پرش به محتوا

زید بن حارثه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
تمیزکاری
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (تمیزکاری)
خط ۴۰: خط ۴۰:
پیامبر فرمود: «مرا نیز می‌شناسی. اکنون به میل خودت، می‌توانی با پدرت نزد خانواده و خویشاوندانت باز گردی یا پیش ما بمانی».
پیامبر فرمود: «مرا نیز می‌شناسی. اکنون به میل خودت، می‌توانی با پدرت نزد خانواده و خویشاوندانت باز گردی یا پیش ما بمانی».


زید گفت: «من از محمد(ص) جدا نمی‌شوم و هیچ کس را بر او مقدم نمی‌دارم».حارثه لحظه‌ای از شگفتی سخن نگفت. سپس به زید روی کرد و گفت: «وای بر تو! یعنی بردگی و بندگی دیگران را به خانواده ات و زندگی آزاد ترجیح می‌دهی؟» زید گفت: «آری! به سبب اخلاق نیک و رفتارهای بزرگوارانه محمد(ص)، او را بر همه، حتی پدر و مادرم ترجیح می‌دهم». آورده‌اند که پدر زید، این بار از راه تهدید وارد شد تا شاید او را از تصمیم خود منصرف سازد. پس به او گفت: «بنابراین من تو را طرد خواهم کرد و از تو بیزاری خواهم جست. می‌دانی که این کار چه معنایی دارد. پس بهتر است که از دشمنی دست برداری و با من به سوی خانه بیایی». ولی زید همچنان بر گفته خود پای می‌فشرد و می‌گفت: «من از محمد لحظه‌ای جدا نخواهم شد». در این هنگام، حارثه به اطرافیان و سران عرب گفت: «ای مردم [[قریش]]، شاهد باشید که از این پس او فرزند من نیست». رسول خدا(ص) پس از آن زید را همراه خود کنار [[کعبه]] برد و در جمع بزرگان قریش و دیگر مردم حاضر، با صدای بلند فرمود: «ای مردم! شاهد باشید که از این پس زید پسر خوانده من است». گفته‌اند وقتی حارثه این موضوع را شنید، به موطن خود بازگشت<ref> شهاب الدین احمد بن علی بن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج1، ص563؛ عزالدین ابوالحسن علی بن محمد بن الاثیر، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، ج2، ص225.</ref>. از آن پس زید را پسر خوانده محمد نامیدند تا اینکه چنین [[نازل]] شد:
زید گفت: «من از محمد(ص) جدا نمی‌شوم و هیچ کس را بر او مقدم نمی‌دارم». حارثه لحظه‌ای از شگفتی سخن نگفت. سپس به زید روی کرد و گفت: «وای بر تو! یعنی بردگی و بندگی دیگران را به خانواده ات و زندگی آزاد ترجیح می‌دهی؟» زید گفت: «آری! به سبب اخلاق نیک و رفتارهای بزرگوارانه محمد(ص)، او را بر همه، حتی پدر و مادرم ترجیح می‌دهم». آورده‌اند که پدر زید، این بار از راه تهدید وارد شد تا شاید او را از تصمیم خود منصرف سازد. پس به او گفت: «بنابراین من تو را طرد خواهم کرد و از تو بیزاری خواهم جست. می‌دانی که این کار چه معنایی دارد. پس بهتر است که از دشمنی دست برداری و با من به سوی خانه بیایی». ولی زید همچنان بر گفته خود پای می‌فشرد و می‌گفت: «من از محمد لحظه‌ای جدا نخواهم شد». در این هنگام، حارثه به اطرافیان و سران عرب گفت: «ای مردم [[قریش]]، شاهد باشید که از این پس او فرزند من نیست». رسول خدا(ص) پس از آن زید را همراه خود کنار [[کعبه]] برد و در جمع بزرگان قریش و دیگر مردم حاضر، با صدای بلند فرمود: «ای مردم! شاهد باشید که از این پس زید پسر خوانده من است». گفته‌اند وقتی حارثه این موضوع را شنید، به موطن خود بازگشت<ref> شهاب الدین احمد بن علی بن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج1، ص563؛ عزالدین ابوالحسن علی بن محمد بن الاثیر، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، ج2، ص225.</ref>. از آن پس زید را پسر خوانده محمد نامیدند تا اینکه چنین [[نازل]] شد:
خداوند پسر خواندگان شما را پسران حقیقی‌تان قرار نداده است. این سخنی است که شما تنها به زبان می‌گویید، اما خداوند حق می‌گوید و اوست که به راه راست هدایت می‌کند. آنان (پسرخواندگان) را به نام پدرانشان بخوانید که این کار نزد خدا عادلانه‌تر است و اگر پدرانشان را نمی‌شناسید، برادران دینی و آزادشدگان شما هستند. در خطاهایی که از شما سر می‌زند (بدون توجه، آنان را به نام دیگران صدا می‌کنید) باکی بر شما نیست، ولی درباره آنچه از روی عمد می‌گویید، بازخواست خواهید شد، و خداوند آمرزنده و مهربان است<ref> احزاب (33)، 50.</ref>.  
خداوند پسر خواندگان شما را پسران حقیقی‌تان قرار نداده است. این سخنی است که شما تنها به زبان می‌گویید، اما خداوند حق می‌گوید و اوست که به راه راست هدایت می‌کند. آنان (پسرخواندگان) را به نام پدرانشان بخوانید که این کار نزد خدا عادلانه‌تر است و اگر پدرانشان را نمی‌شناسید، برادران دینی و آزادشدگان شما هستند. در خطاهایی که از شما سر می‌زند (بدون توجه، آنان را به نام دیگران صدا می‌کنید) باکی بر شما نیست، ولی درباره آنچه از روی عمد می‌گویید، بازخواست خواهید شد، و خداوند آمرزنده و مهربان است<ref> احزاب (33)، 50.</ref>.  
پیامبر اسلام(ص) پس از نزول این آیه‌ها به زید فرمود: «تو زیدبن حارثه هستی». از آن پس، او را آزاد شده پیامبر (مولی رسول الله) خواندند و این رسم لغو شد.
پیامبر اسلام(ص) پس از نزول این آیه‌ها به زید فرمود: «تو زیدبن حارثه هستی». از آن پس، او را آزاد شده پیامبر (مولی رسول الله) خواندند و این رسم لغو شد.
خط ۷۶: خط ۷۶:


پس از سخنان عبد الله رواحه سپاه اسلام به حركت خود ادامه داد. هر دو سپاه در نقطه‏‌اى به نام «شارف» با هم روبرو شدند، ولى بنا به مصالح نظامى سپاه اسلام مقدارى عقب نشينى كرد و در سرزمين موته فرود آمد.
پس از سخنان عبد الله رواحه سپاه اسلام به حركت خود ادامه داد. هر دو سپاه در نقطه‏‌اى به نام «شارف» با هم روبرو شدند، ولى بنا به مصالح نظامى سپاه اسلام مقدارى عقب نشينى كرد و در سرزمين موته فرود آمد.
جعفر بن ابیطالب ( كه به نظر برخى از محققان شيعه فرمانده لشكر بود ) سپاهيان را تقسيم نمود و براى هر كدام فرماندهى قرار داد و بعد حملات تن به تن آغاز گشت، جعفر بايد پرچم را به دست گيرد و حملات رزمندگان را هدايت كند و درعين حال به جنگ و دفاع نيز بپردازد.
جعفر بن ابیطالب (كه به نظر برخى از محققان شيعه فرمانده لشكر بود) سپاهيان را تقسيم نمود و براى هر كدام فرماندهى قرار داد و بعد حملات تن به تن آغاز گشت، جعفر بايد پرچم را به دست گيرد و حملات رزمندگان را هدايت كند و درعين حال به جنگ و دفاع نيز بپردازد.


جعفر بن ابى‌طالب حملات شجاعانه‏‌اى كرد و در حالی‏كه رجز می‌خواند، به قلب دشمن حمله می‌برد؛ تا آن كه نيروهاى [[روم]] اطراف او را محاصره كردند. ابتدا دست راست او قطع گرديد، او براى اين كه پرچم سپاه به زمين نيفتد پرچم را به دست چپ گرفت. وقتى دست چپ او را قطع كردند با بازوان خود پرچم را به سينه چسبانيد. سرانجام در حالى كه بيش از هشتاد زخم بر بدن و سر صورتش وارد شده بود، روى زمين افتاد و به درجه عظماى شهادت نائل گرديد.
جعفر بن ابى‌طالب حملات شجاعانه‏‌اى كرد و در حالی‏كه رجز می‌خواند، به قلب دشمن حمله می‌برد؛ تا آن كه نيروهاى [[روم]] اطراف او را محاصره كردند. ابتدا دست راست او قطع گرديد، او براى اين كه پرچم سپاه به زمين نيفتد پرچم را به دست چپ گرفت. وقتى دست چپ او را قطع كردند با بازوان خود پرچم را به سينه چسبانيد. سرانجام در حالى كه بيش از هشتاد زخم بر بدن و سر صورتش وارد شده بود، روى زمين افتاد و به درجه عظماى شهادت نائل گرديد.


پس از وى « زيد بن حارثه » پرچم فرماندهى را به دست گرفت و با شهامت بسيار جنگيد و سپاه را فرماندهی نمود تا اینکه به شهادت رسيد<ref>اسدالغایه فى معرفه الصحابه، ج 2، ص 227.</ref>. سپس نوبت « عبدالله بن رواحه» شد، پرچم را برافراشت. او هم جوانمردانه جنگيد تا به درجه شهادت نايل آمد. پس از شهادت این سه، سپاهیان [[خالد بن ولید]] که فردی شجاع و جنگ‌آور بود را به فرماندهی انتخاب کردند. اما [[مسلمانان]] که از عده کمتری نسبت به دشمن برخوردار بودند مجبور به عقب‌نشینی و فرار از مهلکه شدند. مردم مدینه که از جریان جنگ آگاه شده بودند در استقبال از سپاه مغموم، آنان را «فراریان خائن» خوانده و بر سرشان خاک ریختند.
پس از وى «زيد بن حارثه» پرچم فرماندهى را به دست گرفت و با شهامت بسيار جنگيد و سپاه را فرماندهی نمود تا اینکه به شهادت رسيد<ref>اسدالغایه فى معرفه الصحابه، ج 2، ص 227.</ref>. سپس نوبت «عبدالله بن رواحه» شد، پرچم را برافراشت. او هم جوانمردانه جنگيد تا به درجه شهادت نايل آمد. پس از شهادت این سه، سپاهیان [[خالد بن ولید]] که فردی شجاع و جنگ‌آور بود را به فرماندهی انتخاب کردند. اما [[مسلمانان]] که از عده کمتری نسبت به دشمن برخوردار بودند مجبور به عقب‌نشینی و فرار از مهلکه شدند. مردم مدینه که از جریان جنگ آگاه شده بودند در استقبال از سپاه مغموم، آنان را «فراریان خائن» خوانده و بر سرشان خاک ریختند.


=درگذشت زید=
=درگذشت زید=
خط ۸۸: خط ۸۸:
=منابع=
=منابع=


#[https://rasekhoon.net/article/show/703374/%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B2%DB%8C%D8%AF%D8%A8%D9%86-%D8%AD%D8%A7%D8%B1%D8%AB%D9%87-1 برگرفته از سایت آشنایی با زیدبن حارثه (1) - راسخونhttps://rasekhoon.net]
# [https://rasekhoon.net/article/show/703374/%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B2%DB%8C%D8%AF%D8%A8%D9%86-%D8%AD%D8%A7%D8%B1%D8%AB%D9%87-1 برگرفته از سایت آشنایی با زیدبن حارثه (1) - راسخونhttps://rasekhoon.net]
#
#
#[https://banooyiazjenseab.kowsarblog.ir/%D8%B2%DB%8C%D8%AF-%D8%A8%D9%86-%D8%AD%D8%A7%D8%B1%D8%AB%D9%87 برگرفته از سایت زید بن حارثه - آتناhttps://banooyiazjenseab.kowsarblog.ir]
# [https://banooyiazjenseab.kowsarblog.ir/%D8%B2%DB%8C%D8%AF-%D8%A8%D9%86-%D8%AD%D8%A7%D8%B1%D8%AB%D9%87 برگرفته از سایت زید بن حارثه - آتناhttps://banooyiazjenseab.kowsarblog.ir]


=پانویس=
=پانویس=
خط ۹۶: خط ۹۶:


   
   
[[رده: صحابه]]
[[رده:صحابه]]
[[رده: مهاجرین]]
[[رده:مهاجرین]]
۴٬۹۳۳

ویرایش