۸۷٬۷۶۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'تقسیم بندی' به 'تقسیمبندی') |
جز (جایگزینی متن - 'نوشته ها' به 'نوشتهها') |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
درباره خاستگاه تاتارها گفتهاند که ایشان نیز مانند ترکها (در ۵۴۵ـ ۵۵۴) و در پی آنان، در نیمه دوم قرن ششم از ارتفاعات آلتای (بین چین و مغولستان، و سرزمینهای آسیای مرکزی) در جهت شرق و شمال شرق، به اِستپهای مغولستان، منچوری، شمال چین و نواحی جنوبیتر حاشیه جنوبی سیبری مرکزی سرازیر شدند <ref>کاظم قدری، حسین، تورک لغتی، ذیل واژه تاتار، ج ۲، استانبول ۱۹۲۸.</ref> و مانند بیشتر ترکها و مغولها، همواره ناگزیر بودند که شرایط بسیار سخت اقلیمی آسیای شمالی را تحمل، و کمبودهای ناشی از آن را با جنگ و غارتگری و کوچنشینی جبران کنند. اوضاع نامطلوب اقتصادی حاکم بر آن سرزمینها، ایشان را مردمی مقاوم و جنگجویانی قابل بار آورد، اما موجب شد که از لحاظ فرهنگی و مدنی، از همسایگانشان در چین، هند و ممالک غرب آسیا بسیار عقب بمانند. <ref>رنه گروسه، امپراطوری صحرانوردان، ج۱، ص۳ـ۴.</ref><ref>اقبال آشتیانی، عباس، تاریخ مغول، ج۱، ص۷۹ـ۸۰.</ref> | درباره خاستگاه تاتارها گفتهاند که ایشان نیز مانند ترکها (در ۵۴۵ـ ۵۵۴) و در پی آنان، در نیمه دوم قرن ششم از ارتفاعات آلتای (بین چین و مغولستان، و سرزمینهای آسیای مرکزی) در جهت شرق و شمال شرق، به اِستپهای مغولستان، منچوری، شمال چین و نواحی جنوبیتر حاشیه جنوبی سیبری مرکزی سرازیر شدند <ref>کاظم قدری، حسین، تورک لغتی، ذیل واژه تاتار، ج ۲، استانبول ۱۹۲۸.</ref> و مانند بیشتر ترکها و مغولها، همواره ناگزیر بودند که شرایط بسیار سخت اقلیمی آسیای شمالی را تحمل، و کمبودهای ناشی از آن را با جنگ و غارتگری و کوچنشینی جبران کنند. اوضاع نامطلوب اقتصادی حاکم بر آن سرزمینها، ایشان را مردمی مقاوم و جنگجویانی قابل بار آورد، اما موجب شد که از لحاظ فرهنگی و مدنی، از همسایگانشان در چین، هند و ممالک غرب آسیا بسیار عقب بمانند. <ref>رنه گروسه، امپراطوری صحرانوردان، ج۱، ص۳ـ۴.</ref><ref>اقبال آشتیانی، عباس، تاریخ مغول، ج۱، ص۷۹ـ۸۰.</ref> | ||
با اینهمه، کاربرد نام تاتار سابقهای قدیمتر دارد. این نام اول بار به صورت «اوتوز تاتار» («سی (قبیله) تاتار») در سنگ نوشته کول تِگین، قدیمترین بخش سنگ | با اینهمه، کاربرد نام تاتار سابقهای قدیمتر دارد. این نام اول بار به صورت «اوتوز تاتار» («سی (قبیله) تاتار») در سنگ نوشته کول تِگین، قدیمترین بخش سنگ نوشتههای اورخون متعلق به ۱۱۲/ ۷۳۰ (در دوران دومین حکومت ترکها، یعنی در دوران خاقانی اویغور) در ناحیه اورخون مغولستان به کار رفته و در آن، از شرکت «اوتوز تاتار» ها در مراسم سوکواری ایستمی خاقان، دومین و آخرین خاقانِ اولین دوره فرمانروایی ترکها (امپراتوری گُوک تُرک) یاد شده است. <ref>د. ا. ترک، ج ۱۲، بخش ۱، ص ۵۱.</ref><ref>پولو، حواشی یول، ج۱، ص۲۳۰ـ۲۳۱.</ref> اما در سنگ نوشتههای بعدی اورخون، مانند سنگ نوشته شینه اوسو مربوط به ۱۲۶/ ۷۴۴ متعلق به بایان چُور خاقان، دومین فرمانروای اویغورها، فقط از «تُقوز تاتار» («نُه (قبیله) تاتار») و سرکوب شدن آنان به دست فرمانروایان اویغوری خبر داده شده است. <ref>د. ا. ترک، ج ۱۲، بخش ۱، ص ۵۱.</ref><ref>سومر، ج۱، ص۸.</ref> ازینرو، برخی از محققان چنین نتیجه گرفتهاند که در آن روزگار (نیمه اول قرن دوم) نه قبیله از سی قبیله (ابتدایی) تاتارها یک «واحد سیاسی» تشکیل داده بودهاند <ref>سومر، ج۱، ص۸.</ref> و به عقیده محققان، این تاتارها حدوداً در جنوب غربی دریاچه بایکال تا رود کرولِن در شمال شرقی مغولستان میزیستهاند. <ref>د.اسلام ، چاپ اول ، ذیل واژه تاتار.</ref> | ||
=نام تاتار در منابع چینی= | =نام تاتار در منابع چینی= |