جلال الدین سیوطی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حافظ ابوالفضل جلال‌الدّین عبدالرّحمن بن کمال‌الدّین ابی‌بکر بن محمّد سیوطی''' معروف به ابن السیوطی [[شافعی]] مصری(۸۴۹-۹۱۱ق)است. از عالمان [[اهل سنت]] و مؤلف آثار بسیار در حدیث و تاریخ و علوم دیگر است.

وی شب یکشنبه اول ماه رجب سال ۸۴۹ در اسیوط [[مصر]] متولد شد و از کودکی به آموختن [[قرآن]] و [[حدیث]] روی آورد. در سال ۸۶۶ اولین اثر خود را تالیف کرد. او در پی تحصیل علم به مناطق زیادی مانند [[شام]]، [[حجاز]]، [[یمن]]، [[هند]] و [[مغرب]] سفر کرد و با بزرگان و استادان زیادی حشر و نشر داشت.  

وی نویسنده تفسیر مهم [[الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور|الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور]] و نیز جامع‌ترین کتاب دربارهٔ علوم قرآنی با نام [[الإتقان فی علوم القرآن|الإتقان فی علوم القرآن]] و [[البهجة المرضیة فی شرح الالفیة]] است.

سیوطی نزد استادان فراوانی تحصیل کرد؛ همچون: بلقینی، مناوی، ابوعبّاس شمّنی، محی‌الدّین کافیجی، حافظ قاسم بن قطلو بغا، برهان بقاعی، شمس سخاوی و ... . اساتید او در اجازه و قرائت و سماع به ۱۵۰ نفر می‌رسیدند که نامشان را در معجم خود گرد آورده.

در احاطه نسبت به علوم و فضایل از نوابغ عصر خود به شمار می‌رفت و از علوم و فنون مختلف بهره داشت و پیرامون تالیفاتی از خود به جای گذاشت.

35. الجامع الکبیر.

37. حاشیه تفسیر بیضاوی.

72. صون المنطق والکلام عن المنطق والکلام. این کتاب بضمیمه مختصر کتاب نصیحة اهل ایمان فی الرد علی منطق یونان ابن تیمیه در قاهره به چاپ رسیده است.

با نگاهی به عنوان‌های تالیفات سیوطی در علوم [[قرآن]] و حتی دیگر علوم مشاهده می‌کنیم که هدف سیوطی، تاسیس یک مکتب علمی پیشرفته در فنون مختلف بوده است و این حقیقتی است که در تالیف او هویداست؛ به نحوی که هر یک از آن فنون یک فن کامل به شمار می‌رود که در آن مسائل کلان و خرد جمع آوری شده و این چیزی است که در فهرست کتب قرآنی او به طور واضح مشاهده می‌شود.  

«خداوندی که ستایش و حمد مخصوص اوست، بر من منت نهاد به این که در [[علوم قرآن]] و حقایق آن تحقیق کنم و اسرار و وقایع آن را جستجو نمایم. تا بدانجا که در آن علوم کتاب‌های مختلفی پدید آوردم؛ از جمله: تفسیر ترجمان القرآن که اسناد آن متصل به رسول خدا و اصحابی است که او را درک کرده و [[وحی]] و [[قرآن]] و [[تفسیر]] و [[تاویل]] را از او فراگرفته اند و اگر این تفسیری که بدان اشارت شد، صرف نقل بوده، نکات بیانی و اعرابی دربر نداشت، [در عوض] به دنبال آن کتب دیگری را به رشته تحریر درآوردم که مشتمل بر آن نکات بود؛ از آن جمله: کتاب [[الاتقان فی علوم القرآن]] که به منزله مقدمه مفسرین به شمار می‌رود و غالب اصول تفسیری در آن آمده است».

وی در اواخر عمر عزلت گزید و ترک تدریس و افتاء نمود و پس از 62 سال عمر پر بار در سحرگاه شب جمعه ۱۹ جمادی‌الاوّل سال ۹۱۱ق در قاهره بدرود حیات گفت. وی در "حوش قوصون" بیرون "باب القرافه" [[مصر]] به خاک سپرده شد.