پرش به محتوا

ابن عسکر: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲
جز
تمیزکاری
جز (جایگزینی متن - '[[رده: ' به '[[رده:')
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''اِبْن‌ِ عَسْکر''' ابوعبدالله‌ محمد بن‌ علی‌ بن‌ عمر بن‌ حسین‌ بن‌ مصباح‌ حسنی‌ سریفی‌ معروف‌ به‌ ابن‌ عسکر، قاضی‌، مورخ‌ و صوفی‌ مراکشی‌ است.  
'''اِبْن‌ِ عَسْکر''' ابوعبدالله‌ محمد بن‌ علی‌ بن‌ عمر بن‌ حسین‌ بن‌ مصباح‌ حسنی‌ سریفی‌ معروف‌ به‌ ابن‌ عسکر، قاضی‌، مورخ‌ و صوفی‌ مراکشی‌ است.  


==تولد==
== تولد ==
وی‌ در سال 936 هجری در شفشاون‌ (شهری‌ در جنوب‌ تطوان‌ در شمال‌ مراکش‌) تولد یافت<ref>‌ II/677) ؛ GAL,S, نک: 246</ref> و در زادگاه‌ خویش‌ به‌ فراگیری‌ دانش‌ پرداخت‌.  
وی‌ در سال 936 هجری در شفشاون‌ (شهری‌ در جنوب‌ تطوان‌ در شمال‌ مراکش‌) تولد یافت<ref>‌ II/677)؛ GAL,S, نک: 246</ref> و در زادگاه‌ خویش‌ به‌ فراگیری‌ دانش‌ پرداخت‌.  


==تعلیم==
== تعلیم ==
در 964ق‌ به‌ [[فاس]] رفت‌ و در آنجا نزد محمد بن‌ عمر مختاری‌ [[فقه‌]] آموخت‌ <ref>تازی‌، 2/512</ref>. وی‌ در 967ق‌ از سوی‌ مولای‌ عبدالله‌ حسنی‌ پادشاه‌ بنی‌ سعد مغربی‌ به‌ سمت‌ قضا و افتاء قصبه کتامه‌ منصوب‌ گردید و سپس‌ به‌ مسافرت‌ در شهرهای‌ [[مراکش‌]] پرداخت‌. در 969ق‌ به‌ جنوب‌ مراکش‌ سفر کرد و مدتی‌ طولانی‌ در آنجا اقامت‌ نمود و اوقات‌ خود را وقف‌ مطالعه‌ در تصوف‌ ساخت‌ <ref>GAL,S,II/678) ; 2 EI</ref>
در 964ق‌ به‌ [[فاس]] رفت‌ و در آنجا نزد محمد بن‌ عمر مختاری‌ [[فقه‌]] آموخت‌ <ref>تازی‌، 2/512</ref>. وی‌ در 967ق‌ از سوی‌ مولای‌ عبدالله‌ حسنی‌ پادشاه‌ بنی‌ سعد مغربی‌ به‌ سمت‌ قضا و افتاء قصبه کتامه‌ منصوب‌ گردید و سپس‌ به‌ مسافرت‌ در شهرهای‌ [[مراکش‌]] پرداخت‌. در 969ق‌ به‌ جنوب‌ مراکش‌ سفر کرد و مدتی‌ طولانی‌ در آنجا اقامت‌ نمود و اوقات‌ خود را وقف‌ مطالعه‌ در تصوف‌ ساخت‌ <ref>GAL,S,II/678) ; 2 EI</ref>


او در این‌ مسافرتها دانشمندان‌ بسیاری‌ را ملاقات‌ نمود و نزد آنان‌ به‌ کسب‌ دانش‌ پرداخت‌. و از سیدی‌ یوسف‌ فجیجی‌ اجازه نامه شیوخ‌ سلسله [[نورانیه‌]] را دریافت‌ کرد و از سیدی‌ عبدالوارث‌ یالصوتی‌ رسالة ابن‌ ابی‌ زید، ارجوزة طبی‌ ابن‌ سینا و رائیة شریشی‌ را فراگرفت‌ و بیش‌ از 7 سال‌ نزد او به‌ دانش‌ اندوزی‌ پرداخت‌ و آنگاه‌ علم‌ [[کلام‌]] و فنون‌ [[تصوف]] را از سیدی‌ عبدالله‌ هبطی‌ و تاریخ‌ را از ابوالعباس‌ احمد شاعر یجمی‌ فراگرفت‌ و از سیدی‌ عبدالعزیز سجلماسی‌ و کسانی‌ دیگر اجازه روایت‌ یافت‌ <ref>مراکشی‌، 4/174- 175</ref>.
او در این‌ مسافرتها دانشمندان‌ بسیاری‌ را ملاقات‌ نمود و نزد آنان‌ به‌ کسب‌ دانش‌ پرداخت‌. و از سیدی‌ یوسف‌ فجیجی‌ اجازه نامه شیوخ‌ سلسله [[نورانیه‌]] را دریافت‌ کرد و از سیدی‌ عبدالوارث‌ یالصوتی‌ رسالة ابن‌ ابی‌ زید، ارجوزة طبی‌ ابن‌ سینا و رائیة شریشی‌ را فراگرفت‌ و بیش‌ از 7 سال‌ نزد او به‌ دانش‌ اندوزی‌ پرداخت‌ و آنگاه‌ علم‌ [[کلام‌]] و فنون‌ [[تصوف]] را از سیدی‌ عبدالله‌ هبطی‌ و تاریخ‌ را از ابوالعباس‌ احمد شاعر یجمی‌ فراگرفت‌ و از سیدی‌ عبدالعزیز سجلماسی‌ و کسانی‌ دیگر اجازه روایت‌ یافت‌ <ref>مراکشی‌، 4/174- 175</ref>.


==درگذشت==
== درگذشت ==
ابن‌ عسکر در 975ق‌ بار دیگر به‌ عنوان‌ قاضی‌ شهر شفشاون‌ و ترغه‌ و بلاد غماره‌ انتخاب‌ گردید و پس‌ از مرگ‌ مولای‌ عبدالله،‌ ابن‌ عسکر به‌ فرزند او محمد بن‌ عبدالله‌ که‌ در 981ق‌ به‌ جانشینی‌ پدر رسیده‌ بود، پیوست‌ و دیری‌ نپایید که‌ محمد از عبدالملک‌ شکست‌ خورد و همراه‌ با ابن‌ عسکر به‌ طنجه‌ رفت‌. محمد برای‌ جنگ‌ برضد عموی‌ خود از دُن‌ سباستیان‌ پرتقالی‌ پادشاه‌ مسیحی‌ استمداد کرد و او با این‌ شرط که‌ سواحل‌ مغرب‌ به‌ مسیحیان‌ واگذار شود به‌ یاری‌ او شتافت‌. سباستیان‌ با سپاهی‌ که‌ شمار آن‌ را بین‌ 60 تا 125 هزار نفر نوشته‌اند، همراه‌ محمد و یارانش‌ که‌ حدود 300 نفر بودند به‌ سواحل‌ مغرب‌ حمله‌ بردند و به‌ قتل‌ و غارت‌ پرداختند. عبدالملک‌ به‌ مقابله‌ پرداخت‌ و در جنگی‌ که‌ میان‌ آنان‌ در وادی‌ المخازن‌ به‌ وقوع‌ پیوست‌، سباستیان‌ و محمد و ابن‌ عسکر کشته‌ شدند و عبدالملک‌ نیز در حین‌ جنگ‌ جان‌ سپرد و برادرش‌ احمد به‌ پادشاهی‌ رسید. چون‌ مسلمانان‌ جسد ابن‌ عسکر را بین‌ کشته‌های‌ مسیحیان‌ یافتند، درباره موضع‌ وی‌ در این‌ جنگ‌ و عقیده او به‌ شک‌ افتادند و او را گنهکار شمردند، ولی‌ محمد بن‌ عبدالله‌ هبطی‌ فرزند استاد وی‌، در منظومه‌ای‌ که‌ درباره این‌ جنگ‌ سروده‌ با اینکه‌ او را مقصّر شمرده‌، از اعتقاد ابن‌ عسکر دفاع‌ کرده‌ است‌ <ref>همو، 4/175؛ وفرانی‌، 73-76؛ قس‌:، GAL,S همانجا؛ 2 EI</ref>.
ابن‌ عسکر در 975ق‌ بار دیگر به‌ عنوان‌ قاضی‌ شهر شفشاون‌ و ترغه‌ و بلاد غماره‌ انتخاب‌ گردید و پس‌ از مرگ‌ مولای‌ عبدالله، ‌ ابن‌ عسکر به‌ فرزند او محمد بن‌ عبدالله‌ که‌ در 981ق‌ به‌ جانشینی‌ پدر رسیده‌ بود، پیوست‌ و دیری‌ نپایید که‌ محمد از عبدالملک‌ شکست‌ خورد و همراه‌ با ابن‌ عسکر به‌ طنجه‌ رفت‌. محمد برای‌ جنگ‌ برضد عموی‌ خود از دُن‌ سباستیان‌ پرتقالی‌ پادشاه‌ مسیحی‌ استمداد کرد و او با این‌ شرط که‌ سواحل‌ مغرب‌ به‌ مسیحیان‌ واگذار شود به‌ یاری‌ او شتافت‌. سباستیان‌ با سپاهی‌ که‌ شمار آن‌ را بین‌ 60 تا 125 هزار نفر نوشته‌اند، همراه‌ محمد و یارانش‌ که‌ حدود 300 نفر بودند به‌ سواحل‌ مغرب‌ حمله‌ بردند و به‌ قتل‌ و غارت‌ پرداختند. عبدالملک‌ به‌ مقابله‌ پرداخت‌ و در جنگی‌ که‌ میان‌ آنان‌ در وادی‌ المخازن‌ به‌ وقوع‌ پیوست‌، سباستیان‌ و محمد و ابن‌ عسکر کشته‌ شدند و عبدالملک‌ نیز در حین‌ جنگ‌ جان‌ سپرد و برادرش‌ احمد به‌ پادشاهی‌ رسید. چون‌ مسلمانان‌ جسد ابن‌ عسکر را بین‌ کشته‌های‌ مسیحیان‌ یافتند، درباره موضع‌ وی‌ در این‌ جنگ‌ و عقیده او به‌ شک‌ افتادند و او را گنهکار شمردند، ولی‌ محمد بن‌ عبدالله‌ هبطی‌ فرزند استاد وی‌، در منظومه‌ای‌ که‌ درباره این‌ جنگ‌ سروده‌ با اینکه‌ او را مقصّر شمرده‌، از اعتقاد ابن‌ عسکر دفاع‌ کرده‌ است‌ <ref>همو، 4/175؛ وفرانی‌، 73-76؛ قس‌:، GAL,S همانجا؛ 2 EI</ref>.


==آثار==
== آثار ==
از ابن‌ عسکر رساله کوتاهی‌ به‌ نام‌ دوحة الناشر لمحاسن‌ من‌ کان‌ بالمغرب‌ من‌ مشایخ‌ القرن‌ العاشر باقی‌ مانده‌ است‌ که‌ فهرست‌ گونه‌ای‌ درباره مشایخ‌ او و نیز گزارشی‌ از احوال‌ برخی‌ از بزرگان‌ مغرب‌ در قرن‌ 10ق‌ است‌ <ref>مراکشی‌، 4/174</ref>. این‌ کتاب‌ شامل‌ اطلاعات‌ فراوانی‌ درباره زادگاه‌ خود اوست‌، گرچه‌ از حوادث‌ سیاسی‌ آنجا بحثی‌ نکرده‌ است‌، اما این‌ کتاب‌ در مراکش‌ از قدر و منزلت‌ بسیاری‌ برخوردار بوده‌ است‌ <ref> 2 EI</ref>.  
از ابن‌ عسکر رساله کوتاهی‌ به‌ نام‌ دوحة الناشر لمحاسن‌ من‌ کان‌ بالمغرب‌ من‌ مشایخ‌ القرن‌ العاشر باقی‌ مانده‌ است‌ که‌ فهرست‌ گونه‌ای‌ درباره مشایخ‌ او و نیز گزارشی‌ از احوال‌ برخی‌ از بزرگان‌ مغرب‌ در قرن‌ 10ق‌ است‌ <ref>مراکشی‌، 4/174</ref>. این‌ کتاب‌ شامل‌ اطلاعات‌ فراوانی‌ درباره زادگاه‌ خود اوست‌، گرچه‌ از حوادث‌ سیاسی‌ آنجا بحثی‌ نکرده‌ است‌، اما این‌ کتاب‌ در مراکش‌ از قدر و منزلت‌ بسیاری‌ برخوردار بوده‌ است‌ <ref> 2 EI</ref>.  


خط ۲۱: خط ۲۱:
کتاب‌ دیگری‌ را به‌ نام‌ دیوان‌ الشّرفاء نیز به‌ او نسبت‌ داده‌اند <ref>ابن‌ سوده‌، 115</ref>.
کتاب‌ دیگری‌ را به‌ نام‌ دیوان‌ الشّرفاء نیز به‌ او نسبت‌ داده‌اند <ref>ابن‌ سوده‌، 115</ref>.


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس|2}}
{{پانویس|2}}


==منابع==
== منابع ==


#ابن‌ سوده‌، عبدالسلام‌، دلیل‌ مورخ‌ المغرب‌ الاقصی‌، تطوان‌، 1369ق‌/ 1950م‌
# ابن‌ سوده‌، عبدالسلام‌، دلیل‌ مورخ‌ المغرب‌ الاقصی‌، تطوان‌، 1369ق‌/ 1950م‌
#تازی‌، عبدالهادی‌، جامع‌ القرویین‌، بیروت‌، 1973م‌
# تازی‌، عبدالهادی‌، جامع‌ القرویین‌، بیروت‌، 1973م‌
#حجی‌، محمد، فهرس‌ الخزانة العلمیة الصبیحیة، کویت‌، 1406ق‌/1985م‌
# حجی‌، محمد، فهرس‌ الخزانة العلمیة الصبیحیة، کویت‌، 1406ق‌/1985م‌
#سعدالله‌، ابوالقاسم‌، تاریخ‌ الجزائر الثقافی‌، الجزائر، 1401ق‌/1981م‌
# سعدالله‌، ابوالقاسم‌، تاریخ‌ الجزائر الثقافی‌، الجزائر، 1401ق‌/1981م‌
#سلاوی‌، احمد، الاستقصاء، به‌ کوشش‌ جعفر بن‌ احمد ناصری‌ و محمد بن‌ احمد، دارالبیضاء، 1955م‌
# سلاوی‌، احمد، الاستقصاء، به‌ کوشش‌ جعفر بن‌ احمد ناصری‌ و محمد بن‌ احمد، دارالبیضاء، 1955م‌
#مراکشی‌، عباس‌، الاعلام‌ بمن‌ حل‌ّ مراکش‌، فاس، 1356ق‌/1937م‌
# مراکشی‌، عباس‌، الاعلام‌ بمن‌ حل‌ّ مراکش‌، فاس، 1356ق‌/1937م‌
#وفرانی‌، محمد الصغیر، نزهة الحادی‌ باخبار ملوک‌ القرن‌ الحادی‌، به‌ کوشش‌ هوداس‌، رباط، 1888م‌
# وفرانی‌، محمد الصغیر، نزهة الحادی‌ باخبار ملوک‌ القرن‌ الحادی‌، به‌ کوشش‌ هوداس‌، رباط، 1888م‌
#GAL,S
#GAL,S
#WNGD.
#WNGD.
۴٬۹۳۳

ویرایش