ابوعلی جبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوعلی جبایی از متکلمان مشهور معتزله بصره<ref>عسقلانی، ابن حجر؛ لسان المیزان، بیروت، دارلکتب العلمیه، 1985.</ref> در قرن سوم می­باشد. بوعلی که در «جبّائی» از شهرهای بستان آباد [[خوزستان]]<ref>مقدسی؛ احسن التقاسیم، تحقیق شاکر لعییی، امارات، دارالسویدی، 2003 م، 342.</ref>، بین بصره و [[اهواز]]<ref>ملطی، ابی الحسین محمد بن احمد؛ التنبیه والرد، تحقیق محمدزاهد بن الحسن الکوثری قاهره، مکتبة الاهریة، 1997م، 39.</ref>، در سال 235 ق. به دنیا آمده است در بصره نزد بزرگانی از معتزله مانند [[عبدالله شمام]] علم کلام را آموخت<ref> پیشین: 39.</ref>. وی همچنین از [[اصحاب]] [[ابوالهذیل علاف]] نیز به شمار می­رود<ref>احمدبن یحیی؛ طبقات المعتزله، بیروت، دارالمنتظر، 1998م. ، 80.</ref>.

وی دو فرزند داشت : پسری به نام ابوهاشم که پس از مرگ پدر ریاست معتزله بصره را برعهده گرفت و دختری که گفته شده است در آرای معتزلی تبحر داشت و آموزه‌های آن مکتب را در میان زنان ترویج می‌کرد<ref>رجوع کنید به قاضی عبدالجباربن احمد، ص ۳۳۰؛

ابن مرتضی ، ص ۱۰۹.</ref>.

یکی از آثار جبّائی شامل پاسخهای او به پرسش‌های دخترش است<ref>ژیماره ، ۱۹۷۶؛همو، ۱۹۸۴، ش ۱۴.</ref>. احتمالاً همسر جبّائی خوزستانی بوده و با توجه به این که جبّائی ۴۲ ساله بوده که پسرش به دنیا آمده، می‌توان گفت که او پس از بازگشت از [[بغداد]] به [[خوزستان]]، ازدواج کرده است. اظهار صَفَدی<ref>ج ۴، ص ۷۴.</ref> را مبنی بر این که جبّائی همسر مادر ابوالحسن اشعری بوده، هیچ منبع دیگری تأیید نکرده است و اساساً این مطلب صحیح نیست <ref>گوئین ، ۱۹۸۲، ص ۱۳.</ref>.

گفتنی است که برخی از متکلمان امامیه ردیه­‌هایی بر ابوعلی جبایی نوشته‌اند که از آن جمله می­توان به ابوسهل اسماعیل بن علی (م. 311ق.)<ref> طوسی؛ الفهرست، تحقیق عبدالعزیز طباطبایی ، قم، مکتبة الطباطبایی؛ 1422ق. 49.</ref>، ابوجعفر محمد بن عبدالرحمان بن قبه رازی (م. قبل از 319ق.)<ref>نجاشی؛ کتاب الرجال، تحقیق ، شبیری زنجانی، قم، موسسة النشر الاسلامی، 1414ق. 375.</ref> و [[ابومحمد حسن بن موسی نوبختی]] (م. 3269ق.)<ref> پیشین: 375.</ref> اشاره کرد. در این باره باید گفت که روشن نیست ردیه‌­های این بزرگان [[شیعه]] بر چه نظریه یا اثری از ابوعلی جبایی وارد شده است. با این حال به ظن قوی می­توان گفت که پیرامون مسائل [[امامت]] بوده هم چنان که خود ابوعلی جبائی تنها اختلاف معتزله و [[شیعیان]] (در دوران خود را) مسئله امامت می­داند<ref>قزوینی، عبدالحلیل؛ تحقیق محدث ارموی، تهران، بی تا، 1358، 493.</ref>.

از ابوعلی در مباحث مختلف کلامی آرا و عقایدی بر جای مانده که بسیاری از ملل و نحل نگاران، آنها را مورد اشاره قرار داده­اند. در اینجا نظرات وی در حوزه کلام دقیق و کلام جلیل به صورت اجمالی معرفی خواهد شد. پیش از آن باید به این نکته اشاره کرد که منظور از کلام دقیق یا همان لطیف الکلام در علم کلام به آموزه‌هایی گفته می­شود که بیشتر در حوزه انسان شناسی و جهان شناسی به بحث می­پردازد و منظور از کلام جلیل در علم کلام به آموزه‌­هایی گفته می­شود که به نحوی به خداوند متعال مربوط شود.