شعب ابی طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شِعْب ابی‌طالب''' درّه‌ای میان دو کوه ابوقبیس و خندمه در [[مکه]] است. [[رسول خدا(ص)]] در سال هفتم [[بعثت]] به همراه[[بنی‌هاشم]] و [[مسلمانان]] به سبب آزارهای [[مشرکان مکه]] به شعب پناه جستند و سه سال در محاصره اقتصادی و اجتماعی در این مکان به سر بردند. [[امام علی(ع)]] در نامه‌ای به [[معاویه]] به دشمنی [[قریش]] و محاصرۀ ۳ ساله شعب ابی‌طالب اشاره کرده است.  

قریش به ناچار راهی دیگر در پیش گرفتند و تحریم اقتصادی ‌ـ‌ اجتماعی را بر یاران پیامبر ص تحمیل کردند تا دست از حمایت ایشان بردارند و او را به قریش واگذارند. ابو‌طالب پس از مشورت با پیامبر(ص) تصمیم گرفت برای سهولت در مراقبت از جان ایشان و حفظ تعصبات و همبستگی [[عشیره‌ای]] <ref>زرگری‌نژاد، غلامحسین؛ تاریخ صدر اسلام، تهران، انتشارات سمت، 1378ش، چاپ اول، ص281</ref> بنی‌هاشم و [[بنی‌مطلب]] را در شعب ابی‌طالب گرد آورد. <ref>ابن شهر‌آشوب؛ مناقب آل ابی‌طالب، قم، المطبعه العلمیه، بی‌تا، ج1، ص63</ref>  

از سوی دیگر چون قتل پیامبر(ص) بدون جلب رضایت حامیان او به معنای جاری‌ساختن خون در مکه بود <ref>زرگری‌نژاد، غلامحسین؛ تاریخ صدر اسلام، تهران، انتشارات سمت، 1378ش، چاپ اول، ص297</ref> مشرکان به ناچار پس از اجتماع در [[دارالندوه]] ـ ‌محل شورای قریش ‌ـ تصمیم گرفتند، [[بنی‌هاشم]] و بنی‌مطلب را در محاصره کامل اقتصادی‌ ـ ‌اجتماعی قرار دهند تا شاید بدین‌وسیله آنان را به تسلیم پیامبر(ص) به قریش مجبور کنند؛ <ref>یعقوبی؛ تاریخ یعقوبی، پیشین، ج1، ص336</ref> زیرا مکیان، قدرت سیاسی متمرکزی نداشتند و هر عشیره به طور جداگانه، زعامت سیاسی‌ ـ ‌اقتصادی ‌ـ ‌اجتماعی خویش را در اختیار داشت؛ بنابراین قطع روابط اقتصادی‌ ـ‌ اجتماعی، نهایت اعمال قدرت آنان برای تحت فشار قرار دادن بنی‌هاشم بود. در جریان محاصره شعب، همه بنی‌هاشم و بنی‌مطلب به جز [[ابوجهل]]، [16] [[ابولهب]] و [[ابوسفیان]] بن حارث <ref> ابن‌‌هشام؛ سیره ابن‌هشام، تحقیق مصطفی السقا و دیگران، بیروت، دار احیاء و التراث العربی، 1985م، ج1، ص351</ref> حضور داشتند.  

[[رده:تاریخ]]

[[رده:تاریخ اسلام]]