احمد بن ابراهیم بن مخلد: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن ابراهیم بن مخلد، ابوعبدالله. محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. وی در زمان وفات نایب چهارم [[امام زمان(عج)|امام عصرعجل الله فرجه الشریف]] [[ابوالحسن علی بن محمد سمری]](م329ق) بر بالینش حضور داشت و پیش‏گویی سمری را در باره وفات پدر شیخ صدوق «علی بن حسین بن بابویه قمی»(م328ق) شنیده است، پس وی حداقل تا آن تاریخ حیات داشته است. همچنین شاگرد او «صالح بن شعیب طالقانی» تا سال 339هجری حیات داشته است. بنابراین وفات صاحب شرح ‏حال را می‏‌توان پیش از 339هجری در نظر گرفت. وی در [[بغداد]] اقامت داشت و در آنجا نزد اساتید عصر خود به استماع [[حدیث]] پرداخت و خود نیز در شمار اساتید بغداد در آمد. هر چند حدیثی از او در منابع [[شیعه]] به چشم نمی‏‌خورد اما قرائن نشان می‏‌دهد که وی از بزرگان علمی در بغداد بوده است زیرا حضور وی بر بالین [[ابوالحسن سمری]] که به همراه جمعی از دانشمندان و اساتید بغداد بوده است، حاکی از آن است که وی دارای وجهه علمی و اجتماعی بوده است. در منابع نامی از اساتید او ذکر نشده است.  

# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص18؛

# الغیبه، طوسی، ص394 شماره 364؛

# کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج2ص270 حدیث33.

[[رده:عالمان]]

[[رده:عالمان شیعه]]

[[رده:محدثان شیعه]]