۸٬۲۰۰
ویرایش
حزب وحدت مردمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
=تاریخچه= | =تاریخچه= | ||
ریشه های اولیه این حزب به اوایل دهه هفتاد قرن بیستم برمی‌گردد. جنبش وحدت مردمی در سال 1973 توسط احمد بن صالح بنیان نهاده شد؛ اما بخشی از گروه او در اواخر دهه هفتاد از او منحرف شدند و تلاش کردند نام اصلی حزب را به انحصار خود درآورند. | ریشه های اولیه این حزب به اوایل دهه هفتاد قرن بیستم برمی‌گردد. جنبش وحدت مردمی در سال 1973 توسط احمد بن صالح بنیان نهاده شد؛ اما بخشی از گروه او در اواخر دهه هفتاد از او منحرف شدند و تلاش کردند نام اصلی حزب را به انحصار خود درآورند. | ||
[[مهندس محمد بلحاج عمر]] نزدیک به بیست سال رهبری حزب وحدت مردمی را بر عهده داشته است. و سیاست محرمانگی حزب را به سوی فعالیت‌های حقوقی سوق داد. او در سال 1981 مجوز روزنامه تحت عنوان وحدت را بدست آورد و در 19 نوامبر 1983 اجازه فعالیت قانونی گرفت. پس از روی کار آمدن بن علی، حزب به دو جریان تقسیم شد ، یکی در حمایت از رژیم جدید به نمایندگی از طرف دبیرکل و دیگری در مقابل وی موضع انتقادی را به رهبری «جلول | [[مهندس محمد بلحاج عمر]] نزدیک به بیست سال رهبری حزب وحدت مردمی را بر عهده داشته است. و سیاست محرمانگی حزب را به سوی فعالیت‌های حقوقی سوق داد. او در سال 1981 مجوز روزنامه تحت عنوان وحدت را بدست آورد و در 19 نوامبر 1983 اجازه فعالیت قانونی گرفت. پس از روی کار آمدن بن علی، حزب به دو جریان تقسیم شد ، یکی در حمایت از رژیم جدید به نمایندگی از طرف دبیرکل و دیگری در مقابل وی موضع انتقادی را به رهبری «جلول عزونه» اتخاذ کرد و وی پس از اجرای شورای مرکزی حزب از حزب جدا شد. در انتخابات دبیر کلی شورای مرکزی محمد بلحاج عمر با برتری یک رای بر جلول آزونه برتری یافت و به عنوان دبیر کل حزب برگزیده شد. | ||
این حزب به رهبری بلحاج عمر در دهه نود قرن بیستم در حمایت از دولت به فعالیت ادامه داد. حکومت نیز با اعطای کرسی های پارلمان و انتصاب تعدادی از اعضای حزب در پست های دیپلماتیک و دادن مسئولیت نهادهای عمومی از حزب حمایت کرد. حزب در انتخابات 1994 با به دست آوردن دو کرسی اختصاص یافته به احزاب مخالف وارد پارلمان شد. در انتخابات 1999 ، محمد بلحاج عمر ، دبیرکل حزب ، برای انتخابات ریاست جمهوری اقدام کرد ، اما کمتر از یک درصد آرا را به دست آورد. در انتخابات 2009 محمد بوشیحه با کسب 5 درصد آراء رهبر حزب شد. | این حزب به رهبری بلحاج عمر در دهه نود قرن بیستم در حمایت از دولت به فعالیت ادامه داد. حکومت نیز با اعطای کرسی های پارلمان و انتصاب تعدادی از اعضای حزب در پست های دیپلماتیک و دادن مسئولیت نهادهای عمومی از حزب حمایت کرد. حزب در انتخابات 1994 با به دست آوردن دو کرسی اختصاص یافته به احزاب مخالف وارد پارلمان شد. در انتخابات 1999 ، محمد بلحاج عمر ، دبیرکل حزب ، برای انتخابات ریاست جمهوری اقدام کرد ، اما کمتر از یک درصد آرا را به دست آورد. در انتخابات 2009 محمد بوشیحه با کسب 5 درصد آراء رهبر حزب شد. | ||
در انتخابات قانونگذاری ، در سال 2004 این حزب - مطابق با نتایج اعلام شده - 152،987 رأی را به دست آورد که با آن 11 کرسی را به دست آورد و در انتخاباتی که در 25 اکتبر 2009 برگزار شد، این حزب 150،639 ، یا 3.39 درصد از آراء را به دست آورد که در نتیجه 12 کرسی از صندلی های اختصاص یافته به احزاب مخالف که خاکستری رنگ هستند را به دست آورد. پس از انقلاب تونس ، محمد بوشیحه از سمت دبیر کلی حزب برکنار و در مراسم شورای عمومی حزب، «حسین حمامی» جایگزین وی شد.<ref>"معلومات عن حزب الوحدة الشعبیة (تونس) علی موقع id.loc.gov". id.loc.gov. مؤرشف من الأصل فی 18 دیسمبر 2019</ref> | در انتخابات قانونگذاری ، در سال 2004 این حزب - مطابق با نتایج اعلام شده - 152،987 رأی را به دست آورد که با آن 11 کرسی را به دست آورد و در انتخاباتی که در 25 اکتبر 2009 برگزار شد، این حزب 150،639 ، یا 3.39 درصد از آراء را به دست آورد که در نتیجه 12 کرسی از صندلی های اختصاص یافته به احزاب مخالف که خاکستری رنگ هستند را به دست آورد. پس از انقلاب تونس ، محمد بوشیحه از سمت دبیر کلی حزب برکنار و در مراسم شورای عمومی حزب، «حسین حمامی» جایگزین وی شد.<ref>"معلومات عن حزب الوحدة الشعبیة (تونس) علی موقع id.loc.gov". id.loc.gov. مؤرشف من الأصل فی 18 دیسمبر 2019</ref> | ||