جنبش‌های اسلامی اندونزی و چالش‌های پیش رو (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

جنبش «لشگر جهاد» در آوریل سال 2000 میلادی تاسیس شد. این جنبش بیش از آن که برنامه سیاسی روشن داشته باشد، ماهیتی نظامی‌دارد. خود شیخ جعفر عمر، در مصاحبه ای مطبوعاتی انگیزه خود را از تشکیل این جنبش، چنین توضیح داد: «ما این جنبش را برای یاری رساندن به مسلمانان در منطقه شرقی اندونزی که هزاران تن از آنان در جزایر ملوک، قتل عام می‌شوند و دولت هم در این شرایط برای دفاع از آنان هیچ اقدامی نمی‌کند، تاسیس کرده ایم. ما چندین نامه برای عبدالرحمان جیبن و جانشینش عبدالرحمان وحید فرستادیم. اما دولت ها، در برابر تجاوزات مسیحیان، هیچ کمکی به مسلمانان نکردند. در چنین شرایطی چاره ای جز تاسیس جنبش «لشگر جهاد» اهل سنت و جماعت، به هدف حمایت از برادران مسلمانمان در اندونزی شرقی نداشتیم ».  

جنبش لشگر جهاد معتقد است که اساس جهاد آن، درهم شکستن تحرکات جدایی طلبانه رو به رشد کنونی در مناطق آچه و اریان و جزایر ملوک است; زیرا سناریویی که اکنون در جزایر ملوک اتفاق می افتد، پیشتر در تیمور شرقی اتفاق افتاده است. سناریو این است که جدایی طلبان این مناطق، به بهانه این که مسلمانان از ساکنان اصلی این مناطق نیستند، آنان را وادار به کوچ می‌کنند. زمانی که مسلمانان تیمور شرقی را ترک کردند و دولت در حمایت از آنان دخالت نکرد، دولت های بیگانه (غربی) در حمایت از جدایی طلبان دخالت کردند و از خواسته جدایی طلبان مبنی بر همه پرسی برای استقلال، پشتیبانی کردند. جنبش لشگر جهاد، راه حل مشکل فعلی اندونزی را سرکوب جدایی طلبان از سوی دولت و ایفای نقش حفظ یکپارچگی اندونزی از سوی ارتش می داند.