کلابیه: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن کلاب معتقد بود که خداوند کلامی ندارد که مسموع (قابل شنیدن) باشد. در این صورت، [[جبرئیل]] از خداوند سخنی نشنیده بلکه آن‌چه را که به آن مامور بوده به واسطه [[الهام]] به [[پیامبران]] ابلاغ می‌کرده است. در [[قرآن]] داریم که خداوند بدون آن‌که سخنی بگوید به فرشتگانش الهام کرد تا سجده کنند: «اسْجُدُوا لِآدَمَ» (سوره بقره،آیه 34) و نیز به زنبور عسل الهام کرد تا در کوه‌ها برای خود خانه بسازند. «وَ أَوْحی‏ رَبُّکَ إِلَی النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً سوره نحل آیه 70» کلابیه همچنین معتقد بودند که کلام خداوند قایم به ذات او و ازلی است و [[تورات]]، [[انجیل|انجیل]]، [[زبور]] و [[فرقان]]، همه یک چیز بیشتر نیستند، بلکه همه آن‌چه را که می‌‌شنویم و می‌‌خوانیم، حکایت کلام خداوند است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ  اول، ص 369 با ویرایش فنی، محتوایی و اصلاح عبارات.</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الإسلامیّین، ج ۱ ، ص ۲۴۹ - ۲۵۰</ref>  

[[رده: فرق و مذاهب]]