</ref> هم چنین پس از برخوردهای خشونت بار اشغال گران با مردم در سرکوب شدید اجتماعات و دستگیری رهبران و فعالان سیاسی - دینی، شماری از رهبران و رؤسای عشایر، از آیت‌الله شیرازی، خواستند که به جواز استفاده از اسلحه در برابر نیروهای اشغالگر فتوا بدهد. آیت‌الله شیرازی نیز که اوضاع را برای آغاز رویارویی سراسری و انقلاب بر ضد اشغال گران آماده می‌دید، چنین فتوای صادر کرد: | باری، جنبش مقاومت اسلامی شهرهای شیعه و منطقه فرات میانه، پس از نشست نیمه شعبان، گسترده تر شد؛ پس از این نشست و بعد از توسعه دامنه مبارزه در بغداد به ویژه به دنبال برپایی جشن‌های زادروز پیامبر (ص)، علما و رهبران فرات میانه بیانیه‌ای در همه مناطق فرات منتشر کردند و در آن برپایی انقلاب را خواستند <ref>آل محبوبه، ۲۴۷ - ۲۴۶.</ref> هم چنین پس از برخوردهای خشونت بار اشغال گران با مردم در سرکوب شدید اجتماعات و دستگیری رهبران و فعالان سیاسی - دینی، شماری از رهبران و رؤسای عشایر، از آیت‌الله شیرازی، خواستند که به جواز استفاده از اسلحه در برابر نیروهای اشغالگر فتوا بدهد. آیت‌الله شیرازی نیز که اوضاع را برای آغاز رویارویی سراسری و انقلاب بر ضد اشغال گران آماده می‌دید، چنین فتوای صادر کرد: | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
سرانجام دیدگاه گروه دوم پذیرفته شد و [[شیخ الشریعه]] در نامه خود به [[ویلسون]] به رغم رد پیشنهاد صلح، نوشت که مردم عراق برای به دست آوردن حقوق راستین خود تلاش می‌کنند و این قیام، اغتشاش و شورش به شمار نمی‌رود <ref>الحسنی، عبدالرزاق (۱۹۹۲)، الثوره، العراقیة الکبرى، چاپ ششم، بغداد، دار الشئون الثقافیة العامه ۲۱۹ - ۲۱۷.</ref> شیخ الشریعه در اعلامیه‌ای به مردم عراق، با تسلیت گویی به آنان، خواست که مبارزه شان را برای دفاع از حقوق خود دنبال کنند. <br> | سرانجام دیدگاه گروه دوم پذیرفته شد و [[شیخ الشریعه]] در نامه خود به [[ویلسون]] به رغم رد پیشنهاد صلح، نوشت که مردم عراق برای به دست آوردن حقوق راستین خود تلاش می‌کنند و این قیام، اغتشاش و شورش به شمار نمی‌رود <ref>الحسنی، عبدالرزاق (۱۹۹۲)، الثوره، العراقیة الکبرى، چاپ ششم، بغداد، دار الشئون الثقافیة العامه ۲۱۹ - ۲۱۷.</ref> شیخ الشریعه در اعلامیه‌ای به مردم عراق، با تسلیت گویی به آنان، خواست که مبارزه شان را برای دفاع از حقوق خود دنبال کنند. <br> | ||
انقلابیان نیز در بیانیه‌ای عمومی و شدید اللحن با پیشنهاد صلح مخالفت کردند، اما آتش اختلاف به صفوف رؤسای [[عشایر]] نیز کشانده شد. از سوی دیگر، پس از درگذشت [[ | انقلابیان نیز در بیانیه‌ای عمومی و شدید اللحن با پیشنهاد صلح مخالفت کردند، اما آتش اختلاف به صفوف رؤسای [[عشایر]] نیز کشانده شد. از سوی دیگر، پس از درگذشت [[آیت‌الله شیرازی|آیت‌الله شیرازی]] و دور شدن مشاوران وی از صحنه رهبری، ضعف فرماندهی واحد و پراکندگی حرکت‌ها، فزونی گرفت، اما مبارزه مسلحانه باز نایستاد.<br> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||