برید بن معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

|-

|راوی از [[معصوم]]

|-

|اعتبار

==خاندان==

برید، فرزند [[معاویه]]، از قبیله بنی‏عجل است که در [[کوفه]] ساکن بوده‌‏اند؛ قبیله بنی‏عجل از نژاد اعراب قحطانی می‏‌باشند که به کوفه [[هجرت]] کرده و در آن جا سکنا گزیده‌‏اند<ref>معجم قبایل عرب، باب بنی‏عجل.</ref>.

==برید از نگاه بزرگان==

==از منظر معصومان==

# جمیل بن درّاج می‏گوید: روزی وارد منزل امام صادق علیه السلام  شدم. هنگام ورود، مردی از اهل [[کوفه]] را مشاهده کردم که از اطاق امام بیرون آمد و خارج شد. وارد اطاق امام شدم و گفتم: مردی کوفی را مشاهده کردم که از دیدار شما برمی‏‌گشت. حضرت فرمود: خداوند روحش را مقدس گرداند، وی مورد اطمینان پدرم بود. امروز هم وی مورد اطمینان و رازدار من است. حضرت ادامه داد: زمانی که خداوند اراده کند بدی به اهل زمین برساند، به واسطه آنها آن بدی را برطرف می‏کند. آنها ستارگان [[شیعیان]] ما هستند. آنها باعث می‏شوند نام و یاد پدرم در همه جا زنده بماند. هر بدعتی را کشف می‏کنند و به مقابله برمی‏‌خیزند و بدعت‌‏ها را از [[دین]] می‌‏زدایند. در این هنگام حضرت گریه کردند. من پرسیدم: اینها چه کسانی هستند؟! فرمود: درود خداوند بر آنها باد! آنها «برید بن معاویه عجلی، زرارة بن اعین، [[ابوبصیر]] و [[محمد بن مسلم]]» هستند<ref> قاموس الرجال، ج 2، ص 277.</ref>.

# حذیفة بن اسید غفاری نقل می‏کند: از امام صادق علیه السلام  شنیدم که فرمود: روز قیامت شیعیان و اهل بیت علیه السلام ندا می‏‌دهند: اینان «برید بن معاویه، زرارة بن اعین، محمد بن مسلم و احول» اولین سبقت گیرندگان و اولین مقرّبان بودند<ref>همان، ص 10.</ref>.

#  

#  

# جمیل بن درّاج می‏گوید: از امام صادق علیه السلام  شنیدم که فرمود: بشارت ده مخبتین را به [[بهشت]]! «برید بن معاویه، ابوبصیر، محمد بن مسلم و زرارة بن اعین». این چهارنفر از نجیبان و پاکان اند. این‌ها امین خداوند در بیان احکام الهی هستند. اگر این‌ها نبودند، آثار [[نبوت]] از بین می‏رفت<ref>رجال کشی، ص 170.</ref>.

#  

==نکوهش برید==

#  

# یونس نقل میکند از مسمع که از ابن ابی‌سیّار شنیدم که اباعبداللّهی می‌فرمود: خداوند لعنت کند برید را، خداوند لعنت کند زرارة بن اعین را<ref>قاموس الرجال، ج 2، ص 276.</ref>.

# در سند روایاتی که در مذمّت برید نقل شده است، جبرئیل بن احمد قرار دارد که نه ممدوح است و نه ثقه.

# در صحیحه [[عبداللّه بن زرارة]] آمده است که حضرت امام صادقی فرمود: من عیب شما را می گویم و با این که شما را مذمّت میکنم، از شما دفاع میکنم چون میترسم دشمن به شما آسیب برساند و موجب حسد مردم و اذیت رساندن به شما شود<ref>معجم الرجال، خویی، ج 4، ص 198.</ref>.

در اینجا به نقل برخی از روایات وی تبرّک می‌جوییم:

# پس حضرت فرمود: به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست داشته باشد، خداوند آن را روز قیامت همراه ما محشور می‌دارد! و آیا «دین» چیزی جز حبّ هست؟ (دین بدون محبّت نیست)<ref>بحارالانوار، ج 27، ح 57.</ref>.

#  

# برید می‌گوید: امام صادق علیه السلام هر وقت اراده سفر می‌‏کرد، همه اهل و عیال خود را در خانه‏ای دعوت می‌کرد و دست را به دعا می‌داشت و می‌فرمود: «اللّهم انّی استودعک الغداة نفسی و مالی و اهلی و ولدی الشاهد منّا و الغائب، اللّهمّ احفظنا و احفظ علینا اجعلنا فیجورارک، اللّهم لاتسلبنا نعمتک و لا تغیّر ما بنا من عافیتک و فضلک<ref>همان، ص 283.</ref>؛ پروردگارا! امروز جان و مال و اهل و فرزندان حاضر و غایبم را به تو می‌سپارم. خدایا! ما را از شر حفظ کن و اموال ما را برای ما حفظ کن. خدایا! ما را در جوارِ خودت قرار ده. خدایا! نعمتت را از ما نگیر و احسان و فضلی را که به ما مرحمت فرموده‏‌ای، تغییر مده».

#  

#  

#  

# برید می‌گوید: از امام درمورد آیه «یا ایها الذین آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا....»، سؤال کردم. حضرت فرمود: صبرکنید بر انجام تکالیف و وظایف شرعی، و بردشمنی دشمنانتان صابر باشید و با امام موعود ارتباط داشته باشید<ref> تأویل الآیات، ص 86.</ref>.