۸۸٬۱۲۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رشته ها' به 'رشتهها') |
||
خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
از انسبنمالک از پيامبر(ص) رسيده كه فرمود: «كسى كه به گورستانى وارد شود و سوره يس را بخواند خدا در آن روز از عذاب ايشان تخفيف و براى او به عدد امواتى كه در آنجاست حسناتى نوشته شود». | از انسبنمالک از پيامبر(ص) رسيده كه فرمود: «كسى كه به گورستانى وارد شود و سوره يس را بخواند خدا در آن روز از عذاب ايشان تخفيف و براى او به عدد امواتى كه در آنجاست حسناتى نوشته شود». | ||
[[ابوبصير]] از [[حضرت صادق(ع)]] روايت كرده كه فرمود: «البته براى هر چيزى قلبى است و قلب قرآن سوره يس است پس هر كس در روز پيش از آنكه شام كند بخواند در روز آن از حفظ شدگان و روزى داده شدگان باشد تا شب كند و هر كس در شب بخواند پيش از آنكه بخوابد خدا بر او هزار فرشته مأمور كند تا او را از هر شيطانى پليدى و از هر آفتى حفظ نمايد، و اگر در خوابش بميرد خدا او را در بهشت داخل كند و سىهزار فرشته براى [[غسل]] او حاضر و همگى براى او استغفار ميكنند و او را تا قبرش تشييع مينمايند به استغفار كردن براى او، پس چون او را داخل قبرش مينمايند آنها در قبر او خدا را عبادت ميكنند و ثواب عبادتشان براى اوست و قبرش تا ديدگاه چشم گشاد و وسيع ميشود و از فشار قبر ايمن خواهد بود و همواره از قبرش نورى ساطع است تا فضاء آسمان تا آنكه خدا او را از قبرش بيرون آورد، پس چون از قبرش بيرون آمد | [[ابوبصير]] از [[حضرت صادق(ع)]] روايت كرده كه فرمود: «البته براى هر چيزى قلبى است و قلب قرآن سوره يس است پس هر كس در روز پيش از آنكه شام كند بخواند در روز آن از حفظ شدگان و روزى داده شدگان باشد تا شب كند و هر كس در شب بخواند پيش از آنكه بخوابد خدا بر او هزار فرشته مأمور كند تا او را از هر شيطانى پليدى و از هر آفتى حفظ نمايد، و اگر در خوابش بميرد خدا او را در بهشت داخل كند و سىهزار فرشته براى [[غسل]] او حاضر و همگى براى او استغفار ميكنند و او را تا قبرش تشييع مينمايند به استغفار كردن براى او، پس چون او را داخل قبرش مينمايند آنها در قبر او خدا را عبادت ميكنند و ثواب عبادتشان براى اوست و قبرش تا ديدگاه چشم گشاد و وسيع ميشود و از فشار قبر ايمن خواهد بود و همواره از قبرش نورى ساطع است تا فضاء آسمان تا آنكه خدا او را از قبرش بيرون آورد، پس چون از قبرش بيرون آمد فرشتهها پيوسته با او هستند و او را مشايعت نموده و با او گفتگو ميكنند و در روى او خنديده و او را به هر خيرى مژده ميدهند تا او را از صراط و ميزان عبور دهند و او را در مكانى از بهشت خدا اقامت دهند كه نباشد نزد خدا خلقى كه نزديك تر از او باشد مگر فرشتگان مقرب و پيامبران مرسل و او با پيامبران در مقابل خدا ايستاده و محزون نيستند با كسانى كه در غم و غصه به سر ميبرند و با مهمومين مهموم نيستند و جزع و ناراحتى ندارند با مردمى كه در ناراحتى و جزع ميباشند، سپس خداوند تعالى به او ميگويد: بنده من [[شفاعت]] كن در تمام آنچه ميخواهى كه شفاعت كنى من شفاعت تو را مى پذيرم و از من بخواه به تو عطا كنم تمام چيزهايى كه تو ميخواهى، پس سؤال ميكند و به او عطا ميشود و شفاعت ميكند، پس، قبول ميشود و او را محاسبه نميشود در ميان كسانى كه محاسبه ميشوند و ذليل و خوار نميگردد، و ملامت به گناهى و نه به چيزى از اعمال بدش نميشود و از رفقاء [[محمد(ص)]] ميباشد». | ||
[[محمدبنمسلم]] از حضرت [[امام محمد باقر(ع)]] روايت كرده كه «براى رسول خدا(ص) دوازده اسم است، پنج اسم آن در قرآن است: محمد، احمد، عبد اللَّه، يس و نون»<ref>ترجمه تفسير مجمعالبيان، ج 20، ص 361.</ref>. | [[محمدبنمسلم]] از حضرت [[امام محمد باقر(ع)]] روايت كرده كه «براى رسول خدا(ص) دوازده اسم است، پنج اسم آن در قرآن است: محمد، احمد، عبد اللَّه، يس و نون»<ref>ترجمه تفسير مجمعالبيان، ج 20، ص 361.</ref>. |