سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

سنت در یک معنی به راه و روش و طریق گفته می شود <ref>(قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۱ ش، ششم، ج۳، ص۳۴۲. )</ref> بر این مبنا به روشی که مردم از آن پیروی کنند و برای آنان به صورت عادت در آمده باشد (چه نیکو و چه ناپسند) سنت گفته می‌شود.<br>

اما برخی سنت را راه و روش پسندیده می‌دانند، طبق این معنا، سنت به معنای شیوه و روش نیکو است و برای این‌که شیوه نادرست و ناپسند را افاده کند، باید مقید به قید سیئه شود<ref>[جرجانی، محمد ابن علی، کتاب التعریفات، ص۱۲۲.</ref>    <br>

واژۀ سنت در قرآن کریم به خداوند و نیز به گذشتگان نسبت‌داده‌شده است؛ چنان‌كه مى‌فرمايد: سُنَّةَ اللّٰهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللّٰهِ تَبْدِيلاً؛ <ref>فتح  آيه 23.</ref> «سنّت الهى، بر اين بوده [كه حقّ بر باطل غالب شود] و ابداً در سنّت خدا تغيير نخواهى يافت.<br>

سنت الله در تعبیر دیگری همان احکام الهی و اوار و نواهی خداوند است ابن منظور معتقد است سنت خداوند به معنای احکام، اوامر و نواهی خداوند است: «وسنة الله : أحکامه و أمره و نهیه؛ <ref>لسان العرب، ج13، ص225</ref>  وی در ادامه افزوده: «و سن الله سنة أی بین طریقاً قویماً؛ خداوند برای مردم سنت نهاد، یعنی راه صحیح و درستی را بیان کرد.»<br>

سنت در مفهوم غیردینی معمولاً به صورت جمع و مترادف با آداب و رسوم به کار می‌رود و عبارت است از اعمال و رفتارهایی که در خانواده، قبیله و جامعه از زمان‌های گذشته به ارث مانده و برای انجام آن، دلیل منطقی، دستور صریح و یا قانون مدونی وجود ندارد و همین مفهوم است که در انسان شناسی فرهنگی مدنظر است. <ref>امان الله قرایی مقدم، انسان شناسی فرهنگی (مردم شناسی فرهنگی)، (تهران: ابجد، 1382ش)، ص102.</ref><br>

سنت ارزش‌ها، هنجارها، قواعد و اصول معيني هستند كه توسط جامعه پذيرفته شده‌اند و بايد و نبايدهاي زندگي اجتماعي را مشخص مي‌كنند..  سنت از عناصر اصلي شكل‌دهي به فرهنگ است و حتي به نحوي آن را مي‌توان منبع اصلي زايش ارزش‌ها، هنجارها و باورها و تفكرات مشترك بين اعضاي يك جامعه به حساب آورد. سنت به این معنا با معنای عام فرهنگ هم معنا است.<br>

سنت عبارت است از نمونه‌هاي اخلاق جامعه كه در فرهنگ آن جامعه داراي ثبات و نهادينه شده باشد. <br>

<big>در جامعه در جامعه‌شناسي دين: سنت به معنای دستورات دینی به ثبات رسیده</big> <br>

<big>در فقه اسلامي: سنت(مستحب) به معنای یکی از احکام خمسه</big><br>

از جهت حجیت دلالت بر احکام شرعی سنت بعد از قرآن دومین مرتبه را داراست چون «مَّنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللّه» <ref>نساء/۸۰</ref> هر که از پیغمبر اطاعت کند، در حقیقت از خدا اطاعت کرده است و خداوند فرموده که «وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا<ref>»<big>[حشر/۷]</big></ref> چیزهایی را که پیغمبر برای شما (از احکام الهی) آورده است اجرا کنید، و از چیزهایی که شما را از آن بازداشته است، دست بکشید و خداوند جایی برای مشاقه با رسول نگذاشته است.<br>

در برخی  کشور  پايه حقوق با مراجعه به عرف به دست می آید(کامن لاو)و «عرف یا سنت » چیزی است که لااقل از يكي دو نسل قبل در جامعه و  بين مردم مشهور و معمول بوده و مقبول همگانی است، در نگاه آنها سنتی که  بر حسب ملاحظات ملي، مذهبي يا قومي شکل گرفته، مي‌تواند شاخص رفتارهاي عرفي باشد. البته زمان در اين تعريف بسيار حائز اهميت است، چراكه سنت‌ها در مقاطع مختلف تاريخي قابل تبديل هستند، هرچند غالباً سنت حاكم بر يك جامعه داراي پايداري نسبي است. <br>

سنت اشاره به جوهره‌اي است كه رابطه ميان انسان و خدا را توضيح مي‌دهد، این برداشت از سنت قرين با مفهوم دين است و در مقام تعارض مدرنیته با دین از این اصطلاح استفاده می شود.<br>

سنت در يكی از تعاريف رايج در بين مردم، انتقال به گذشته  و پافشاری در حفظ شرایط موجود است سنت به این اصطلاح نوعی محافظه کاری محسوب می شود، در این اصطلاح سنت حقیقتی است که در گذشته وجود داشته  و تلاش مي‌شود مجدداً احيا شود يا جامعه به شرايط پيشيني عودت داده شود و این سنت پایه اساسی محافظه کاری است که محافظه کار‌ها در صدد حفظ آن است. و در نگاه مدرنیست‌ها این معنا از سنت در  تقابل با تغییر و اصلاح اجتماعی است .<br>

سنت در قبال دو نوع دیگر اقتدار یعنی اقتدار كاريزماتيك و قانوني قرار می گیرد در این اصطلاح سنت اقتداری است که از قبل مورد همراهی مردم بوده و استمرار یافته است.  <br>

<big>نگاه مدرنیته در همه موارد، مورد نقد است.</big>

</big>