الجزیره: تفاوت میان نسخه‌ها

=جغرافیا=

الجزیره در سمت باختری یکی از خلیج‌های دریای مدیترانه قرار دارد.

نام این شهر از چهار جزیره‌ای گرفته شده‌است که در دریای روبه‌روی شهر واقع شده‌اند.

این شهر به خاطر ساختمان‌های سفیدرنگش به عنوان «الجزیره سپید» لقب گرفته‌است.

لقب دیگر این شهر «البهجة» است. به نام «ماهروسا» نیز خوانده می‌شود.

=جمعیت=

=اقتصاد=

یکی از شاخص ترین ویژگیهای این شهر وجود فضاهای سبز انبوه و گسترده است.

شهر قدیم یا مدینه الجزیره، “قصبه” (Casbah) نامیده می‌شود و تاریخچه آن به عهد باستان بر می‌گردد. قصبه، در آن زمان در مجاورت بندر فنیقی‌ها، سپس بِربِرها و در نهایت رومی‌ها بوده است. قصبه در قرن دهم میلادی از سوی بربرها شکل گرفته و نمونه‌ای از معماری اسلامی و شهرسازی عربی – بربر است. این شهر به دو بخش علیا و سفلی تقسیم شده که بخش سفلی (در مجاورت دریا)، در دوره استعمار فرانسه تخریب شده و به سبک اروپایی بازسازی شده است. قصبه الجزیره از نظر فرم فضایی و تیپولوژی مدینه‌های عربی، منحصر بفرد بوده و با سایر مدینه‌ها متفاوت است.

کاربرد هنر اسلامی در معماری: تزئینات، جزء جدا نشدنی معماری این قصرها است. (در خانه‌های طبقات اجتماعی – اقتصادی پایین تر، تزئینات کمتر و ساده تر می‌شود.) کاشیکاری، هنر بومی این منطقه است و تمامی کاشیها، تک تک و با دست کار شده است. نقوش روی سقف نیز با دست و در محل ترسیم شده است. موتیف‌های به کار رفته در تزئینات موتیف‌های گیاهی هستند چرا که استفاده از موتیف انسانی در اسلام جایز نیست؛ اما موتیف‌های انسانی پس از دوره بازسازی فرانسویها، به وفور در نماها و سردرها مشاهده می‌شود.

بخشی از قصبه علیا تا حد زیادی فرم و ساختار اصیل خود را حفظ کرده است؛ هر چند که فرانسویها بخش‌هایی از بافت را به خیابانهای نسبتاً عریض تبدیل کرده‌اند. ویژگیهای مرفولوژیک قصبه علیا:

با وجود فرسودگی و مشکلات موجود، زندگی کاملاً عادی و سرزندگی و پویایی در قصبه جریان دارد و مردم از امکانات زندگی از جمله مراکز بهداشتی و درمانی، داروخانه، پست و … برخوردارند. از دیگر ویژگی‌های قصبه تداوم برخی صنایع و مشاغل قدیمی به ویژه نجاری است.

مرکز کنونی شهر الجزیره که در مجاورت قصبه واقع شده، در زمان استعمار فرانسه شکل گرفته است. به همین دلیل به آن مرکز کولونیال، یعنی استعماری، نیز گفته می‌شود. سبک معماری و شهرسازی فرانسوی، موسوم به سبک هوسمانی، کاملاً مشهود است که از ویژگی‌های آن می‌توان به بلوارهای عریض، بالکن در تمام طبقات و پرهیز از کنج‌های تیز اشاره کرد.

معماری کولونیال در مرکز شهر، تداعی کننده سبک معماری پاریس است. اما در تزئینات داخلی تا حدی از هنر کاشیکاری بومی و موتیف‌های اسلامی استفاده شده است.  

بسیاری از ساختمان‌های مسکونی در مرکز کولونیال، فرسوده و محل سکونت اقشار متوسط به پایین است. در سال‌های اخیر شهرداری به منظور بهبود منظر شهر اقدام به مرمت نمای این بناها کرده است.<ref>[https://landscaper.ir/report-of-trip-to-algeria.html گزارش سفر به الجزایر]</ref>

{{پانویس}}