عقد اخوت: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

معروف‌ترین عقد اخوت مربوط به پیمانی است که [[پیامبر(ص)]] بین [[مهاجران]] و [[انصار]] بست. پیوند برادری میان [[پیامبر(ص)]] و [[امام علی(ع)]] متواتر تاریخی است، یعنی افراد و منابع فراوانی آن را نقل کرده‌اند.  

اخوت به معنای برادری است وعقد اخوت یا صیغه‌ی اخوت هم پیوندی است که بین دونفر بسته می شود و برای خودش آدابی دارد. عقد اخوت می تواند دو تا دوست را که هیچ پیوند خونی وفامیلی با هم ندارند تبدیل به دو برادر کند. یعنی حقوقی را برگردن طرفین بگذارد و یک جوری دوستی و رفاقت را ثبت رسمی و دائمی کند.

دو نفر که از نظر روحی وفکری نزدیک هستند و احساس می کنند که می توانند این رفاقت را سال ها ادامه دهند، می توانند طرفین این عقد بی مهریه و هزینه باشند!

معلوم نیست که چرا هر وقت حرف از دوستی و رفاقت و برادری به میان می آید. یاد نوجوان ها و جوان ها می افتیم. انگار آدم بزرگ‌ها دل ندارند و رفاقت سرشان نمی شود. این اتفاق می تواند در بین آدمها با هر سن و سالی بیفتد و مثلاً در ایام خاصی در[[مساجد]] و هیأتها عقد اخوت دسته جمعی خوانده شود.  

اگر نگاهی  به متن صی غه‌ی برادری  بی ندازی د چی زهای ی  از حق و حقوق دو طرف دستگی رتان می  شود. « طبق ای ن متن دو طرف همهی حق های  برادران خونی  را بریکدی گر می  بخشند غی ر ازسه چی ز؛ دعا کردن برای  همدی گر، به دی داریکدی گر رفتن و مهمتر از همه شفاعت کردن از هم در [[روز قی امت]].»

همی ن شرط آخری  است که خی لی  ماجرا را مهم می  کند. بایک نفر پی وند برادری  ببندی د که از خودتان کار درست تر باشد. وبال گردن که نمی  خواهی د. بای د کسی  را پی دا کنی د که اگر فردای  قی امت کارتان لنگ ماند، طرف بتواندیک کاری  برای تان بکند. پس بهتر است دنبال آدمهای  معنوی  و با [[تقوا]] بگردی د وی ک جوری  مخ طرف را بزنی د که حاضر شود با شما عقد اخوت بخواند و بله را بگوی د.

دو شرط اول هم جای  تأمل دارد به وی ژه ای نکه ای ن روزها، ای می ل و sms، جای  دی دار و سرکشی  به فک و فامی ل و دوست ورفی ق را گرفته. اگرصی غه‌ی اخوت خوانده شد دی گر پی ام کوتاه و ای ن چی زها جواب نمی  دهد. درمتن عربی ، کلمه «زی اره» آمده است و ای ن یعنی  دی دار و ملاقات از نزدی ک.یعنی  بای د چند هفتهیک بار هم که شده به طرف سر بزنی . دعا کردنمان هم ای ن روزها به شدت شخصی  شده. همهی چی زهای  خوب را برای  خودمان می  خواهی م و بعضی  وقتها هم اگر بتوانی م یک طوری  دی گران را نفری ن می  کنی م و به زمی ن می  زنی م که دی گر بلند نشوند. ولی  آن چه که در دی ن مان توصی ه شده، دعا برای  دی گران اعم از فامی ل و دوست و همسای ه است. ظاهراًیکی  از راههای  اجابت شدن دعا همی ن است. برادر صی غه‌ای  که شدی داً نمی  توانی د از زی ر دعا کردن برای  همدی گر شانه خالی  کنی د وصد البته ای ن خی لی  به نفع‌تان است.

سابقه نخستین پیمان برادری و برقراری عقد اخوت در [[مدینه]] به اوایل ورود [[پیامبر(ص)]] به این شهر برمی‌گردد. مدتی بود که پیامبر از [[مکه]] به مدینه مهاجرت کرده بود و گروهی از مسلمانان مکه که بعد‌ها به [[مهاجرین]] مشهور ‌شدند او را در این [[هجرت]] همراهی می‌کردند. این گروه وقتی همراه پیامبر(ص) از مکه خارج می‌شدند مال و منال خود را در مکه جا گذاشتند. از طرفی در مدینه هم قوم و خویشی نداشتند که از آنها حمایت کند اما در مدینه کسانی بودند که به پیامبر و [[دین]] او [[ایمان]] آورده بودند و به آنها [[انصار]] می‌گفتند؛‌‌ همان گروهی که هر‌چه داشتند با مهاجرین تقسیم کردند. پیامبر(ص) هم برای اینکه میان مهاجرین و انصار اختلافی پیش نیاید و ‌روح برادری و برابری دینی را به‌نمایش بگذارد، رسم اخوت و برادر‌خواندگی را بنا کرد. پیامبر(ص) انصار را از این طریق به‌کار خیر تشویق کرد و مهاجرین را در برابر انصار مسئول ساخت. به اعتقاد کار‌شناسان، پیامبر(ص) به این دلیل میان مهاجرین و انصار عقد اخوت خواند تا معنی جامعه اسلامی محقق شود و همه افراد اجتماع نسبت به هم حس مسئولیت پیدا کنند.

مزیت و برتری این روز شریف [[غدیر]]، بیش از آن است که ذکر شود و این روز، روز قبولی اعمال [[شیعیان]] و روز برطرف شدن غم‌های ایشان است و روزی است که [[حضرت موسی]] بر ساحران پیروز شد و خدا آتش را بر [[ابراهیم]] سرد و سلامت نمود و حضرت موسی، [[یوشع بن نون]] را جانشین خود کرد و حضرت عیسی [[شمعون الصّفا]] را [[خلیفه]] خود نمود و [[حضرت سلیمان]] ملّت خود را بر جانشینی [[آصف بن برخیا]] گواه گرفت و جناب [[رسول خدا]] بین [[اصحاب]] خود عقد برادری برقرار کرد.

[[فیض کاشانی]] در کتاب «خلاصه الاذکار» صیغه اُخُوَّت را قریب به همین صورت ذکر کرده، آنگاه فرموده: طرف مقابل قبول کند برای خود یا موکل خود به لفظی که دلالت بر قبول نماید، سپس از یکدیگر جمیع حقوق برادری را جز دعا و زیارت ساقط کنند.

یکی از مسائلی که درباره عقد اخوت مطرح می‌شود این است که آیا زنان نمی‌توانند با همدیگر خواهر‌خوانده شوند؟ چون خیلی‌ها با توجه به‌نام این عقد تصور می‌کنند فقط مردان حق برادرخواندگی دارند. استفاده از واژه مذکر هم به‌خاطر منحصر شدن این عقد برای مردان نیست بلکه در زبان عربی آنچه را می‌خواهند عمومیت بدهند و به تمامی مردم سرایت دهند مذکر می‌آورند. بنابراین طبق سنت اسلامی خانم‌ها نیز می‌توانند با هم خواهرخوانده شوند. در کتاب «الغدیر» [[علامه امینی]] نیز آمده که پیامبر(ص) میان [[حضرت فاطمه(س)]] و همسرش (ام‌سلمه) این عقد را جاری کرده بود. در‌واقع تمامی حقوقی که در عقد اخوت بین مردان ایجاد می‌شود، در میان خانم‌ها هم ایجاد می‌شود و هیچ تفاوتی در این میان بین زن و مرد وجود ندارد. البته لازم به‌ذکر است که عقد اخوت فقط و فقط میان دو همجنس می‌تواند برقرار شود. البته در خصوص جاری کردن عقد اخوت میان خانم‌ها علما نظرات مختلفی دارند. بعضی این عقد را مختص مردان می‌دانند و برخی دیگر گفته‌اند که این عقد بین دو خانم رجائا باید خوانده شود. به‌دلیل نظرات مختلف در این خصوص بهتر است مکلفین به حکم مرجع خود مراجعه کنند.

# [https://rasekhoon.net/article/show/165676/%D8%A7%D8%AE%D9%88%D8%AA-%D9%8A%D8%B9%D9%86%D9%8A-%DA%86%D9%87 برگرفته از سایت اخوت يعني چه؟ - راسخونhttps://rasekhoon.net]   

#