سید ابوالقاسم کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

|ایران، تهران / شهر ری،حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)

|حضرات آیات‌ عظام‌: <br>آخوند ملاکاظم خراسانی، میرزا حسین میرزا خلیل،میرزا محمدتقی شیرازی،شریعت اصفهانی.

==مبارزات ضداستعماری در عراق==

در جریان جنگ جهانی اول که بعضی از شهرهای عراق توسط نیروهای [[انگلیس]] اشغال شد، کاشانی به مقابله با نیروهای مهاجم پرداخت <ref>علی کریمیان:«گزیده‌ای از اسناد منتشر نشده آیت‌الله کاشانی»،گنجینه اسناد،سال دوم،دفتر اول و دوم(بهار و تابستان ۱۳۷۱)،ص ۸۸</ref> میرزا محمدتقی شیرازی و شیخ الشریعه اصفهانی از علمای ساکن عراق با نوشتن نامه‌هایی به یاری وی برخاستند و به دنبال آن، تعداد زیادی از سران عشایر نیز به تأیید حرکت او پرداختند. پس از آن که راه‌های مسالمت‌آمیز برای استقلال عراق به نتیجه نرسید با شروع نبرد بین انقلابیون و نیروهای انگلیسی، کاشانی از آیت‌الله شیرازی فتوای [[جهاد]] گرفت و به این ترتیب قیام در سرتاسر مناطق اشغالی فراگیر شد و بعضی از شهرها و مناطق به دست [[مسلمانان]] آزاد گردید<ref>محمد صادقی تهرانی، نگاهی به تاریخ انقلاب اسلامی ۱۹۲۰ عراق، قم: انتشارات دارالفکر،ص۲۹-۳۲</ref>. شیخ الشریعه اصفهانی به سیدابوالقاسم کاشانی مأموریت داد تا به کاظمین رفته و «جمعیت اسلامی» را برای جهاد تشکیل دهد<ref>سلیم الحسنی، نقش علمای شیعه در رویارویی با استعمار، ترجمه محمد باهر و صفاءالدین تبرائیان، تهران: مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ۱۲۷۸،ص۲۴۳</ref>.

==فعالیت‌های سیاسی در ایران==

===دستگیری در ایران===

===انتخابات دوره پانزدهم مجلس===

===حمایت از فلسطین===

کاشانی در ۲۱ خرداد ۱۳۲۶ آزاد شد. آزادی کاشانی مصادف با تشکیل رژیم صهیونیستی و ایجاد مشکل برای فلسطینی‌ها بود. وی که تمام کشورهای اسلامی را وطن خود می‌دانست در ۱۷ دی ۱۳۲۶ از مردم خواست که برای حمایت از مردم [[فلسطین]] در مسجد شاه اجتماع کنند. پس از آن مجددا در اعلامیه‌ای در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۲۷ از مردم خواست تا روز جمعه آخر اردیبهشت برای حمایت از مردم فلسطین در مسجد سلطانی تجمع کنند. در این تجمع علاوه بر او، [[نواب صفوی]] نیز سخنرانی کرد و حدود ۵۰۰۰ نفر جوان مسلمان، داوطلب اعزام به فلسطین شدند<ref>سید حسین خوش نیت، سید مجتبی نواب صفوی، اندیشه‌ها، مبارزات و شهادت او، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی،۱۳۸۵، ص۷۳،سید جلال‌الدین مدنی، ماهنامه شاهد یاران، شماره ۱۶،فصلنامه تاریخ و فرهنگ معاصر، سال دوم، شماره۶</ref>.

===مخالفت با دولت هژیر===

با نخست‌وزیری هژیر در سال ۱۳۲۷ کاشانی این انتخاب را نتیجه هماهنگی دربار و [[انگلیس]] برای حل مسأله نفت و ازدیاد قدرت شاه می‌دانست<ref>روح‌الله حسینیان، بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران (۱۳۴۰-۱۳۲۰)،تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۴، ص۵۵</ref>. بنابراین [[نماز عید فطر]] ۱۳۶۷ق (۱۶ مرداد ۱۳۲۷ش) را به صورت یک مانور علیه دولت هژیر در آورد. شمس قنات آبادی در خاطرات خود در‌این‌باره می‌نویسد:

سرانجام حکومت هژیر در ۲۵ آبان ۱۳۲۷ ساقط شد و طرح ۲۵ ماده‌ای نفت وی نیز از رده خارج شد<ref>روح‌الله حسینیان، بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران (۱۳۴۰-۱۳۲۰)،تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۴، ص۵۶</ref>.

===مبارزه با رزم‌آرا===

===آیت‌الله کاشانی و ملی شدن صنعت نفت===

کاشانی شعار ملی شدن نفت را از بین نخبگان سیاسی به سطح عمومی کشاند و به بسیج مردمی پرداخت. وی با یک اعلامیه، مردم را دعوت کرد تا برای ملی شدن صنعت نفت در ۱ دی ۱۳۲۹ در مسجد شاه اجتماع کنند<ref>روزنامه اطلاعات، ۳۰/۹/۱۳۲۹</ref>. در این اجتماع که به وسیله مجمع مسلمانان مجاهد سازماندهی شد آیت‌الله اعلام کرد: «برای استرداد نفت از دشمنان دیانت و مملکت و ملی نمودن نفت، سه بعد از ظهر جمعه، ۱ دی ( ۱۳ ربیع‌الاول) در مسجد شاه شرکت نمایند.[۲۵] کاشانی مردم را مجددا برای اجتماع روز هشتم دی ماه در میدان بهارستان دعوت کرد. انتخاب میدان بهارستان برای این بود که هم حمایتی از نمایندگان جبهه ملی شده باشد و هم زنگ خطر را در گوش نمایندگان مخالف ملی شدن نفت به صدا در آورد<ref>روح‌الله حسینیان، بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران (۱۳۴۰-۱۳۲۰)،تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۴، ص۱۰۱</ref>. تلاش‌های کاشانی در راه ملی شدن صنعت نفت موثر بود، مصدق در تگلرافی به او می‌گوید:«تأییدات و اقدامات شجاعانه حضرت عالی، همیشه اساس موفقیت ملت ایران دراین مبارزه تاریخی بوده است»<ref>محمود دهنوی، مجموعه‌ای از مکتوبات، سخنرانی‌ها و پیام‌های آیت‌الله کاشانی، ج ۲، تهران: انتشارات چاپخش، ۱۳۶۱،ص۲۰۶</ref>.

===قیام سی تیر ۱۳۳۱===

«... احمد قوام باید بداند در سرزمینی که مردم رنجدیده آن پس از سال‌ها رنج و تعب، شانه از زیر بار دیکتاتوری بیرون کشیده‌اند، نباید رسما اختناق افکار عقاید را اعلام و مردم را به اعدام جمعی تهدید نماید. من صریحا می‌گویم که بر عموم برادران مسلمان لازم است در این راه جهاد اکبر، کمر همت بر بسته و برای آخرین مرتبه به صاحبان سیاست استعمار ثابت کنند که تلاش آنها در به دست آوردن قدرت و سیطره گذشته محال است...»<ref>روح‌الله حسینیان، بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران (۱۳۴۰-۱۳۲۰)،تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۷، ص۲۱۸-۲۱۹</ref> قیام مردم مصدق را به سمت نخست‌وزیری بازگرداند.

===کاشانی در سمت رییس مجلس===

سید حسن امامی، از روحانیان طرفدار حکومت در ۳۱ تیر از ریاست مجلس استعفا داد و روز ۱۶ مرداد، مجلس کاشانی را به عنوان رییس برگزید. گرچه او هرگز در مجلس حاضر نشد و نواب رئیس، مجلس را اداره می‌کردند، اما رهبری او در نزد مردم افول کرد و رهبر شجاع ضد استعماری را در حد یک بوروکرات پایین آورد<ref>همان،ص۳۲۹-۳۳۵</ref>.

===شکست نهضت و کودتای ۲۸ مرداد===

===کاشانی و دولت کودتا===

کاشانی بعد از کودتا تصمیم گرفت از [[ایران]] به خارج از کشور، مسافرت کند. یکی از نزدیکان وی اعلام نمود که آیت‌الله از قبل، قصد مسافرت خارج داشته‌اند یا در گوشه‌ای از شهرستان‌ها، دور از مبارزات سیاسی استراحت نمایند<ref>روزنامه اطلاعات، ۳/۶/۱۳۳۲</ref>. مسافرت خارج مهیا نشد و کاشانی به اطراف تهران مسافرت کرده و سپس برای ۱ محرم ۲۱ شهریور وارد تهران شد و در خانه خود، مجلس روضه‌خوانی برقرار کرد<ref>روزنامه اطلاعات ۲۱/۶/۱۳۳۲</ref>. شاه نیز پس از کودتا سعی کرد آیت‌الله را با خود درگیر نکند<ref>غلامرضا مصور رحمانی، کهنه سرباز: خاطرات سیاسی و نظامی غلامرضا مصور رحمانی، تهران: رسا، ۱۳۶۶،ص۳۶۳</ref> زاهدی نیز سعی کرد احترام او را حفظ نماید. سه روز پس از کودتا از کاشانی وقت خواست و به دیدار وی رفت اما این رابطه طولی نکشید و چالش بین زاهدی و کاشانی آغاز شد.

===اعتراض به تعطیلی مجلس هفدهم===

===انتخابات مجلس هیجدهم===

اوج تعارض آیت‌الله کاشانی با زاهدی، بر سر انتخابات دوره هجدهم بود. دولت زاهدی تصمیم داشت تا با انتخابات افراد دلخواه، تصمیمات پشت پرده با بیگانگان، یعنی حل مسأله نفت را عملی نماید. آیت‌الله کاشانی با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به زاهدی، اعلام نمود: «دستگاه دولت مشغول تهیه مقدماتی است که انتخابات دوره هجدهم را به طور فرمایشی و لیستی انجام دهد... اگر دولت بخواهد دخالت کند مواجه با مقاومت شدید مردم غیور تهران خواهد شد.»<ref>مجموعه‌ای از مکتوبات، سخنرانی‌ها و پیام‌های ایت الله کاشانی، گردآورنده: محمد دهنوی، تهران: چاپخش،۱۳۶۲، ج ۴،ص۱۰۸</ref> آیت‌الله زمانی که تذکرات خود را مؤثر ندید، اعلامیه‌ای با لحن تند صادر کرد و گفت:

«من تذکرات خودم را در مورد تجدید رابطه با انگلستان و مسأله نفت و ستم‌هایی که به حقوق مردم و سلب آزادی و اختناق مطبوعات از طرف دولت وارد آمده داده‌ام، مع‌الاسف مشاهده می‌شود که هیچ وقت وضعیات مملکت تا این اندازه اسف‌انگیز و دلخراش نبوده و آزادی جز برای عمال انگلیس نیست. مطبوعات و نشریات ملی امکان هیچ گونه اظهار عقیده و بیان حقایق را ندارند... بسیاری از ملیون و آزادیخواهان متدین در زندان ما به سر می‌برند...»<ref>همان،ص۱۱۱۲-۱۱۳</ref>

===نامه به دبیرکل سازمان ملل===

آیت‌الله کاشانی در بهمن ۱۳۳۲ نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل نوشت و از اختناق شدید و محدود کردن آزادی و سانسور شدید و انتخابات فرمایشی به شدت انتقاد کرد و دولت را متهم کرد که به اعمال ضد انسانی و کشتار مردم آزادیخواه و دانشجویان بی‌گناه دانشگاه و کارگران آبادان و حبس و تبعید مخالفین و ضرب و شتم معترضین مبادرت کرده است<ref>همان،ص۱۱۴-۱۱۷</ref>.

===نامه به شاه===

«مسئولیت این اقداماتی که از طرف دولت صورت گرفت متوجه شخص اعلیحضرت است، زیرا در شرایط فعلی که مجلس وجود ندارد، رئیس دولت، مأمور شخص اعلیحضرت است»<ref>همان،ص۱۲۲</ref>.

این نامه موجب عصبانیت دربار و دولت شد و سخنگوی دولت برای تحقیر وی از آیت‌الله کاشانی به نام «سیدکاشی» نام برد<ref>همان،ص۱۲۱</ref>.

[[رده: عالمان]]

[[رده: عالمان شیعه]]