پرش به محتوا

حشیشیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳ دسامبر ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - '==پانویس==↵↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:'
جز (جایگزینی متن - 'آن‌ها' به 'آنها')
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:')
خط ۱۹: خط ۱۹:
مقریزی ادامه می‌دهد:استعمال حشیش در مصر در میان طبقه توانگر و سرمایه ‏دار قاهره شیوع پیدا کرد، به طوری که امیر سودون شیخونی در سال 780 آن را در مصر ممنوع  و جرایمی برای استعمال کنندگان تعیین کرد.بعدها استعمال آن شایع گشت و مردی اسماعیلی نسخه‏‌ای نوشت که می‌‏توان حشیش را با عسل آمیخت و آن را به کار برد و نام آن دارو را عقده (آمیخته و ممزوج) نام نهاد. شیره و عصاره حشیش را چرس خوانند و آن را اسرار می‏‌نامند و به فارسی برگ بنگ و به عربی ورق الخیال می‏‌خوانند و بعضی از مصنفان آن را سبز یا سبزه یا گیاه اخضر خواندند و عصاره آن را بنگاب گویند.به عقیده نگارنده حشاشین (چنانکه در پیش گفته شده است)، از این جهت به اسماعیلیه اطلاق می‏‌گردد که آنان بعضی اوقات حشیش استعمال می‏‌کردند تا از خود بیخود شده و دشمن خود را به قتل رسانند و نهادن نام‏Assassin بر آنها درست نیست، زیرا این کلمه از واژه اساس عربی می‌آید و چون اسماعیلیه در مذهب خود اساس دین را اعتقاد به امام حی و اطاعت از دستورهای او می‏‌دانستند از این جهت ایشان را اساسیه یا اهل الاساس خواندند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم،  ص 161</ref> <ref>سید حسن امین، دائرة المعارف اسلامیه ج 7، ص 440- 444.</ref>   
مقریزی ادامه می‌دهد:استعمال حشیش در مصر در میان طبقه توانگر و سرمایه ‏دار قاهره شیوع پیدا کرد، به طوری که امیر سودون شیخونی در سال 780 آن را در مصر ممنوع  و جرایمی برای استعمال کنندگان تعیین کرد.بعدها استعمال آن شایع گشت و مردی اسماعیلی نسخه‏‌ای نوشت که می‌‏توان حشیش را با عسل آمیخت و آن را به کار برد و نام آن دارو را عقده (آمیخته و ممزوج) نام نهاد. شیره و عصاره حشیش را چرس خوانند و آن را اسرار می‏‌نامند و به فارسی برگ بنگ و به عربی ورق الخیال می‏‌خوانند و بعضی از مصنفان آن را سبز یا سبزه یا گیاه اخضر خواندند و عصاره آن را بنگاب گویند.به عقیده نگارنده حشاشین (چنانکه در پیش گفته شده است)، از این جهت به اسماعیلیه اطلاق می‏‌گردد که آنان بعضی اوقات حشیش استعمال می‏‌کردند تا از خود بیخود شده و دشمن خود را به قتل رسانند و نهادن نام‏Assassin بر آنها درست نیست، زیرا این کلمه از واژه اساس عربی می‌آید و چون اسماعیلیه در مذهب خود اساس دین را اعتقاد به امام حی و اطاعت از دستورهای او می‏‌دانستند از این جهت ایشان را اساسیه یا اهل الاساس خواندند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم،  ص 161</ref> <ref>سید حسن امین، دائرة المعارف اسلامیه ج 7، ص 440- 444.</ref>   


==پانویس==
== پانویس ==  
 
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
[[رده: فرق و مذاهب]]