زین الدین رفاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

!نام

</div>

=زندگی=

سال تولدش معلوم نیست ولی در [[استانبول]] به دنیا آمد و پدرش او را زین‌الدین نامید و کنیه اش ابا رابعه است.

و بسیار در خواندن علوم نحو و لغت و حدیث و تفسیر تلاش کرد. او در علوم بلاغت، تاریخ، نسب و [[تصوف]] ساعی بود. او با میل و اشتیاق به تحصیل تصوف تمایل داشت.

پدرش به روش اسلاف گذشته [[رفاعیه]] به او اجازه داد. پس از مدتی از روش رفاعی فاصله گرفت و در سال (1732م) بغداد را به قصد زیارت جد خاندان الرفاعی ترک کرد.

مدتی در آنجا اقامت گزید و با قطب زمان خود بهاءالدین رفاعی بیعت کرد و با الرفاعی و دیگر شیوخ طریقت آشنا شد. باعلمای ممتاز مجالست و از آنان علم می آموخت. پس از آن به حلب سفر کرد و طریقه رفاعی را در آنجا تبلیغ کرد.

او دست به تألیف کتب ارجمند و نامه های فاخری زد که که در آن اسرار شرع مطهّره و طریقه رفاعی را بیان کرده است. در حلب اقامت داشت تا اینکه در سال (1739 م) از آنجا به استانبول پایتخت خلافت اسلامی نقل مکان کرد و در آنجا اقامت گزید. پس با خلیفه سلطان احمد سوم نشست داشت. او را نصیحت و راهنمایی می‌کرد و از او خواست که در رسیدگی به مصالح مسلمانان تلاش کند.

خلیفه حسن سریرة به شیخ زین الدین و فضیلت او پی برد و شیخ الشیوخ دار الخلافه شد.

حاجت حاجت داران را به اندازه توانش برآورده می‌کرد و خانه اش چون کندوی عسل پر از زائران و حاجت طلبان حکومت و والیان بود. او سخاوتمندانه پول خرج می‌کرد تا مهمانان و بازدیدکنندگان خود را گرامی بدارد. هدایای مالی به کسانی می داد که از بین مسلمانان سزاوار آن باشند. پس نزد همه مسلمانان، مقربان، عزت و احترام داشت.

به توصیه پدرش هنگامی که به بغداد آمد [[طریقت]] را به دست قطب زمان خود، بهاءالدین صیادی الرفاعی گرفت.

{{پانویس}}