احمد بن مصطفی علاوی: تفاوت میان نسخه‌ها

او اصول نگارش [[قرآن]] و سوره‌ها را به دست پدرش، حاجی مصطفی، که معلم [[قرآن کریم]] بود آموخت؛ بنابراین حفظ سوره الرحمن را به پایان رساند و سپس مجبور به تجارت شد. برای حمایت از خانواده، به ویژه پس از مرگ پدر، در سنین پایین، اما این مانع از آن نشد که خود را وقف حضور در درس‌های شبانه کند. وی به همراه گروهی از دانش آموزان در فقه، توحید و تفسیر به دست گروهی از شیوخ مدینه، فعالیت علمی خویش را دنبال کرد، تا زمانی که با معلم معنوی خود، شیخ سیدی محمد بن حبیب البوزیدی ملاقات کرد، و تا زمان مرگش در سال 1909 نزد او ماند. او حدود پانزده سال را با او گذرانده بود، و پس از او به عنوان خلافت در رأس دارکاوی در مستگانم و حومه آن، در حدود 1909 مأمور شد، و در آغاز دهه دوم قرن بیستم، آن را تأسیس کرد. نظم علوی، بدین ترتیب تولد یک راه معنوی جدید را اعلام کرد. در این چهارچوب، او تلاش کرد تا گوشه را به شکلی سازگار با تحولات دوران مدرن و در عین حال نقش آموزشی معنوی آن را حفظ کند و برجسته سازد و او برای ساختن گوشه جدیدی که تعدادی امکانات را گرد هم آورده است، به منظور انتقال آموزش خود شتاب کرد. و پیام اجتماعی، مانند بخش‌های مطالعه، چاپخانه، و نانوایی، او منتخبی از دانشمندان در تفسیر و حدیث را جذب کرد. مفاد فقه و زبان عربی. شیخ زندگی فکری در الجزایر و به طور کلی جهان عرب و [[جهان اسلام]] را با جلوه‌های ادبی و آثار بزرگ اجتماعی و ملی که همراه با رنسانس ملت الجزایر در آن دوره بود، غنی کرد.