جنبش اسلامی اریتره: تفاوت میان نسخه‌ها

از سال 1527 تا 1557 پرتغالی‌ها بر این کشور مسلط شدند و از سال 1557 تا 1885 ترکان عثمانی آن را اشغال کردند. بعد از [[عثمانی]]<nowiki/>‌ها نوبت دولت استعماری [[ایتالیا]] رسید؛ ایتالیایی‌ها بعد از تسلط بر اریتره، بیشترین ظلم و ستم را بر مردم مظلوم اریتره روا داشتند. بیست و پنج هزار نفر بین سال‌های 1913 تا 1918 به جرم فعالیت‌های سیاسی اعدام شدند.<ref>[http://pajuhesh.irc.ir/ برگرفته شده از مقاله // کتاب / رسانه و جنبش‌های اسلامی معاصر]</ref>

<br>

اریتره در جنگ جهانی دوم در تصرف ایتالیا بود. بعد از وارد شدن [[متفقین]] در سال 1941 به این سرزمین، به علت اهمیّت راهبردی اریتره بر سر تصاحب آن به توافق نرسیدند و به ستیز پرداختند. سرانجام قضیه را به سازمان ملل ارجاع دادند و این سازمان در دسامبر 1950 رأی به پیوند فدرالی اریتره به اتیوپی داد. اما دولت استعماری اتیوپی که از حمایت [[امریکا]] برخوردار بود، در 14 دسامبر 1962 با زیر پا گذاشتن یک جانبه قطعنامه [[سازمان ملل متحد]]، پیوستن اریتره به اتیوپی را اعلام کرد.  

<br>

جبهه آزادی بخش اریتره، سرانجام پس از سی سال مقاومت، در 28 ماه مه 1991 شیر «اسمره» را تصرف کرد و در ماه مه همان سال وارد «[[آدیس آبابا]]» گردید و دولت موقت اریتره را تشکیل داد. در همه پرسی ای که در 23 تا 25 آوریل 1991، با نظارت سازمان ملل متحد صورت گرفت، 8/99 درصد مردم اریتره به استقلال از اتیوپی رأی مثبت دادند و به این ترتیب استقلال اریتره در سال 1991 به رسمیت شناخته شد.

<br>

جنبش اسلامی اریتره که در سال 1961 به رهبری «[[شیخ حامد ادریس اواته]]» حملات مسلحانه خود را آغاز کرد، در پی آن بود که استقلال اریتره را در قالب یک نظام اسلامی و مردمی به دست آورد. برای رسیدن به این هدف، صدها هزار شهید و معلول را تقدیم [[اسلام]]، مسلمانان و آزادی این سرزمین کرد.

<br>

انجام جنایات غیرانسانی توسط نظامیان اتیوپی در اریتره و ناتوانی جبهه آزادی بخش در جلوگیری از آنها و نیازهای مادی جنبش، سبب شد که جبهه مقاومت به کشورهای کمونیستی رو آورد. به خاطر این تغییر اولیه بود که دبیر کل جبهه آزادی بخش، افزون بر امضای سند همکاری با جمهوری کمونیستی خلق [[چین]]، در 15 ژوئن 1981 در یک مصاحبه مطبوعاتی در بیروت اعلام کرد: «وی از اتحاد جماهیر شوروی تقاضای کمک اسلحه کرده است».

<br>

جنبش آزادی بخش اریتره، نسبت به انقلاب اسلامی، که یک حرکت نوین در تاریخ نهضت‌های اسلامی جهان به شمار می‌آید، نظر موافق دارد و معتقد است؛ انقلاب اسلامی [[ایران]] تأثیرهای مثبتی بر تمام جنبش‌های اسلامی گذاشت و آنها را تقویت کرد. به همین دلیل پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به رهبری [[امام خمینی]] رحمه الله مورد استقبال جنبش اسلامی اریتره قرار گرفت.

<br>

البته از میان گروه‌های مبارز و فعال سیاسی در جنبش اسلامی اریتره، تنها «جبهه آزادی بخش اریتره ـ شورای انقلاب» که در سال 1961 به رهبری «[[احمد محمد ناصر]]»، در قاهره تشکیل شد و اعضای آن همه مسلمان هستند، در تهران دفتر نمایندگی داشت. رهبر این جبهه در دو سفر خود به [[تهران]] با امام خمینی رحمه الله نیز دیدار کرده است. اما در اثر تغییراتی که در موضع‌گیری گروه‌های سیاسی و مبارز اریتره، نسبت به مسایل فکری و سیاسی به وجود آمد، رابطه آنها با انقلاب اسلامی محدود گشت و دفتر آنها در تهران بسته شد و هم اکنون جمهوری اسلامی، هیچ گونه رابطه‌ای با اریتره ندارد.

<br>

جبهه آزادی بخش اریتره از اصلی ترین احزاب سیاسی است که مبارزات استقلال طلبانه خود را با سلطه بیگانه، (ایتالیا و [[انگلیس]]) برای آزادی اریتره آغاز کرد. <br>

این جبهه، نخستین بار در سال 1961 آشکارا وارد فعالیت‌های سیاسی و نظامی شد. متأسفانه بعد از درگذشت رهبر جبهه، «اواته» در سال 1962، جبهه به خاطر مسایل قومی و مذهبی دچار اختلاف شد. محور این اختلاف‌ها پیرامون مسلمانان و مسیحیان دور می‌زد. این اختلاف‌ها باعث از هم گسیختگی نهضت شد؛ زیرا مسیحیان خواستار پیوستن اریتره به اتیوپی بودند و مسلمانان، استقلال خاک اریتره را می‌خواستند. در اثر این کشمکش، گروه‌های سیاسی در سال‌های 1977 ـ 1980 سرگرم نبرد با خود بودند و جنگ بین نیروهای آزادی خواه به شدت ادامه داشت.

گرایش مارکسیستی به اندازه‌ای در میان رهبران جبهه آزادی بخش گسترش یافته بود که برخی از احزاب مانند «جبهه آزادی بخش مردم اریتره» که از ناراضیان دیگر گروه‌ها تشکیل شده بود، به طور رسمی از ایدئولوژی مارکسیسم پیروی می‌کرد. بنابراین انحراف جنبش آزادی بخش اریتره از اصول اولیه و خط اسلام، علت اصلی ناکامی آن به شمار می‌آید.

<br>

[[رده:اریتره]]

[[رده:جنبش های اسلامی]]